เกือบหนึ่งปีแล้วที่เขาหายไป 
หายไปเลย โดยที่ไม่พูดอะไรซักคำ 

ใบมรณะบัตรที่ถูกส่งมาจากบ้านต่างจังหวัดเพิ่งมาถึง
เกิดมาทั้งชีวิต เพิ่งเคยได้จับและได้อ่านใบมรณะบัตร
อย่างตั้งใจเป็นครั้งแรก 

มองย้อนกลับไปถึงเรื่องของเรา
แทบไม่มีอะไรอยู่ในความทรงจำ 
ที่ยังค้างอยู่คงมีเพียงคำถาม และความเสียใจ 

เรื่องของพวกเราไม่ได้น่าคิดถึง 
เพราะมันมีแต่ความเจ็บปวดใจ 
ความอึดอัด ร้อนรุ่ม หวาดกลัว 
ไม่มีความคำว่าอบอุ่นประกอบอยู่อย่างที่ครอบครัว
ในอุดมคติควรจะเป็น บางครั้งรู้สึกว่าเป็นฝันร้าย
แม้จะลืมตาตื่นอยู่ก็ตาม แต่แปลกที่ในนั้นก็เต็มไป
ด้วยความโหยหา และความห่วงใย 

พวกเราลืมไปแล้วว่าคุยกันครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่
อันที่จริงก็ไม่กล้าจะเหมารวม เพราะมันคงไม่แฟร์
กับอีกฝ่ายเลย จริง ๆ แล้วอาจจะมีแค่เราที่ลืม 
อยากจะถามเพื่อความมั่นใจ ว่าอันที่จริงแล้ว 
เราต่างก็ลืมกันทั้งคู่ หรือมีใครคนหนึ่งที่ยังจำ 
แต่น่าเสียดายที่ทำอย่างไรก็ไม่มีโอกาสได้ถามแล้ว 

ในดึกคืนหนึ่งฉันประกาศขอรับบริจาคเลือดกรุ๊ปโอ
เพราะโรงพยาบาลขาดเลือดอย่างมาก 
เขาจำเป็นต้องใช้เลือดวันละ 3 ถุง เพื่อยื้อชีวิต 
ใช้เพื่อยื้อเท่านั้น ครั้งนี้รุนแรงจนเกินหวัง
หรือหากปราฏิหาริย์มีอยู่จริง นี่ก็เป็นงานที่หนักไป
สำหรับปราฏิหาริย์อยู่ดี พวกเราอยู่ในจุดที่หมอ
ให้เลือกว่ายื้อ หรือปล่อย การตัดสินใจตกเป็น
ของลูกสาวอย่างเบ็ดเสร็จ ไม่รู้ว่านี่เป็นความผิดของใคร 
ฉันหรือเขาที่เราไม่เคยคุยกันซักครั้งในช่วงปีสองปีนี้ 
ทำให้การตัดสินใจครั้งนี้มันยากเหลือเกิน 
ความต้องการของเขาคืออะไรฉันไม่รู้เลย 

แล้ววันนั้นก็มาถึง วันที่เรารู้อยู่แล้วว่าไม่ช้าก็เร็ว
วันที่ฉันต้องจัดเสื้อผ้าขาวดำลงกระเป๋า
วันที่ฉันมีคำถามในหัวเต็มไปหมด 
แต่ไม่มีโอกาสได้ฟังคำตอบแล้ว
วันที่ฉันนั่งเงียบตลอดทางจนถึงบ้าน
เพื่อไปรับเขา กลับบ้านกันนะ…

ฉันมีความคิดตลอดว่าถึงแม้เราจะไม่ได้คุยกันเลย
แต่ถ้าฉันเรียนจบก็อยากพาเขาไปเที่ยวที่ที่อยากไป
พาไปกินข้าวทีี่อยากกิน ตอนที่เขาป่วยก็คิดแค่ว่า
คงจะดีมากถ้าฉันขับรถเป็น คงจะขับไปเยี่ยมได้ทุกวัน
เวลาได้ให้โอกาสฉันถึง 2 เดือนเต็ม 
แต่ฉันก็ไม่ทำอะไรเลย ทั้ง ๆ ที่รู้อยู่แล้ว
ว่าเขาคงไม่รอจนฉันเรียนจบหรอกนะ 

หลังจากที่เขาจากไปได้ 2 เดือน ฉันตัดสินใจเรียนขับรถ 
อย่างที่อยากทำมาตลอด ฉันตัดสินใจเรียนว่ายน้ำ 
อย่างที่เขาเคยพาฉันไปเรียนตอนเด็ก 
แต่ฉันถอดใจซะก่อน ฉันทำทุกอย่างที่อยากทำให้เขาเห็น
แต่ต่อทำให้จนเก่งแค่ไหน เขาไม่มีโอกาสได้รับรู้ 
และต่อให้ขับรถกลับบ้านอีกกี่ล้านรอบ
ก็ไม่มีเขาให้กลับไปหาอีกแล้ว 

สุดท้ายนี้ ในทุกคืน ฉันคิดถึง ไม่มีวันไหนที่ไม่คิดถึง 
ฉันพยายามเอาตัวเองออกมาจากความรู้สึกผิดนั้น 
ทำไมฉันถึงตัดสินใจผิดพลาดได้เกือบทุกเรื่องแบบนี้ 

Never got the chance
To say a last goodbye
I stay up all night
Tell myself I'm alright
I put the record on
Wait 'til I hear our song
Every night I'm dancing with your ghost
(dancing with your ghost - Sasha Alex Sloan)