Nostalgia
หรือความโหยหาอาลัยในอดีตอันแสนหวาน วันวานอันอบอุ่นและอบอวลไปด้วยความคิดถึง
ฉันมีความรู้สึกนี้อยู่บ่อยๆ
มันเป็นช่วงเวลาที่เรียกว่า 'วัยเยาว์'
ตั้งแต่ประถมจนถึงมัธยม ความทรงจำที่ย้อนมองไปเมื่อใดก็เรียกรอยยิ้มจากฉันได้เสมอ
แน่นอน มันมีทั้งความสุข ความทุกข์ ความสับสนในวังวนของเส้นทางที่ล้วนมีแต่ทางแยกมากมาย ความเหนื่อยล้าจากการทุ่มเทอ่านหนังสือเพื่ออนาคตของตัวเอง
สิ่งเหล่านี้ต่างหล่อหลอมให้ฉันเติบโต
ช่วงเวลาในวัยเรียนของฉันไม่ได้มีวีรกรรมสุดโต่งอะไรมากนัก
มันเป็นอะไรที่ออกจะเรียบง่ายด้วยซ้ำ
ตั้งใจเรียนในคาบเรียนที่ชอบ โดดเรียนในคาบเรียนที่ไม่อยากเรียน ทำกิจกรรมนิดหน่อย ไม่ค่อยโดนบ่นเรื่องระเบียบการแต่งกาย ไปโรงเรียนสายแต่กลับบ้านเย็น แอบมองรุ่นน้องแต่ชอบส่องรุ่นพี่ มีเพื่อนดีๆ ที่พร้อมจะเล่นอะไรบ้าๆ ไปด้วยกัน
ฉันมีความสุขกับความทรงจำพวกนี้เหลือเกิน
เพราะมันคงเป็นช่วงเวลาที่ฉันร้องไห้ได้เต็มที่และหัวเราะได้อย่างสุดเสียงที่สุดแล้ว.
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in