เวลาเดินทางไปต่างจังหวัด หากไม่มีธุระเร่งเร้าจนเกินไป ผู้เขียนจะไม่ค่อยเลือกเดินทางด้วยเครื่องบิน แต่จะเลือกขับรถไปเองมากกว่า เพราะสนุกกับการแวะพักกินอาหารอร่อยๆ หรือแวะดื่มกาแฟระหว่างทาง ซึ่งลำพังแค่ได้แวะร้านเหล่านี้ก็ทำให้การเดินทางสนุกและน่าตื่นเต้นขึ้นมาได้แล้ว ยิ่งระหว่างทางมีที่ให้แวะพักมากเท่าไหร่ ก็แปลว่าเราได้สนุกและตื่นเต้นกันวันละหลายครั้ง เป็นกำไรของการเดินทางไปอีก

เต็มที่ในที่นี้คือ ถ้าต้องเดินทางไปที่ไหนสักที่ก็อยากจะใช้เวลาเพื่อซึมซับประสบการณ์ใหม่ๆ ระหว่างทางด้วยการดื่มกินพูดคุย และนั่งพัก ล้วนเป็นสิ่งที่ต้องใช้เวลาแลกไปเพื่อจะได้มา ไม่สามารถทำด้วยอาการเร่งรีบเพื่อประหยัดเวลาได้ เอาง่ายๆ ว่าถ้าไม่มีทางเลือกเลยก็ต้องเดินทางด้วยเครื่องบินกันไป แต่ใน
กรณีที่เลือกได้ ผู้เขียนก็ขอเลือกเส้นทางที่ไม่ต้องเร็วมาก แต่มอบประสบการณ์มากมายระหว่างทางให้เก็บสะสมดีกว่า เพราะส่วนตัวเชื่อว่า วิถีแบบนี้เองที่เป็นต้นทุนสำคัญในการใช้ชีวิตและการทำงานของผู้เขียนมาโดยตลอด ถ้าไม่เป็นคนแบบนี้ก็นึกไม่ออกว่าจะเป็นคนแบบไหนได้อีก

แต่พูดก็พูดเถอะ เรื่องพวกนี้ไม่สามารถมานั่งถกเถียงกันได้หรอก เพราะมันเป็นเรื่องของจังหวะชีวิตที่ไม่มีผิดหรือถูก มีแต่เหมาะหรือไม่เหมาะกับแต่ละคนเท่านั้น บางคนชอบเต้นรำในจังหวะแทงโก้ แต่บางคนแค่เต้นสโลว์ก็เหนื่อยแล้ว เดินตามจังหวะของตัวเองอาจจะเหมาะกว่า ความสุขของการเดินทาง
สำหรับผู้เขียนจึงเป็นเรื่องของความชัดเจนว่าเราจะเลือกเดินทางด้วยวิถีแบบไหน บนหนทางชนิดใด ไม่ใช่ว่าได้เดินทางแล้วจะมีความสุขโดยอัตโนมัติเสียทีเดียวหรอก แต่ผู้เขียนคิดว่าการที่เราสามารถเลือกใช้เวลาของเราไปกับสิ่งที่เราพอใจได้มากน้อยแค่ไหน อาจเป็นคำตอบสำคัญที่จะบอกได้ว่าเราคือใครระหว่างคนเดินทางกับคนผ่านทาง

ว่าแล้วก็อยากพูดถึงข่าวเล็กๆ ที่เพิ่งเกิดขึ้นไม่นานมานี้ เรื่องมีอยู่ว่า นาย Noel Santillan ชาวเมืองนิวเจอร์ซีย์นึกอยากเดินทางไปเที่ยวประเทศไอซ์แลนด์ ครั้นพอไปถึงแกก็เช่ารถขับไปเที่ยวตามปกติ แต่ที่ไม่ปกติก็คือแกพิมพ์ชื่อถนนลงไปในระบบนำทาง GPS ผิดพลาด กล่าวคือ ตั้งใจจะไปโรงแรมแห่งหนึ่งบนถนน Laugavegur แต่พิมพ์ผิดเป็น Laugarvegur แค่เพิ่มตัว r เข้าไปตัวเดียว แต่ถึงกับต้องใช้เวลาขับรถทั้งหมดหกชั่วโมงอ้อมไปจนถึงหมู่บ้านชาวประมงที่ชื่อ Siglufjordur ซึ่งอยู่ทางตอนเหนือของไอซ์แลนด์โน่น พอลงไปถามไถ่ชาวบ้านแถวนั้นถึงได้รู้ว่าตัวเองหลงทางมาไกลจากโรงแรมที่ตั้งใจจะไปพักหลายร้อยไมล์แล้ว ชาวบ้านก็เลยต้องหาที่พักในหมู่บ้านนั้นให้โนเอลอยู่ชั่วคราวไปก่อน แต่เรื่องยังไม่จบแค่นี้ เพราะเรื่องราวดันเลยเถิดไปเข้าหูนักข่าวของหนังสือพิมพ์ท้องถิ่นที่นั่นเข้า จนพบว่าคนในพื้นที่หลายคนก็พิมพ์ชื่อถนนเส้นนี้ผิดมาโดยตลอด ขนาดธุรกิจห้างร้านต่างๆ ก็ยังพิมพ์ที่อยู่ของตัวเองผิดกันไปโดยที่ไม่เคยมีการแก้ไขใดๆ

เมื่อนักข่าวถามเขาว่า ทำไมถึงได้ขับเลยมาไกลขนาดนี้ ตาโนเอลนี่ก็ตอบว่า “มันก็รู้สึกแปลกๆ นะแต่ตอนนั้นผมเหนื่อยมาก อยากรีบขับให้ถึงโรงแรมแล้วนอนพักเร็วๆ ก็เลยขับไปเรื่อยๆ เพราะวิวตลอดทางที่ผ่านมามันสวยมาก ผมไม่เคยเห็นอะไรสวยแบบนี้มาก่อน” ไปๆ มาๆ โนเอลก็เลยเพลิดเพลินอยู่ที่หมู่บ้านนั้นและไม่มีวี่แววว่าอยากจะกลับไปยังจุดหมายปลายทางเดิมของตัวเองสักนิด งานนี้ GPS ไม่ได้พาไปผิดเหมือนที่เคยพารถตู้ในบ้านเราเกือบลงคลองไปแล้ว แต่ผิดที่คนพิมพ์พลาดเองนอกเหนือไปจากนั้น ผู้เขียนยังมองว่าสำหรับนายโนเอลแล้วมันเกือบจะเป็นสิ่งถูกต้องทั้งหมดเลยก็ว่าได้ โดยเฉพาะสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างทางซึ่งเขาบอกเองว่าไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อนในชีวิต