ผมปฏิเสธไม่ได้จริงๆ

ว่าตอนนั้นใจผมหล่นวูบยิ่งกว่าตัวผมที่กำลังร่วงท่ามกลางท้องฟ้าสีดำและแรงระเบิดสีแดง

ความรู้สึกบางอย่างมันกระเด็นเป็นเศษเล็กเศษน้อยปะปนไปกับสะเก็ดไฟพวกนั้น

ทันทีที่ตัวผมกระทบกับผิวน้ำอย่างแรง ความเย็นมันเย็นเยียบเข้ามาถึงในใจ

“Goodbye Eddie”

เสียงทุ้มใหญ่ที่เคยก้องอยู่ในหัว.. ในครั้งนี้มันก้องยิ่งกว่าครั้งไหน

มันเป็นแค่ปรสิตที่เข้ามาอาศัยในร่างกาย

ผมไม่คิดว่ามันจะแทรกเข้ามาในใจผมได้ด้วย