/พี่รู้ว่าแกกับมันเลิกกันแล้วแต่ขอนะ/ คนตัวเล็กชั่งใจฟังปลายสายที่พูดด้วยน้ำเสียงกระวนกระวาย เขานิ่งฟังต่อ
/มันไม่มีใครดูแลช่วยพี่ทีนะ/ เขาจะปฏิเสธสาวสวยคนนี้ได้ที่ไหนเล่า สุดท้ายก็หอบสังขารตัวเองที่อ่านหนังสืออยู่บ้านมาเป็นบ้านอีกหลังที่แต่ก่อนเขาเข้าออกบ่อยพอตัวเลยทีเดียว
ตอนนี้แหละคงไม่อยากเหยียบเท่าไหร่นัก
“หน้าบูดเป็นตูดเลย ใครบังคับมาหรอ” เสียงจากคนบนเตียงทำให้เขาคิ้วกระตุกไม่น้อย อีกีกวังพยายามทำไม่เป็นสนใจหลายรอบแล้วแต่อีกคนก็กวนประสาทไม่เลิก
เรียกร้องความสนใจเก่งที่หนึ่งอ้ะ
“พี่จุนฮยองเงึยบจะอ่านหนังสือ” ยงจุนฮยองเบ้ปากให้ดจ้าคนตัวเล็กที่เอาแต่ใส่แว่นอ่านหนังสือไม่สนเขาต่อไป พอมาถึงไอเขาที่ขยับตัวแทบไม่ได้ ไม่ต้องปรอทวัดก็พอรู้ว่าไข้สูงแน่ๆไอตัวเล็กก็จัดการเปิดไฟแก้ผ้าเขา
แก้จริงแต่ยังมีบอกเซอร์ให้อุ่นใจ
เช็ดตัวให้เสร็จหายไปซักพักก็กลับมาพร้อมกับข้าวและยา แน่นอนว่าบังคับเขากินโดยบังคับทางสายตา
ไอดื้อไม่ยอมพูดกับเขา
เพิ่งมาพูดก็เมื่อกี้นี่เองมั้ง กว่าจะยอม
“กีกวัง” เงียบไม่มีสัญญาณตอบรับจากคนรักเก่าที่เขาเรียก เขาจิ๊ปากกับท่าทีเฉยชาขออีกคน สองอาทิตย์ที่แล้วไม่เห็นเป็นแบบนี้เลย
จากพี่น้องมาเป็นคนรัก ตอนนี้กลายเป็นคนไม่รู้จักกันไปแล้ว
“เลิกจ้องได้แล้วพี่จุนฮยองมันเสียสมาธิ” ตาใสที่ไม่เท่ากันหันมาค้อนใส่เขา จุนฮยองยักไหล่ให้
“มานั่งใกล้แล้วสัญญาว่าจะไม่กวน”
.
.
“ไหนบอกไม่กวนไง” ไอพยายามให้เขาจับมือตลอดเวลานี่มันอะไรกัน กีกวังทั้งยอมละจากโซฟาอีกฟากนึงมานั่งด้วยแล้วยังต้องมาโดนเอาเปรียบอีก มือใหญ่ของคนอายุมากกว่าใช่ว่าจะสำนึกกลับกระชับให้แน่นขึ้นอีก
“พอแล้ว” คราวนี้เขาพูดเสียงเรียบจนจุนฮยองไม่กล้าเล่นต่อไป
“เลิกเล่นได้แล้วพี่จุนฮยองเราไม่ได้เป็นไรกันแล้-/ก็กลับมาเป็นสิ” พูดไม่ทันจบประโยคก็โดนแทรกก่อนราวกับอีกคนรอเขาพูดอยู่พอดี
“นะกีกวัง” จุนฮยองไม่ได้โกหก เขาเคยคิดว่าแค่ขาดไอตัวเล็กไปมันจะอะไรมากมาย อาทิตย์เดียว แค่อาทิตย์เดียวเท่านั้นเขาเหมือนจะบ้าตาย
ไม่ชอยเลยที่ไม่มีอีกคนอยู่
“คิดถึงจะตายอยู่แล้ว” สายตาอ้อนวอนส่งมาให้เขาอย่างไม่คิดปิด กีกวังหลบสายตานั้นเสไปมองอย่างอื่นแทน
“รู้แล้วว่าที่ผ่านมาทำแย่ขนาดไหน”
“...”
“แต่ตอนนี้เราเริ่มกันใหม่ได้มั้ย”
“...”
“เห็นใจพี่หน่อยสิครับกีกวัง” ความเงียบเกิดขึ้นพักใหญ่ๆก่อนที่มือเล็กของคนข้างตัวที่ทาบลงบนหน้าผากเขา ประโยคที่ยาวเหยียดหลังจากนั้นทำเขาชาไปทั้งใจ
“ไข้ไม่มากแล้วพอมีแรงละเนอะ งั้นเดี๋ยวจะกลับละ”
“กีกวัง”
“ตอนพี่ทำ ตอนที่พี่ทำแบบนั้นกับกีกวังพี่ไม่เคยเห็นใจกีกวังบ้างเลย กีกวังต้องทนเห็นตัวเองกับใครมากมายถูกแก้ตัวด้วยเหตุผลว่าเมากี่ครั้ง”
“...”
“ไม่เห็นใจกีกวังบ้างหรอ”
.
.
กีกวังกลับมาบ้านแล้ว แต่ยังไม่คิดจะเริ่มทำอะไรเขา เรัยกว่าไม่ทีกระจิตกระใจทำมากกว่า ทำเพียงแค่การนั่งเหมือนอยู่ตรงหน้ากระปุกออมสินรูปมังกร พูดกับตัวเองว่าถ้าหากเขาคิดถึงจุนฮยองมาเมื่อไหร่จะต้องหยอด1000วอนทุกครั้ง
สงสัยคงต้องซื้อกระปุกใหม่แล้วละ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in