หญิงสาวคนหนึ่งนั่งอยู่ที่ริมระเบียง
เธอกำลังชั่งน้ำหนักในใจ
ว่าเธอควรโกรธคนรักของเธอที่ทิ้งไปหรือไม่
 
หญิงสาวรู้สึกว่าตัวเองไม่สามารถโกรธคนรักเก่าของเธอได้
เธอยังรักเขาและรู้สึกว่าเขาช่างมีข้อดีมากมาย
กลับกลายเป็นเธอที่โทษตัวเองแทน
 
และสุดท้ายหญิงสาวก็นั่งร้องไห้ที่ริมระเบียงนี้ทุกวัน
 
 
 
ชายหนุ่มวัยกลางคนคนหนึ่งกำลังดื่มอยู่หน้าร้านสะดวกซื้อ
ชายหนุ่มคนนี้ทำงานในบริษัทเล็กๆแห่งหนึ่ง
แม้จะได้เงินเดือนไม่เยอะมากแต่เขาก็มีความสุขกับมัน
 
แต่แม่ของเขาเอาแต่พูดว่าให้หางานที่ได้เงินมากกว่านี้
สิ่งที่เขากำลังทำมันก็แค่ฝันลมๆแล้งๆ ไร้ความมั่นคงสิ้นดี
เขารู้สึกเจ็บปวด แต่ไม่รู้ว่าสามารถโกรธเคืองแม่เขาได้หรือไม่
 
เขาเก็บคำพูดของแม่มาคิดวันแล้ว วันเล่า
ทำให้การทำงานของเขาไม่มีความสุขอีกต่อไป
กลับกลายเป็นเขาที่เอาแต่โทษตัวเอง
 
และในทุกๆวันเขาจะต้องแวะร้านสะดวกซื้อเพื่อซื้อเครื่องดื่มมึนเมาติดมือกลับบ้าน
 
 
 
เมื่อชายหนุ่มแหงนหน้ามองขึ้นไปฝั่งตรงข้ามร้านสะดวกซื้อ
เขาจะเห็นหญิงสาวคนหนึ่งนั่งร้องไห้อยู่ที่ริมระเบียง
ทุกวัน
 
และเมื่อหญิงสาวมองลงมายังร้านสะดวกซื้อที่อยู่ฝั่งตรงข้าม
เธอจะเห็นชายหนุ่มคนหนึ่งดื่มเครื่องดื่มมึนเมา
ทุกวัน
 
ชายหนุ่มเป็นฝ่ายเอ่ยถามว่าเหตุใดเธอถึงนั่งร้องไห้ตรงนั้นทุกๆวัน
แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือคำถามเดียวกันว่าแล้วเหตุใดเขาถึงได้มาดื่มที่ตรงนี้ทุกวัน
 

 
ทั้งสองหยุดชะงักและนึกถึงสิ่งที่กำลังทำ
เราต่างกำลังลงโทษตัวเองจากการกระทำของคนอื่น
เราเลือกที่จะไม่โกรธคนที่ทำให้เสียใจแต่กลับโกรธตัวเองที่ไม่ได้ทำผิดอะไร
 
ไม่มีใครพูดอะไรชายหนุ่มโยนขวดเหล้าทิ้งพร้อมกล่าวขอบคุณหญิงสาว
หญิงสาวก็กล่าวขอบคุณและปิดประตูระเบียงไป
 

เมื่อนึกขึ้นได้ว่าบางทีการที่เราเอาความโกรธไปลงที่คนอื่นบ้างตามความเหมาะสม
ก็เป็นเรื่องดีไม่ใช่น้อย
 
เพื่อที่จะปลดล็อคบางอย่างและไปต่อ
หรือเพื่อใช้เป็นแรงผลักดันชีวิต
 
อย่าโทษตัวเองไปซะทุกอย่าง
โลกใจร้ายมามากพอแล้ว
อย่าเป็นอีกคนที่ใจร้ายกับตัวเองอีกเลย