เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
เออร็อด นักเล่านิทานli_li_an
กษัตริย์
  •      ชายผู้นั้นนั่งอยู่ริมหน้าต่าง เขาเป็นชายผิวคล้ำ รูปร่างไม่ใหญ่ไม่เล็ก และสวมใส่เสื้อผ้าหรูหราแวววาว ในมือข้างหนึ่งของเขามีปากกาขนนก ส่วนอีกข้างเท้าคางมองภาพขบวนเสด็จของกษัตริย์ต่างถิ่นที่กำลังดำเนินผ่านถนนด้านหน้าโรงแรม

         เออร็อด อาเรียกำลังบันทึกเหตุการณ์ บางครั้งเขาจะทำเช่นนั้นเมื่อเริ่มเบื่อหน่ายต่อการเล่าเรื่องที่เคยได้ฟังมา หรือไม่ก็มีเหตุการณ์สำคัญที่ขายได้เกิดขึ้น

         ปากกาขยับไปบนกระดานส่งเสียงครืดคราด ภาพที่เห็นด้วยสายตาที่มีเพียงข้างเดียวนั้นถูกบันทึกลงเป็นบทกลอน

    "บัดนั้นเสียงแตรดังก้องประกา
    ศถึงทวนราษฎร์รอบข้างเอ่ยปราศรัย
    พลขานชื่อเอ่ยนามท่านจอมไท
    กษัตริย์แห่งดาลาไลน์เสด็จเยือน

    เสียงสรรเสริญเยินขึ้นที่รอบด้าน
    งามตระการสูงส่งหาใดเหมือน
    กษัตริย์หนุ่มบนหลังม้าผู้มาเยือน
    ค่อยขับเคลื่อนม้าเหยาะย่างตามทาง

    พระพักต์นิ่งสงบแลทรงศักดิ์
    ผึงผายนักวรกายแลไหล่กว้าง
    ผิวคล้ำเข้มเช่นผู้กรำนำหนทาง
    เกศาดำเข้าข้างเนตรคมคาย..."

         เสียงขยับของปากกาหยุดลง นักเล่านิทานทำหน้าเบื่อหน่าย เขาเอนหลังลงพิงเก้าอี้บุนวมของตน แล้ววางปากกาลง

         "...ต้องมาแต่งบทชมโฉมผู้ชายนี่ปวดใจชะมัด" เขาพึมพำกับตนเอง ก่อนใบหน้าสีน้ำตาลนั่นจะเบื่อหน่ายขึ้นไปอีกเมื่อมีเสียงอันไม่ควรจะมีตอบกลับมา

         "งั้นก็เลิกไอ้งานบ้าบอที่ท่านกำลังทำอยู่เสียดีไหมราชาของกระหม่อม" เสียงนั้นกล่าวกับนักเล่านิทานผู้รำพันชีวิตอยู่ริมหน้าต่าง

         เออร็อด อาเรียไม่ได้หันไปมองตามเสียงนั้น ไม่แปลกใจด้วยซ้ำตอนที่มีเสียงตอบกลับมา 

         ชายหนุ่มรู้ว่าตนเองมีคนคอยติดตาม และบางครั้งคนพวกนั้นก็ไม่ค่อยสนใจความเป็นส่วนตัวของเขาสักเท่าไร แล้วแอบเข้ามาอยู่ในห้องพักของเขาโดยไม่ได้รับอนุญาต

         "ข้าไม่ว่าง ฟังพวกเจ้าบ่นหรอกนะพาคา แล้วก็เลิกเรียกข้าแบบนั้นด้วย" เขาเบ้หน้าบ่นงึมงำ

         "ท่านไม่ได้ยุ่งอยู่เสียหน่อยราชาของข้า" เสียงลึกลับว่า ไม่ได้นำพาต่อคำบ่นที่ตามมาในท่อนหลัง

         "ข้าก็ยุ่งกับการบันทึกเหตุการณ์การเสด็จเยือนเอ็ดน่าอย่างเป็นทางการของกษัตริย์แอรอนแห่งดาลาไลน์อยู่นี่ยังไง" นักเล่านิทานว่าอย่างเบื่อหน่าย

         "พระองค์ทรงตั้งตนเป็นอาลักษณ์ของกษัตริย์แอรอนตั้งแต่เมื่อใดกัน" เสียงปริศนาว่าต่อ แสดงความไม่เห็นด้วยอย่างชัดเจนต่อสิ่งที่คนที่เขาถือเป็นราชาทำ

         นักเล่านิทานยังเฉยเมย เขามองออกไปนอกหน้า พลางแก้ข้อเข้าใจผิดอย่างเฉื่อยชา

         "ข้าหาเรื่องไว้เล่าแลกข้าวกินต่างหาก เรื่องของเหตุการณ์สำคัญแบบนี้ขายดีทีเดียว พวกเจ้าไม่รู้หรือไง" เขาว่า

         "ข้าก็นึกว่าพระองค์ทรงเล่าแต่เรื่องที่ได้ฟังมา"

         "นี่ก็เป็นเรื่องที่ข้าได้ฟังมาพาคา" นักเล่านิทานหันกลับมามองคนที่ยกให้ตนเป็นนาย "จากสายลม จากผืนดิน จากผู้คน แค่เสียงมันตีกันไปหน่อยข้าเลยต้องจดเรียบเรียงมันขึ้นใหม่" เขาอธิบาย

         คนฟังหรี่ตามองอย่างไม่เชื่อ ทำท่าจะบ่นอะไรยืดยาวแต่เออร็อด อาเรียไม่ได้สนใจ เขาหันกลับไปมองหน้าต่างของตน แล้วโวยวายกลบเสียงบ่นที่กำลังจะเริ่ม

         "บ้าจริง! เพราะพวกเจ้าแท้ๆข้าเลยพลาดฉากองค์ราชาเสด็จผ่านประตูวังเลยเห็นไหม!"

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in