เป็นสัจธรรมที่เด็กสาวเข้าใจดี

คนเราเมื่อใช้ชีวิตไปข้างหน้าเรื่อยๆ ก็มักจะเกิดบาดแผลขึ้นมาตามกาลเวลาที่หมุนไป

ทั้งจากตัวเอง หรือจากผู้คนที่พบเจอ

ทั้งตั้งใจและไม่ตั้งใจ

เล็กน้อยหรือยิ่งใหญ่ก็ไม่อาจคาดการณ์ได้

ยังไงก็ต้องเกิดบาดแผล เด็กสาวเข้าใจดี

เด็กสาวใช้ชีวิตไปข้างหน้าเรื่อยๆ และบาดแผลตามตัวเธอก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

จากร่างกาย เริ่มแพร่ไปที่หัวใจ

หัวใจบริสุทธิ์ของเด็กสาวเป็นแผล

แม้ว่าจะไม่ได้ตั้งใจ แต่บาดแผลก็ปรากฏให้เห็นได้ชัดอยู่ดี

แต่ยังไงก็ต้องเกิดบาดแผล เด็กสาวเข้าใจดี

และสิ่งที่เลวร้ายที่สุดก็เกิดขึ้นกับเด็กสาว

ไม่ใช่เพียงแค่เป็นแผล แต่หัวใจเธอแตกสลาย

จากคนที่เธอไว้ใจ

แม้จะไม่รู้ว่าเขาตั้งใจหรือไม่

เธอเข้าใจว่ายังไงคนเราก็ต้องเป็นแผล แต่เธอไม่เข้าใจว่าทำไมต้องเป็นเขา ที่ทำให้เธอเป็นแผล

และเมื่อแตกสลายหนึ่งครั้ง แม้ว่าจะประกอบขึ้นมาใหม่ได้

แต่มันจะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป

จากเด็กสาวโตขึ้นเป็นหญิงสาว

แม้จะผ่านไปนับสิบปี หรืออีกกี่ปีก็ตาม

ร่องรอยของบางบาดแผลจะอยู่กับหญิงสาวตลอดไป

เธอเติบโตขึ้นมาเป็นหญิงสาวที่มีบาดแผลและหัวใจแตกสลาย

เธอเข้าใจดีว่าคนเราต้องเป็นแผล

แม้ว่าจะเคยเป็นแผลมานับครั้งไม่ถ้วน

หรือหัวใจจะแตกสลายซ้ำแล้วซ้ำเล่า

แต่แม้จะเข้าใจมากเพียงไหน

ความเสียใจก็ยิ่งใหญ่กว่าอยู่ดี

สิ่งที่เธอเกลียดไม่ใช่การเกิดบาดแผล

แต่เป็นการที่เธอต้องเติบโตไและเกิดบาดแผลอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ต่างหากล่ะ