EP02 

                                #เรียนรู้จากความผิดพลาด  

                                            #วิชาสปช

—

ก่อนมาอิต่อง เรานึกภาพว่าที่นี่ จะกลายเป็นสถานที่ท่องเที่ยว

แบบอำเภอปาย ไปแล้วหรือเปล่า 

ที่นี่อาจจะมีร้านสะดวกซื้อ มีเซเว่นแล้ว

มันเลยทำให้เราลังเล เรากลัวไม่ฟิน 

จะไม่เหลือความเป็นlocalอยู่

                      ความจริงเหตุผลของทุกการเดินทาง.. .

                  ‘ เราอยากสัมผัส วิถีชีวิตผู้คน อยากเรียนรู้ 

                  ความแตกต่าง ความหลากหลายทางความคิด

                  และชาติพันธุ์ ของคนที่อาศัยอยู่ในพื้นที่ต่างกัน ’

             เรายังจำประโยคที่อาจารย์ท่านหนึ่งเคยบอกไว้สมัยเรียน 

                                     ก่อนออกไปสหกิจ ว่า 

                         “ ให้ลองไปเป็นคนกลุ่มน้อยดูบ้าง ”

     เพราะการเป็นมลายู มุสลิม ที่อาศัยอยู่ในสามจังหวัดชายแดนใต้

                ทำให้เราคุ้นเคยกับการเป็นคนส่วนมากของสังคม

                และ มองข้ามความรู้สึกของการเป็นคนกลุ่มน้อย .. 

                            แม้ว่าเราจะออกเดินทางอยู่บ่อยๆ 

          แต่คนเราก็มักเลือกที่จะไป ยังที่ที่ทำให้ตัวเองสบายใจ .

                                                /

ความจริงก็คือ เมื่อเราออกมาข้างนอก เราจะยิ่งรู้สึกว่า ตัวเราเล็กนิดเดียว ยิ่งเราโตขึ้น ยิ่งออกไปไกลเท่าไร ตัวเรากลับยิ่งเล็กลง..

                           เราชอบที่จะออกไปในที่ที่แตกต่าง

              เพราะมนุษย์มักใช้เชื้อชาติ หรือเผ่าพันธุ์ เพื่อเหยียด 

         ให้คนบางกลุ่มด้อยกว่า ซึ่งจริงๆก่อนหน้านี้ เราไม่ปฏิเสธ 

               ว่าเราก็เหยียดเขมรพม่าที่มาทำงานแถวบ้านเรา 

       เราเปรียบเทียบพวกเขา ดูถูกเขา เพียงเพราะพวกเขามาทำงาน

                       แรงงานหรือจริงๆมันเพราะอะไรกันแน่

                                                ?            

                        ตอนนั่งรถเมล์จากเมืองกาญไปทองผาภูมิ

       มีเราคนเดียวที่คลุมฮิญาบ ซึ่งแสดงตัวตนชัดเจน ว่า เป็นมุสลิม

 และดูเหมือนเราจะแบกความเป็นคนสามจังหวัดชายแดนใต้ติดตัวมาด้วย

         ตอนนี้เราตัวเล็กมาก ตัวเรายิ่งหด เรากลายเป็นคนกลุ่มน้อย

               ของพื้นที่ ทั้งภาษา ที่เราแทบจะฟังเขาพูดไม่ออกเลย 

                                            ณ เวลานี้

                        ความรู้สึกเรื่องชนชั้น การแบ่งเชื้อชาติ 

                             ความต่างทางสังคม มันหายไป 

                ตอนนี้ เรากลับรู้สึกว่า ทุกคนคือมนุษย์เท่าเทียมกัน 

                         เราแค่กำลังทำหน้าที่ คนละบทบาทกัน 

                               เขาไม่ได้ผิดที่เกิดเป็นพม่า 

                               เขาไม่ได้ผิดที่พูดไทยไม่ได้

                            เราเองก็ไม่ผิด ที่เกิดเป็นมลายู

                           ภายใต้ความแตกต่างทางเชื้อชาติ

                   อาจทำให้แบ่งความเป็นพวกเขา - พวกเรา 

                       ‘ ก า ร ย อ ม รั บ ใ น ค ว า ม ต่ า ง 

                          ต่ า ง ห า ก ที่ เ ป็ น สิ่ ง สำ คั ญ ’

:: ภาพคุณยายที่ตลาดอิต่อง น่ารักมากๆ ชวนคุย เล่าเรื่องสมัยก่อนให้ฟัง :: 

                                       EP02 #ของจริง

                                        0 7 : 0 6 AM.

                           -  You can make me smile -

                                                  : )

                           6.30 เปิดประตูห้อง มองหาแดด

                            เย้ แดดมาแล้ว หมอกจัดมาก 

                      รีบออกไปเดินเล่น ชมวิว ก่อนที่ฝนจะตก 

                              เพราะที่นี่ไม่มีอะไรแน่นอน

                    นั่งกินน้ำเต้าหู้ ในตลาด คุยกับคุณยาย น่ารัก 

                 ฟังออกบ้าง ไม่ออกบ้าง แต่พยายามตั้งใจฟังนะคะ 

                     คุณลุงก็ใจดี เดินไปหยิบกล้องส่องทางไกล 

          ให้ขึ้นไปดูวิวเขา  บนดาดฟ้า ของ ไมนิ่งอินปิล็อก โฮมสเตย์ 

                          ลมพัดปลิว ทั้งแรง ทั้งหนาวมากๆ 

                                        __________

           เดินกลับห้องพักเถอะ จะได้รีบออกมาเช่ามอไซต์เที่ยวต่อ 

                                                  /

                                             10 โมง 

                                 พร้อมออกหาความสดชื่น 

                เด๋ววว ฝนเทลงมาซะดื้อๆ หนักๆ ไม่หยุดง่ายๆ

                                            ( T_T’  )

          11โมง ย้ายมาห้องใหม่ กว้างกว่าเยอะ แต่แค่ติดฝั่งถนน

           เก็บของเสร็จ ไม่รอแล้วจ้า ตัดสินใจ ลุยฝน หยิบเสื้อฝน 

           กางร่ม เดินเล่นรอบหมู่บ้าน เดินไปเหมือง เดินขึ้นไปรร. 

                 เราคิดว่า คงไม่ได้เช่ามอไซต์ไปน้ำตกแล้วละ

                         ขี่ลงเขาถนนคงลื่น อันตรายน่าดู

ตอนเย็น น้องอาร์ม โฮมสเตย์ที่เราพัก จะพาไปดูอาทิตย์ตก ที่เนินช้างศึก

                           ตอนนี้แดดออกแล้ว แดดแรงมากด้วย

                 สุดท้าย เราตัดสินใจเหมารถ ตอนบ่ายสามกว่า 

               ไหนๆก็มาแล้ว ถ้าช้ากว่านี้ คงอดเห็นอะไรดีๆแน่ๆ 

                    พี่วัตร พาเที่ยวครบมากก ไม่ใช่แค่พาเที่ยว 

                แต่เป็นทั้งไกด์ ทั้งถ่ายรูปให้ ครบค่ะ ไปหมดทุกที่ 

         :: ถ่ายจากเขตชายแดนพม่า เป็นเส้นทางถนนไปจังหวัดทวาย ::

                                      ดีใจกับเราหน่อยสิ

           รอบนี้มีรูปเดี่ยวเยอะเลย นี่เป็นสิ่งเหนือความคาดหมาย

             ที่ยอดเยี่ยม อย่างหนึ่งของคนมาเที่ยวคนเดียว อิอิ : )

                    :: ภาพ ที่อุทยานทองผาภูมิ เต็มไปด้วยป่าไผ่ :: 

           :: น้ำตกจ๊อกกระดิ่น เหมือนจะเล็ก ยกระดับความฟินให้เลย ::

จริงๆอ่ะ เราอยากลองชิม เค้กป้าเกร็น ป้าเจ้าของเหมืองแหม่ม แต่ป้าแกไม่ได้ทำแล้ว ลูกน้องเก่าแกทำขาย มีขายอยู่ที่ร้านริมทาง ใครอยากชิม ลองถามคนที่นั่นดูนะคะ

...

กำลังจะไปดูพระอาทิตย์ตกที่เนินช้างศึกแล้วค้า

ไว้จะเอาวิวมาฝากนะคะ

: )