จนวันนั้นทุกอย่างแหลกสลายไปต่อหน้าต่อตา

ซักวันทุกอย่างมันต้องดี

แต่นั่นเป็นแค่ความฝัน

ยกเว้นคุณ

ไม่ไหว ไม่บอก ไม่ไหว ไม่รู้

ทำตัวเองหล่นหายอยู่บ่อยๆ

ทุกอย่างยังเหมือนเดิม

และผมดับไป

ไม่รู้ ไม่รับ ไม่รู้ ไม่รับ

และสุดท้ายมันก็หายไป

ไม่มีสิ่งใดฆ่าเราได้

ไม่มีใครเปลี่ยนแปลงได้

แต่วันเวลาเปลี่ยนแปลงและผ่านไป

มันสั่นและหวั่นไหว แต่ผมก็ยังไม่เข้าใจ

พร้อมกับความว่างเปล่าที่อยู่ตรงหน้าของผม

เราหายออกมาจากตัวเองได้เมื่อไหร่ก็ไม่รู้

ลา ลา ลา

มันเป็นเพียงสิ่งสมมติที่เกิดขึ้นมาตามกาลเวลา

อยู่กับตัวเอง เปิดฟังเพลงที่ชอบ

เคยเชื่อแบบนั้น

แต่เข้าใจ

ผมก็ไม่มีอยู่จริง

ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง

และทุกอย่างของผมมันกำลังหายไป

ผมตัดสินใจบางอย่าง

และค้นพบว่ามันยังคงอยู่

ตัวผมลอยขึ้นมาจากระดับน้ำทะเล

ดาวดวงนั้นมีฉันหรือเปล่า

ไม่อาจแยกออกจากกันได้

ผมเคยบอกแล้ว เป็นไปไม่ได้หรอก

ภาพฝันที่เขียนขึ้นมา มันน่าจะงดงามกว่าที่เป็นอยู่

บอกกับตัวเองเสมอ

ก่อนวันสุดท้ายของชีวิต ทุกอย่างเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

และเราคงไม่ฆ่าตัวเอง

ไม่มีคำลา ไม่เคยบอกกล่าว

ไม่เลย ไม่ใช่ ไม่เลย ไม่ใช่

นอกจากตัวเราเอง

ผมก้มลงมองที่พื้น

มันคือความฝันหรือความจริง

เพราะความจริงแล้ว มันกำลังหายไป

จากสิ่งที่ผมตัดสินใจ

ทุกอย่างเหมือนเดิมและผมต้องไปต่อ

ทุกอย่างเหมือนเดิมไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง

ไม่มี ไม่เคย ไม่มี ไม่เคย

ความรู้สึกแบบนี้มันเหมือนจะปกติเสียจน เราควรชินกับมัน

ไม่เข้าใจ

ไม่ใช่ความฝัน

ไม่มีทางที่มันจะเป็นไปได้

มันยังเหมือนเดิมทุกอย่าง

ทุกอย่างสวยงาม ทำให้ผมรู้สึก ลึกๆในใจ

คุณไม่มีอยู่จริง

วันนี้ก็ยังเชื่อแบบนั้น

อยู่ในจุดที่ยาก็ไม่สามารถเยียวยาเราได้

ทุกอย่างไม่มีอยู่จริง

ทุกอย่างลดลงอย่างเห็นได้ชัด

ผมเข้ามาแล้วค้นพบว่ามันคือเรื่องปกติจนเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ทุกอย่างเหมือนเดิม ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง

ไม่บอก ไม่อยาก ไม่บอก และไม่อยาก

ผมค้นพบอีกอย่างว่ามันคือเรื่องจริง

ผมเพิ่งค้นพบว่า

ตัวผมจบลง

ทุกอย่างเกิดขึ้นต่อไป