“มึงมันใจร้าย ฮึก” โยซอบทำหน้าเหวอเล็กน้อยเหมือนเห็นอีกคนร้องไห้ออกมา ปกติร้องง่ายที่ไหนละ เขารีบคว้าตัวอีกคนมานั่งตักกอดไว้ ปากบางลูบตามแก้มใสที่มีน้ำใสไหลอยู่

“ร้องทำไมละหืม?” รู้อยู่เต็มอกว่าทำไมแต่เขาอยากแกล้งอีกคนต่อ จะว่ายังโยซอบโรคจิตก็ได้ที่เห็นอีกีกวังร้องไห้แล้วชอบใจ ปากบางกระซิบอยู่ข้างหูแต่มือเขาหน่ะลูบเข้าใต้สาบเสื้อไปแล้ว

“ก็มึงอ่ะ”

“กูทำไม” ปากอิ่มเบ้เล็กน้อย อยากจะเถียงไอคนที่คลอเคลียอยู่หน้าเขาจะตาย แต่ก็พูดไม่ออก กีกวังเคยชนะโยซอบรึไง ปากบางยิ้มก่อนจะจูบแนบกับปากอิ่มซ้ำๆ

“อื้ม ไม่เอา มึงพอแล้ว” มือที่ดันอยู่อกเขาใช่ว่าจะแรงเยอะเหมือนคำพูด มือเขาเฟ้นกับสะโพกอีกคนปากเขาก็คลอเคลียตามลำคออีกคน สูดกลิ่นหอมติดตัวอีกคน เสียงสูดลมหายใจมันยิ่งอยากทำให้เขาอยากแกล้งไปอีก

“ไม่ร้องไห้แล้วหรอ” ตาใสดูช้ำๆเพราะร้องไห้ ไหนจะน้ำตาที่คลอแบบนั้นเขาคงทนไหวหรอก จูบมันอีกซักรอบให้

หายมันเขี้ยว

“นิสัยไม่ดี”

“แล้วรักมั้ยหืม?” มือที่ดันอกขึ้นมาคล้องคอไว้ มือเขาละจากสะโพกอีกคนมาเป็นก้นนิ่มแทน เสียงครางที่ดูแหบๆหน่อยจากการร้องไห้ดังข้างหูเขา ขยำมันผ่านผ้ายีนส์ที่เขาอยากกระชากมันซักที

แต่มันคงร้องไห้อีกรอบแน่ๆ