เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
รอวันพระจันทร์ยิ้มแฉ่ง :)มูน มูน
โรซี่ โปรเจ็ค
  •    การที่เข้าไปอยู่ในร้านหนังสือ หรือร้านเช่าหนังสือใช้เวลายาวนานเสมอ แค่เห็นหนังสือก็รู้สึกตื่นเต้นแล้ว หยิบเล่มนั้นเล่มนี้ขึ้นมาเปิดดู ขอแค่ได้หยิบสัมผัสอ่านปกก็พอใจละ แต่ถ้าให้พูดถึงหนังสือที่ได้มาอ่านจริงๆกลับไม่ใช่เล่มที่เราอ่านบทแรกหรือเรื่องย่อนานที่สุด ไม่ใช่เล่มที่เราชอบที่สุด แต่เป็นเล่มที่เราหยิบแบบรวดเร็วหยิบผ่านๆแล้วรู้สึกว่าเล่มนี้ละกัน หยิบแบบขอไปทีแต่มันเกิดสนุกไง ฮ่าๆๆ

        วันนี้เลยมาแนะนำหนังสืออ่านเล่นตอนก่อนสอบ ตอนสอบ หลังสอบ คืออ่านยาวนานมากงี้เถอะฮ่าๆ พบกับ


                                    " The Rosie project ---- โปรเจ็ครักของนายจอมเพี้ยน "




       ตอนแรกหยิบขึ้นมาดูผ่านๆคิดว่าเป็นหนังสือของหนังเรื่อง 'the lobster' เพราะหน้าปกมันเป็นรูปล็อบเตอร์ พอได้มาอ่านชื่อก็พบว่าไม่ใช่
       
       เนื้อเรื่องเป็นเรื่องเกี่ยวกับ รองศาสตร์ตราจารย์ภาควิชาพันธุศาสตร์ในมหาลัยแห่งหนึ่งในออสเตรเลีย ที่ใช้ชีวิตมายาวนาน 39 ปี และต้องการหาคู่ชีวิต แต่เนื่องจากเป็นคนที่เนี้ยบมาก มีการจัดตารางเวลาและทุกอย่างมีระเบียบ ใช้ชีวิตด้วยเหตุผลมากกว่าความรู้สึกหรือสัญชาตญาณตามฉบับนักวิทยาศาสตร์ ก็คล้ายแนวเดิมกับหนังรักโรแมนติกหลายๆเรื่อง แต่ก็เป็นเรื่องที่น่าสนใจ

       เรื่องนี้ให้หลายๆอย่าง ทั้งเรื่องความรู้ทางวิทยาศาสตร์ง่ายๆที่เราไม่ค่อยเรียน 55555 (โดยส่วนตัวไม่ชอบเรียน อิอิ)  ทั้งเรื่องของโรคทางจิตวิทยาอย่างโรคแอสเพอร์เกอร์ ที่มีปัญหาทางด้านทักษะการเข้าสังคม (คือนี่ก็คิดนะว่าพระเอกเราเป็นโรคนี้ปะวะ ฮ่าๆ) และเรื่องทางพันธุศาสตร์ที่แฝงเข้ามาแบบไม่งงมากเกินไปจนเป็นหนังสือเรียนวิทย์ สิ่งที่ชอบมากที่สุดคือเรื่อง จริยธรรม ที่เป็นส่วนหนึ่งที่ต้องมีเพื่อใช้ชีวิตในสังคม จริงๆเราแค่ชอบคำว่าจริยธรรมเท่านั้น แต่ถ้าถามว่ามีมั้ยในตัวเอง 'ไม่มี' ฮ่าๆ 
      
        และที่เป็นสิ่งที่โดดเด่นในเรื่องมากๆคือ ความเป็นตัวของตัวเอง และการยอมรับตัวตนของคนอื่น สิ่งที่เป็นปัญหาในการมีชีวิตคู่และการคบกับใครส่วนใหญ่เป็นเรื่องของความเข้าใจ และการยอมรับสิ่งที่เขาเป็น ซึ่งเรื่องนี้สะท้อนได้ชัดเจนในความรู้สึก การที่ตัวเราพยายามที่จะเปลี่ยนแปลงเพื่อผู้อื่นเป็นเรื่องที่ดี แต่ถ้าเกิดว่าเราลำบากใจมันอาจจะไม่ใช่เรื่องที่ดีจริงๆก็ได้ การยอมรับตัวตนของกันและกันจึงเป็นเรื่องที่สำคัญ อาจปรับเปลี่ยนบ้างเล็กๆน้อยๆให้อยู่ร่วมกันได้ แต่การที่เราเปลี่ยนใครให้เป็นแบบที่เราอยากให้เป็นนี่ไม่น่าให้อภัยจริงๆ ดีที่นางเอกและพระเอกไม่ใช่คนแบบนั้น 

        อีกทั้งยังมีเรื่องของการมองผู้หญิงเป็นวัตถุและเป็นตัวเลือกด้วย เรื่องความเป็นสตรีนิยม เรื่องของศาสนากับวิทยาศาสตร์ เรื่องความเปลี่ยนแปลงเล็กๆน้อยๆของความรู้สึกที่เพิ่มขึ้นหรือแปลกไปเพราะมีใครเข้ามาในชีวิต อีกทั้งยังมีความตลกแบบสุดๆกับความเพี้ยนของคนทั้งสองด้วย

        เรื่องนี้อ่านได้เพลินๆ เพราะชอบพระเอกที่เป็นคนแปลกๆและไร้ความรู้สึกอยู่แล้ว ส่วนนางเอกของเรื่องก็ชอบเพราะเป็นผู้หญิงที่ฉลาดและมีความเป็นนางเอกอ่ะ จะว่ายังไงดี คือมีความสามารถในการเข้าใจความรู้สึกของคนอื่นและไม่พยายามยัดเหยียดอะไรมากเกินควร จริงๆมีอีกหลายอย่างที่ชอบ แต่ไม่รู้ว่ายังมีขายอยู่มั้ยเพราะเล่มนี้ตีพิมพ์เมื่อปี 2558 จริงๆแค่อยากมาเล่าเฉยๆถึงความประทับใจ

       สุดท้ายนี้คำที่ติดหัวมากที่สุดคือ ไอติมรสแอปปริคอต ที่เพิ่งรู้ว่ามันคือ พีช และคำว่า การประมงแบบยั่งยืน ชอบจริงๆ

    ปล. เหมือนว่าจะมีภาคต่อด้วย ต้องลองไปหาดูที่ร้านเช่าซะแล้ว
    ปลล. รู้สึกได้ถึงโลกของผู้ใหญ่เลย สุดยอดดด 

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in