Fandom : Venom (movie)

Pairing : Venom/Eddie

Rate : G

canon

“เอ็ดดี้ ฉันว่ามันดีมากเลยนะที่นายเลิกกับแอนนี่”

เสียงทุ้มกังวาลดังขึ้นแทรกผ่านความเงียบในยามค่ำคืนที่เอ็ดดี้กำลังจะผล็อยหลับ ความน่าหงุดหงิดในประโยคที่ดังขึ้นทำให้เขาตื่นเต็มตาพร้อมจะมาปะทะกับเจ้าของเสียงนี่

“นี่จะหาเรื่องกันเหรอ!”

“ฉันบอกว่ามันดี นายฟังยังไงเป็นหาเรื่อง”

มือของเอ็ดดี้ที่หุ้มด้วยเมือกสีดำถูกบังคับให้ยกขึ้นมาเพื่อตบหน้าตัวเอง แต่เขาก็โยกหัวหลบมาได้

“แล้วมันดียังไง! ฉันทำเธอเสียใจ ตกงาน แล้วลงท้ายที่เราก็เลิกกันเนี่ยนะคือ”ดี”ของนาย”

“เพราะเวลานายนึกถึงแอนนี่ ถึงนายจะมีความสุขในตอนแรกแต่สุดท้ายนายจะเสียใจ”

เอ็ดดี้เงียบปากลง...

คำพูดปรสิตที่มาอาศัยอยู่ในตัวเขาดูมีน้ำหนักกว่าความรู้สึกอันเบาโหวงในตอนนี้ของเขาซะอีก

“เวลานายเสียใจ สมองนายจะหลั่งสารออกมาแล้วมันส่งผลเสียต่อฉัน  ในกรณีนี้ฉันเลยคิดว่ามันดีแล้วที่พวกนายเลิกกัน เพราะยังไงนายก็ยังมีฉัน”

หือ…..

เอ็ดดี้เลิกคิ้วในความมืดพร้อมกับลืมตาขึ้นมามองแสงไฟที่วิ่งไปมาบนเพดาน

เขากรอกตามองมันเหมือนหาคำตอบที่ไม่มี

“มีนายแล้วยังไง?”

“นี่นายโง่หรือนายแกล้งโง่เอ็ดดี้?”

“นี่ตกลงจะหาเรื่องกันจริงๆใข่มั้ยห๊ะ!”

“ที่นายเลิกกับแอนนี่เพราะนายไม่แทคแคร์เธอ ไม่รู้ว่าเธอคิดอะไรอยู่ พวกนายมีชีวิตของตัวเองที่จะต้องคิด แต่ฉัน….. “

เจ้าปรสิตยืดตัวออกมาจากหน้าอกของเอ็ด มันฉีกยิ้มกว้างและเลื้อยมาอยู่ตรงหน้าเอ็ด ใกล้พอที่จะเห็นแววตาสีฟ้าอมเขียวนั่นชัดๆ

“ฉันอยู่กับนายตลอดเวลา... ตลอดเวลาแบบ24/7เลยด้วย  นายไม่ต้องตามหาฉัน แค่นายคิดหรือเรียกฉัน ฉันก็จะออกมาหานายแบบนี้  มันงอกความเหนียวหนึบสีดำออกมาเหมือนรูปมือแล้วหุ้มมือของเอ็ดดี้ไว้ มองดูแล้วเหมือนกับกำลังกุมมือกันอย่างแนบแน่น

“ฉันรู้ใจนายทุกอย่าง รู้ว่านายชอบหรือไม่ชอบอะไร”

“แต่ฉันไม่รู้ว่านายชอบอะไร”

“นายไงเอ็ดดี้    …..กับเนื้อสด”

“มันเกือบจะโรแมนติกแล้วเวน…..”

“นายอยากได้ความโรแมนติกเหรอ? งั้นต่อไปนี้ฉันจะเรียกนายว่าที่รัก”

“นายจะเรียกแบบนั้นทำไม ขนลุก!”

“เพราะเวลาแอนนี่เรียกนายแบบนั้นนายมีความดีใจเกิดขึ้น ถึงแม้ว่าฉันจะเป็นคนเรียกแต่ในใจนายลึกๆก็รู้สึกดีใจ ฉันรู้สึกได้ นายชอบที่จะเป็นที่รักของใครซักคน”

“คราวนี้ฉันพูดจริงๆนะ นายต้องเลิกเข้ามายุ่งในหัวฉันซะบ้าง ถือว่านี่คือการเตือน!”

“ฉันชอบของฉันแบบนี้ และฉันคิดว่าคำเตือนของนายไม่น่าจะทำอะไรฉันได้

อ้อ อีกอย่างนะที่รัก”

เอ็ดดี้หน้าขึ้นสีระเรื่อด้วยอารมณ์ประหลาดที่กำลังตีกันในหัว นี่เขาจะต้องโกรธปนกับเขินไปแบบนี้เวลาที่คุยกับปรสิตของเขาอย่างนั้นเหรอ

“รูปแบบการใช้ชีวิตของนายฉันว่ามันไม่เหมาะกับการดูแลคนอื่น นายเหมาะที่จะให้ฉันดูแลมากกว่า”

เวน่อมงอกเส้นสายสีดำขึ้นมารัดตัวเอ็ดดี้ไว้ทั้งตัวจนเอ็ดดี้ขยับไปไหนไม่ได้ เขาตกใจ บางทีการที่อยู่ด้วยกันทุกวัน พูดคุยกันเป็นปกติก็ทำให้เขาลืมไปว่านี่มันเอเลี่ยนจากนอกโลกชัดๆ

เอ็ดพยายามดิ้นให้หลุด แต่ก็ไม่เป็นผล

“ตกลงมั้ย..ที่รัก ให้ฉันได้ดูแลนาย”

“รัดแน่นขนาดนี้ ทำยังกะฉันมีตัวเลือก! แล้วเลิกเรียกฉันว่าที่รักซะที!!”

“ไม่..ที่รัก..

เพราะ ฉันจะทำเฉพาะเรื่องที่นายชอบเท่านั้น...”

มันแสยะยิ้มกว้างอย่างผู้มีชัย