หัวใจบรรจุความผุพัง
อีกบรรทุกความผิดหวังไม่ยั้งหยุด
กัดภายในจนชอกช้ำและชำรุด
ไม่มีวันจะสิ้นสุด ณ จุดนี้
ไม่มีทางออก ไม่มีทางเข้า
ความหม่นเศร้าปกคลุมอยู่ทุกที่
อดีตยอกย้อนหลอนหลอกไม่ปรานี
ปัจจุบันอยากหนีไปให้ไกล
อยากหลับตานานเนิ่นเกินนิรันดร์
เผื่อภาพฝันจะสวยพอให้หลงใหล
ไม่อยากรับรู้ดูเห็นความเป็นไป
โลกสดใส มันไม่จริง มันไม่จริง!!!
โลกของเขาอึมครึมทึมเทาทาบ
โลกฉันอาบฉาบสีดำหมองคล้ำยิ่ง
ถูกกระทำซ้ำซากกระชากทิ้ง
จึงจมดิ่งฉุดไม่ขึ้นนับแต่นั้น
เพลงของคุณเปิดฟังครั้งสุดท้าย
ทุกถ้อยคำมีความหมายต่อใจฉัน
อาจไม่มีใครเห็นคืนและวัน
ที่หนักหนาบีบคั้นจนอ่อนแอ
ครั้งนี้ที่คุณหมดความอดทน
อยากก้าวพ้นหนทางความย่ำแย่
บั้นปลายคุณไม่ได้เป็นผู้แพ้
คุณเพียงแค่เหนื่อยอ่อนอยากนอนพัก
+++ หลับให้สบายนะเชสเตอร์
ฉันไม่ได้เป็นแฟนเพลงคุณ
แต่เพลงที่เพิ่งได้ฟังมาตลอดสองวันนี้รวมทั้งเรื่องราวของคุณสั่นสะเทือนหัวใจฉันมากนัก
และเมื่อลองเอาใจคุณมาใส่ใจฉัน กลอนบทนี้จึงถือกำเนิดขึ้นมา
เพื่อแสดงให้เห็นว่า ฉันคนหนึ่งล่ะ ที่เคารพการตัดสินใจของคุณ
+++ หลับให้สบายนะเชสเตอร์
ป.ล. ผมชอบอ่านบทกวี และผมชอบบทกวีที่คุณแต่งครับ :)