54/2016
ระบำเมถุน
อุทิศ เหมะมูล
.
-------------------------------------
.
หนุ่มนักเขียนผู้ค้นหาตัวตนบนความขัดแย้งของจิตใจ ความลักเพศในตัวตน กับความสับสนต่อหญิงสาวที่อยู่ด้วย 
.
นิยายเล่มแรกของพี่ม่อน ที่อ่านแล้วต้องบอกว่าด้อยกว่าเล่มต่อ ๆ มาอย่างมาก เรื่องถูกเล่าแบบตัดสลับไปมา ซึ่งรอยต่อไม่เรียบมาก อ่านแล้วสะดุดอารมณ์ ไม่เหมือน ลับแล-แก่งคอย ที่ราบเรียบ
.
ตัวนิยายมองเห็นความพยายามปล่อยของ ทั้งสำนวน อุปมาแหลมคมที่สอดแทรกอยู่ (มีกลิ่นมูรากามิ) บางท่อนจังหวะก็ดี บางทีก็ดูย้วยและไม่จำเป็น 
.
มีความพยายามเล่น "ของแรง" เซ็กซ์ ทั้งชาย-หญิง และ ชาย-ชาย มีความตาย มีความสับสน ซึ่งผมมองว่าพยายามใช้ของแรง ๆ เพื่อให้ผู้อ่านสนใจ แต่ก็ยังดูกระโดด ไปมา และบางอย่างผมก็ไม่เข้าใจ TT 
.
ยิ่งช่วงท้าย ๆ ของเรื่องเกี่ยวกับ เพื่อนปกรณ์ ก็ไม่เข้าใจว่าเหตุการณ์เหล่านี้เกี่ยวข้องกันอย่างไรกับตัวปกรณ์ หรือเป็นเพราะอ่านไม่ประติดประต่อเอง ไม่เข้าใจเอง ก็ไม่แน่ใจ 
.
อาจเป็นเพราะอ่านนิยายเรื่องต่อ ๆ มาของพี่ม่อนมาหลายเรื่องจึงทำให้เห็นว่า เรื่องนี้เป็นการพยายามของผู้เขียนที่จะทักทอเรื่องราว ใส่องค์ประกอบต่าง ๆ รอบตัวลงไป สร้างตัวตนลงบนผลงานอย่างมีสเน่ห์ 
.
ในหนังสือเล่มต่อ ๆ มาเช่นพวกบทความวิจารย์วรรณกรรม นิยม-นิยาย ที่พี่ม่อนเขียนถึงนักเขียนหรือนิยายเรื่องอื่น ๆ เหล่านั้นก็เริ่มหลอมเข้าไปจนเป็นตัวพี่ม่อนตอนนี้--ซึ่งเป็นแนวหน้าของประเทศอย่างไม่ต้องสงสัย--
.
พออ่านจบ ผมก็คิดว่านิยายเรื่องนี้
น่าจะชื่อว่า "จุติ"
.
-----------------------------
ลิง