ก็นั่นน่ะสิ สงสัยตัวเองอยู่เหมือนกัน

จามหนัก น้ำมูกไหล ฮึดฮัด ป่วยบ้างบางวันที่อากาศเปลี่ยน หายใจไม่ออกเวลานอนหงาย เจอกองมหาฝุ่นวันต่อมาไข้ขึ้น วิ่งออกกำลังกายห้านาทีก็เจ็บหน้าอกปวดม้าม 

ก็ขี้โรคจริงๆนั่นแหละ

สวัสดี...เราเป็นโรคภูมิแพ้อากาศ

ความเจ็บป่วยนี่เป็นของคู่กับตัวเรา

แม่เราบอกว่าเราเป็นคนขีี้โรค ซึ่งก็จริง

เราเป็นภูมิแพ้อากาศ

แต่เราชอบเลี้ยงสัตว์นะ

ชอบกระต่าย...

ชอบแมว...

ชอบหมา...

ชอบงู...(อันนี้ไม่ได้เลี้ยงนะแต่ชอบ)

คือจะมีขนหรือไม่มีขนเราก็ชอบเลี้ยงทั้งนั้นแหละ

แม่บอกว่าให้เราเลิกเลี้ยงแมว

แต่ที่อาการเราแย่ลงช่วงนี้เพราะอากาศประเทศไทยมันเปลี่ยนสามฤดูในหนึ่งวัน(เชื่อเราสิเราพูดจริง)

แม่บอกว่าให้เอาแมวไปทิ้ง วางไว้ข้างๆทางมันก็หากินเองได้ 

...

เป็นเรื่องที่ทำไม่ได้ยิ่งกว่าการเอาตุ๊กตาไปทิ้งอีก

เลี้ยงมาตั้งแต่ตัวเล็กๆ

หากินอะไรเองไม่เป็น

จับจิ้งจกยังไม่รอด

ตายแน่นอน

โอเค...กลับมาที่อาการขี้โรคภูมิแพ้อากาศของเรา

เชื่อว่าหลายๆคนที่เป็นโรคภูมิแพ้แบบเราก็คงเบื่อตัวเอง

เราเลยพยายามที่จะออกไปข้างนอกบ่อยๆ ไปสูดอากาศตามห้องสมุด ร้านหนังสือ

ไปตลาดถนนคนเดิน ไปเที่ยวสวนสัตว์

คือมันอะไรก็ได้แหละที่ไม่ใช่ในห้อง เพราะอากาศในบ้านมันไม่ถ่ายเทเหมือนอากาศข้างนอก เคยคุยกับหมอคนนึง หมอบอกไว้ว่าอากาศที่ถ่ายเทคืออากาศที่อยู่นอกที่อยู่อาศัยของเรา เพราะอากาศในบ้าน พอฝุ่นเข้ามาก็หาทางออกไม่เจอแล้วก็ติดแหง่กอยู่ในนั้น เราก็เลยเอาเครื่องกรองอากาศมาตั้งไว้ในห้องตัวนึง ตั้งชื่อให้ด้วย เจสสิก้า no.03 

ก็ยังหายใจฮึดฮัดอยู่บ้างนะ...แต่ไม่มีน้ำมูก (ซึ่งมันดี)

เราคิดว่า เราอาจจะต้องออกกำลังกายอย่างจริงจังเพิ่มขึ้นมา คงไม่ต้องบ้าวิ่งเป็นชม.หรอก ออกอะไรก็ได้ เบาๆซัก 30 นาที เคยเห็นคนที่เป็นภูมิแพ้เหมือนกันออกกำลังกายแล้วดีขึ้น คิดว่ามันน่าจะโอเคนะ

เราคิดว่าเราจะทานอาหารดีๆกว่านี้ด้วย พอเรียนคณะที่ต้องทำงานหนัก อยู่จนเช้า ก็คิดว่าอย่างน้อยก็ควรกินอาหารดีๆ เราเบื่อข้าวเวฟจากร้านสะดวกซื้อ มันไม่อร่อยเลย และมันก็ไม่สด

ดูเรื่องมากจัง...

นั่นน่ะสิ...

แต่เราเห็นทุกคนที่อายุยืนก็เพราะเรื่องมากและเลือกอะไรดีๆให้กับชีวิตทั้งนั้น

เราคิดต่อว่าเราจะต้องเก็บกวาดห้องให้ถี่ขึ้นด้วย ก็ใช่แหละเรียนคณะที่ต้องทำงานหนัก อยู่จนเช้า ก็ทำได้แค่มาเปลี่ยนชุดอาบน้ำเก็บกระเป๋าแล้วก็ออกไปเรียน ออกไปส่งงาน แต่ว่าถ้าอยากที่จะหายดีกว่านี้ก็ต้องพยายามเคลียร์ห้องให้ได้ทุกวันวันละ 10 นาทีก็ยังดี ค่อยๆทำทีละส่วน จริงๆก็ทำได้นี่นา เคยทำอยู่ แต่เก็บห้องวันเดียวมันเหนื่อยใช่มั้ยล่ะ งั้นลองแบ่งให้เก็บทุกวันวันละนิดจะได้ไม่เหนื่อยเป็นไง?

เราเชื่อว่า เจสสิก้า no.03 เป็นเครื่องกรองอากาศที่วิเศษที่สุดเท่าที่เราเคยเจอ แต่เราจะพึ่งพาแต่เจสสิก้าโดยไม่เก็บห้องหรือเปลี่ยนพฤติกรรมการใช้ชีวิต เราก็คงไม่หายดีหรอก พระเจ้าไม่ได้ใจดีขนาดนั้น

เราไม่ชอบที่จะต้องกินยาแก้แพ้เลย มันเหมือนเรายิ่งต้องกินมันมากขึ้นเรื่อยๆเวลาที่เป็นหนักขึ้น เราจะต้องแข็งแรงมากกว่านี้แหละ พูดๆแล้วยังไม่รวมปัจจัยเรื่องสภาวะจิตใจเลยนะแต่คงไม่พูดถึงมาก มันต้องแยกกันไปเป็นอีกส่วน 

มีคนเคยบอกว่า ถ้าเราคิดว่าเราจะเป็นคนที่

แข็งแรงขึ้น

ดูดีขึ้น

สุขภาพดีมากขึ้น

สะอาดมากขึ้น

เราก็จะเป็นอย่างที่เราคิดนั่นแหละ

คิดยังไงก็ได้อย่างนั้น

...อ้าว ไม่เชื่อเหรอ?...

งั้นเดี๋ยวเราจะทำให้ดู แล้วจะมาเขียนหัวข้อหายจากการเป็นคนขี้โรค

เดี๋ยวจะเล่าให้ฟังนะว่าหายแล้วเป็นยังไง

ส่วนใครที่พยายามอยู่ จะโรคอะไรก็แล้วแต่เราเชื่อว่า "มันมีทางหาย"

โอเคทางกายภาพคุณอาจจะยังไม่หายจากการเป็นโรค แต่คุณช่วยเชื่อว่าตัวเองจะหายจากทางใจก่อนได้มั้ย แค่นี้ก็ชนะไปครึ่งนึงแล้วล่ะ

มันคงไม่มีใครอับจนหนทางและเป็นคนขี้โรคไปจนวันตายหรอก ถ้าพยายาม

บางโรคมันแค่เป็นโรคที่หายยาก แต่มีโอกาสรักษาให้หาย

แต่เพราะคุณถอดใจไปตั้งแต่ยังไม่เริ่มรักษา คุณก็เลยตาย

แต่รู้มั้ยอะไรดีกว่าการเป็นโรคมากที่สุด.... "การป้องกันตั้งแต่เริ่มไงล่ะ"

ช่วงนี้อากาศเปลี่ยน โลกเปลี่ยน หลายๆอย่างเปลี่ยน 

...รักษาตัวด้วยนะ...