#หวังเหยียนชิง เกิดมาในครอบครัวทหาร ฐานะทางบ้านไม่ได้ร่ำรวยอะไร หลังจากแม่และย่าจากโลกนี้ไป พ่อก็มาตายเพราะบังลูกธนูให้ฟู่เยวี่ยตอนออกรบ หวังเหยียนชิงวัยเจ็ดขวบที่บ้านแตกสาแหรกขาดเลยได้ฟู่เยวี่ยรับเป็นลูกบุญธรรม ชุบเลี้ยงให้โตมาคู่กับหลานชาย #ฟู่ถิงโจว ในฐานะสะใภ้ลูกต้อย หวังเหยียนชิงจึงสนิทสนมกับฟู่ถิงโจว เรียกอีกฝ่ายว่า 'พี่รอง' นางค่อยๆ เปลี่ยนตัวเองเป็นเหมือนคนในสกุลฟู่ เรียนรู้ที่จะสังเกตสีหน้าคน ชอบหรือไม่ชอบอะไรก็จะเก็บเอาไว้ในใจ

สิบปีผ่านไป ฟู่ถิงโจวได้สืบทอดบรรดาศักดิ์โหวต่อจากปู่ หวังเหยียนชิงเติบโตเป็นหญิงงาม รู้หนังสือ รู้วรยุทธ์ ทั้งสองต่างมีใจให้กัน แต่แม่ของฟู่ถิงโจวไม่ชอบหวังเหยียนชิง ดูถูกฐานะเดิมของนางว่าต่ำต้อยไม่คู่ควรกับลูกชายก็เลยหาคู่หมั้นเป็นคุณหนูตระกูลขุนนางให้กับฟู่ถิงโจว โดยไม่สนใจเรื่องที่ฟู่เยวี่ยสั่งเสียไว้ก่อนตายว่าให้ฟู่ถิงโจวแต่งงานกับหวังเหยียนชิง แต่ฟู่ถิงโจวกลับหักหลังความรักของตัวเอง ยอมรับการหมั้นเพราะเห็นสายสัมพันธ์ขุนนางสำคัญกว่า.หวังเหยียนชิงรู้ตัวว่าไม่ควรอยู่ในสกุลฟู่อีกต่อไป และไม่ยอมเป็นอนุของใครเด็ดขาด นางเตรียมเก็บข้าวของหาโอกาสจะออกจากจวน แต่ระหว่างเดินทางกลับจากไหว้พระบนเขา รถม้าของนางกับรถม้าของคู่หมั้นฟู่ถิงโจวเจอกลุ่มองครักษ์เสื้อแพรของ #ลู่เหิง ดักซุ่มโจมตี จังหวะที่ฟู่ถิงโจวเข้าไปช่วยคู่หมั้นแล้วกำลังจะถูกลูกธนูยิงใส่ หวังเหยียนชิงรีบเข้าไปผลักฟู่ถิงโจวไม่ให้โดนยิง จนตัวเองเสียหลักพลัดตกจากหน้าผา ลู่เหิงที่วางกำลังคนไว้ใต้หน้าผาจึงพาตัวหวังเหยียนชิงไป...

ความสนุกเลยเริ่มต้นหลังจากที่พระเอกลักพาตัวนางเอกไปซ่อนเนี่ยละ พระรองก็กังวลจนอยู่ไม่สุข พยายามตามหานางเอกไปเถอะ ส่วนนางเอกที่ตกลงมาหัวไปกระแทกกับก้อนหิน พอฟื้นก็ความจำเสื่อม รู้แค่ว่ามี 'พี่รอง' คนหนึ่ง พระเอกยังไม่ค่อยเชื่อ ให้คนไปหยั่งเชิงแต่ไม่สำเร็จเพราะนางเอกจับโกหกได้จากการอ่านสีหน้า พระเอกเริ่มรู้สึกว่าหญิงสาวคนนี้น่าสนใจ ถ้าเก็บไว้เล่นงานพระรองน่าจะดี ก็เลยสวมรอยเป็นพี่รองของนาง เล่นละครตีบทแตก จนนางเอกหลงเชื่อในความโกหกตาใสของพี่แก ได้ใกล้ชิด ได้หลอกกินเต้าหู้ แถมได้ใช้ประโยชน์จากนางเอกในเรื่องงาน พาไปด้วยให้ช่วยอ่านสีหน้าคน จับโกหกเวลาสอบสวนคดี แต่พระเอกก็ดูแลเอาใจใส่นางเอกนะ ทำทุกอย่างให้ดีหมด เสียอย่างเดียวคือเรื่องโกหกเนี่ยแหละ 

นางเอกพอจำอะไรไม่ได้ก็เผยนิสัยจริงออกมา ต่างกับตอนอยู่บ้านพระรองที่ต้องระวังตัว กลัวไม่มีคนชอบ ซึ่งนางดูออกว่าพระเอกร้าย เจ้าเล่ห์ แต่ไม่เป็นภัยกับนาง บวกกับนางยังจำความรู้สึกอ้างว้างตอนที่ตกลงจากหน้าผาได้ พอพระเอกมาปกป้องดูแลเอาใจใส่ นางเลยรู้สึกปลอดภัย ซาบซึ้งและอยากทำดีตอบ พระเอกเองก็ประทับใจในความฉลาด ในความห่วงใยที่ไม่เสแสร้งของนาง เกิดเป็นความรักและหวงหนักมาก ยังไงก็ต้องแต่งนางเอกเป็นภรรยาให้ได้ ซึ่งสกิลการเกี้ยวสาวของพี่ลู่ก็ไม่ธรรมดา ปากก็พูดไป มือก็อยู่ไม่สุข .มีไดละล็อกหยอกล้อกัน หยั่งเชิงกันให้ยิ้มตาม บางช่วงก็อึดอัดตามพระเอก(กลัวความแตก) ซึ่งพอนางเอกความจำกลับมา เรื่องมันก็ไม่ได้ดรามาอย่างที่คิด แต่ดันมาฮาพระเอกแทน กลัวเมียแอบหนีถึงขั้นสั่งปิดเมือง ฮ่องเต้ก็ฮ่องเต้เถอะ เอาไว้ค่อยเคลียร์ทีหลัง เมียต้องมาก่อน เมียต้องการอะไรแกล้งยอมหมด เมียอยากนอนคนละบ้าน อะได้ แต่อย่าหวังจะหนีพ้นเพราะพี่สั่งให้คนจับตาดูละ 

ขยันไปหามั่นไปง้อเมีย เริ่มตามจีบนางเอกอีกครั้ง นางเอกก็งอนแต่พองาม ถึงพระเอกจะตั้งใจโกหกแต่เรื่องความรู้สึกนางรู้ว่าพระเอกรักจริงเลยยอมเปิดอกเคลียร์ใจกัน พี่ลู่พอคืนดีกับเมียสำเร็จก็หื่นคูณสอง จัดได้ทุกที่ ตั้งแต่บนเก้าอี้ บนเรือ ในห้องหนังสือหรือเล่นท่ายากกันหลังฉากกั้น555 NC แซ่บระดับไหนไม่รู้ แต่รู้ว่า~ มันชวนวาบหวาม ใจเต้นแรง

พระรองแรกๆ ก็สมน้ำหน้า แต่หลังๆ สงสาร ถูกพระเอกแย่งคนรัก ถูกสวมรอย ถูกใส่ร้ายให้กลายเป็นคนเลวในสายตานางเอก พลาดครั้งเดียวเสียนางเอกไปตลอดกาล กลายเป็นจุดอ่อนที่พระเอกเอามาใช้เล่นงานได้ แต่ความรักที่เขามีให้นางเอกหนักแน่นไปจนจบเรื่องเลย

คาแรคเตอร์ของพระนาง นักเขียนกล่าวทิ้งท้ายในเล่มจบว่า พระเอกมีต้นแบบมาจากบุคคลในประวัติศาสตร์ ชื่อว่า 'ลู่ปิง' เป็นลูกชายคนที่สองของตระกูลองครักษ์เสื้อแพร และค่อยๆ เข้าสู่เส้นทางอำนาจขุนนาง กลายเป็นหนึ่งในองครักษ์เสื้อแพรระดับสูงเพียงไม่กี่คนในประวัติศาสตร์ของราชวงศ์หมิงที่มีอำนาจมาก และมีชีวิตบั้นปลายสงบสุข นางเอกได้รับแรงบัลดาลใจจากซีรีส์อเมริกัน เรื่อง lie to me ที่อาศัยการแสดงออกทางสีหน้าและการไขคดีของตัวเอง นักเขียนเลยดีไซน์กลายมาเป็น 'ลู่เหิง' และ 'หวังเหยียนชิง' ตัวเอกของเรื่องนี้ .และถ่ายทอดเรื่องราวได้อย่างสนุก เน้นความรัก40 สืบสวน30 วังหลวงอำนาจขุนนาง30 เรื่องไขคดีไม่ยืดเยื้อ ไม่ต้องคิดวิเคราะห์มาก ตอนจบสุขนิยม แต่บางจุด เช่น พาร์ทของพระรองตัดจบรวบรัดไปหน่อย รวมๆ แล้วแอดค่อนข้างประทับในตัวละคร 'ลู่เหิง' เขาเป็นพระเอกที่ไม่ได้ดีและไม่ร้ายเสียทีเดียว ทั้งแนวคิด ทั้งการกระทำ ยังตั้งอยู่บนพื้นฐานของความจริง ไม่ลุ่มหลงในอำนาจจนลืมตัว ฉลาด รักครอบครัว คิดวางแผนอย่างมีระบบ รู้ว่าตัวเองควรทำอะไร ต้องยืนอยู่จุดไหนถึงจะมีชีวิตรอดอยู่ได้ เจ๋งดี