เวลาผ่านไปหลังจากนั้นอีกหลายเดือน ฤดูร้อนแผดเผาผ่านไป ฤดูฝนที่ซัดสาดกระหน่ำผ่านมา จนในที่สุดวันฮัลโลวีนก็เวียนมาถึงอีกครั้ง ในปีนี้เพื่อนของเธอไม่ได้ไปไหน ทั้งคู่ช่วยกันจัดร้านด้วยของสะสมสุดรักชุดเดิมของนัท เพิ่มเติมด้วยของสะสมจากเรื่องสัตว์มหัศจรรย์และถิ่นที่อยู่ที่ดูเหมือนจะกลายเป็นหนังเรื่องโปรดของเจ้าตัวไปอีกเรื่อง ส่วนขนม นอกจากชีสเค้กฟักทองที่ได้รับกระแสตอบรับดีเมื่อปีก่อนแล้ว เธอก็ตัดสินใจเพิ่มคุ้กกี้รูปนิ้วมืออีกอย่างดูด้วย

ลูกค้าทยอยมาเรื่อยๆ ไม่ขาดสาย ขนมค่อยๆพร่องไปจากตู้โชว์ เธอตัดสินใจปิดร้านตอนสี่ทุ่ม เมื่อขนมในตู้โชว์ใกล้จะหมดลงเช่นเดียวกับเรี่ยวแรงของเธอกับนัท เธอกำลังแขวนป้ายปิดร้าน ในขณะที่ลูกมือคนใหม่ที่ทั้งคู่ตัดสินใจจ้างมาช่วยงานเพิ่มเก็บโต๊ะเก้าอี้ ส่วนนัทกำลังทยอยล้างอุปกรณ์ในครัว ลมพัดมาวูบหนึ่ง พัดให้เปลวเทียนในโคมไฟ Jack O’ lantern ลูกย่อมๆ ที่ตั้งอยู่หน้าร้านดับลง เธอตัดสินใจอุ้มมันเข้ามาเก็บในร้าน

ลูกมือของเธอดูเหนื่อยล้าแล้วหลังเจองานหนักมาทั้งวัน เธออนุญาตให้กลับบ้านไปก่อนได้ ค่อยมาช่วยงานต่อในวันรุ่งขึ้น ส่วนเธอกลับเข้าครัวไปช่วยนัทเก็บกวาดต่อ

เป็นเวลาห้าทุ่มกว่าแล้ว กว่าทุกอย่างจะเสร็จเรียบร้อย ทั้งคู่นั่งแผ่อย่างหมดเรี่ยวแรง “ปีที่แล้วแกอยู่คนเดียวไหวได้ยังไงเนี่ย”นัทครางออกมา บิดขี้เกียจด้วยความเมื่อย

“นั่นสินะ” เธอตอบ “สงสัยจะเหนื่อยเกินไป พอวันต่อมาเจอผีเพี้ยนเมาค้างเลยเบลอจนไม่ค่อยตกใจเท่าไหร่” ทั้งคู่หัวเราะหึๆ

ตั้งแต่ที่เขาจากไป ก็ไม่เคยมีเหตุการณ์แปลกๆหรือวิญญาณตนใดมาที่ร้านอีกเลย ในช่วงแรกๆทั้งคู่ยังคงเลื่อนเก้าอี้ออกวางเรียงไว้และวางตุ๊กตาปลาทูเอาไว้ที่เดิมในทุกคืนก่อนจะออกจากร้าน แต่ในระยะต่อมาก็ค่อยๆทิ้งช่วงห่างลง จนกลายเป็นเดือนละครั้ง ซึ่งทั้งคู่ก็คิดว่าจะทำสภาพห้องให้เป็นเช่นนั้นในคืนวันนี้

“ปีนี้จะไปเมาค้างที่ไหนอีกรึเปล่านะ” นัทเปรย เธอหัวเราะเต็มเสียง “น่าจะเข็ดได้แล้วมั้ง”

 “ว่าแต่ห้างร้างตรงหัวมุมที่มีข่าวว่าจะทุบในตอนนั้น ก็ยังไม่ทุบซะทีนะ” เธอพูด“ถ้าเป็นทางเชื่อมต่อจริง ป่านนี้ผีขี้เมาคงเต็มถนนแล้ว”อาคารทิ้งร้างหลังดังกล่าว หลังจากเกิดเรื่องขึ้นมาจนตอนนี้ก็จะครึ่งปีแล้วแต่ก็ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น ป้ายประกาศใหม่ที่มาแปะทับเริ่มซีดจางไปตามกาลเวลา อีกไม่นานสภาพก็คงไม่ต่างจากป้ายเก่า ในระยะแรกๆ มีคนพยายามจะเข้าไปสำรวจอีกแต่ก็ไม่เกิดอะไรขึ้น สักพักเรื่องก็เงียบไปตามเวลา กลายเป็นตึกที่ไม่อยู่ในความสนใจเช่นเดิม

“อากาศเริ่มเย็นๆ แล้วนะ” นัทพูด ดูเหมือนหน้าหนาวจะเริ่มมาเยี่ยมเยือนแล้ว หวังว่าปีนี้จะอยู่นานกว่าสองสามวัน แต่ก็คงจะเป็นไปได้ยาก

“นั่นสินะ แต่รู้สึกเหมือนอยู่ๆ ก็เย็นมากกว่า”เธอตอบ นึกแปลกใจนิดหน่อย เมื่อกลางวันยังอากาศร้อนอบอ้าวตามด้วยฝนเปาะแปะอยู่พักใหญ่กว่าจะซา หลังจากนั้นก็ร้อนจนน้ำที่ขังอยู่ตามถนนแห้งไปเกือบหมดจนกระทั่งเมื่อครู่นี้ที่นัททักขึ้นมา

เสียงกระพรวนดังแว่วมาตามลมก่อนจะฟังดูชัดขึ้นเรื่อยๆ ที่ด้านหลังประตูครัว ทั้งคู่มองหน้ากันก่อนที่จะได้ยินเสียงคุ้นเคยดังขึ้นในห้อง “Trick or Treat ปีนี้ผมดื่มไปแค่นิดหน่อยนะ”

มีเสียงร้องเหมียวตอบรับราวกับจะช่วยยืนยันความประพฤติ