ไม่ว่าจะเริ่มต้นใหม่กี่ครั้ง เธอก็ยังไม่สมหวังในเรื่องของความรักสักที ซึ่งเรื่องนี้เริ่มส่งผลต่อทัศนคติ วิถีชีวิต หน้าที่การงานของเธอด้วย

จนวันหนึ่งเธอนอนหลับไปแล้วฝันว่า มีนางฟ้าเทพธิดาองค์หนึ่ง มาบอกกับเธอว่า จะช่วยให้เธอสมหวังในความรัก 

แต่มีข้อแลกเปลี่ยน คือเธอจะต้องทำความดีวันละหนึ่งอย่าง 

ไม่ว่าจะเป็นทำดีกับตัวเอง กับครอบครัว คนรอบตัว คนทั่วไป หรือแม้แต่ทำดีกับคนที่ไม่รู้จัก รวมถึงกับสัตว์โลกทุกสายพันธุ์ และธรรมชาติ อ้อ แล้วยังรวมถึงสิ่งที่มีอยู่จริงแต่จับต้องไม่ได้ 

เธอจะต้องทำดีกับทุกสรรพสิ่ง ไม่ว่าจะเป็นอะไร สิ่งใด มืดหรือสว่าง ก็ไม่เว้น 

และเธอจะต้องจดบันทึกเรื่องราวนั้นไว้เป็นหลักฐานด้วย 

โดยในระหว่างที่ทำภารกิจลับนี้ห้ามเธอบอกใคร แล้วก็ห้ามมีแฟน 

เมื่อครบกำหนดสัญญาหนึ่งปี ถ้าเธอผ่านบททดสอบนี้ได้ นางฟ้าจะจัดคนที่เหมาะสมและคู่ควรให้เธอเอง

……

ก่อนนอนคืนนี้ ไอลินตั้งใจสวดมนต์ภาวนาซึ่งเป็นการสวดมนต์แบบที่จริงจังจริงใจที่สุดในชีวิต เธออาบน้ำแล้วแต่งตัวด้วยชุดสีขาวเรียบร้อย จัดดอกไม้พวงมาลัย ธูปเทียนแพมาวางตรงหน้า พร้อมหนังสือสวดมนต์ ที่เธอเพิ่งไปค้นมาจากกล่องใส่ของเก่า 

เธอนั่งสวดมนต์ด้วยเสียงดังฟังชัด อยู่ข้าง ๆ เตียงนอน เสร็จแล้วก็ตั้งจิตอธิษฐานว่า 

"บุญกรรมใดในชาติใด ๆ ก็ตามที่ข้าพเจ้าเคยทำผิดพลาด พลั้งไป ข้าพเจ้ากราบขออภัย ขออโหสิกรรม ขอขมากรรม ขอให้เลิกแล้วต่อกัน นับตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป ไม่ขอเจ็บปวดหัวใจกับเรื่องราวความรักอีกแล้ว หากแม้จะมีรักครั้งใหม่ ขอให้เป็นคนที่ใช่เท่านั้น หากไม่ใช่แม้อยู่ตรงหน้าข้าพเจ้าก็จะไม่แล 

หากแม้ชาตินี้ข้าพเจ้าจะไม่มีคู่ ก็ขอให้ข้าพเจ้าอยู่ได้ด้วยตัวเองอย่างมีความสุข"

แล้วเธอก็ก้มลงกราบ

กราบพระพุทธ

กราบพระธรรม

กราบพระสงฆ์

กราบคุณบิดา มารดา

กราบคุณครูบาอาจารย์

กราบคุณพระไตรสรณคมน์

ไอลินคลานขึ้นเตียงด้วยใจที่บอบช้ำ เพราะเพิ่งถูกแฟนหนุ่มบอกเลิก เมื่อตอนหัวค่ำ ตอนที่เขานัดเธอออกไปรับประทานอาหารเย็นด้วยกันตามปกติ ในร้านเดิมของเรา หึ ๆ ๆ เธอแค่นหัวเราะออกมา "ร้านเดิมของเรา" คงไม่มีช่วงเวลาดี ๆ แบบนั้นอีกแล้วสินะ 

อลัน : ลิน ผมขอโทษ ที่ผมนัดคุณมาในวันนี้ ผมมีเรื่องที่ซีเรียสมาก ๆ อยากคุยกับคุณ

ไอลิน : มีอะไรคะลัน คุณบอกลินมาได้ทุกเรื่องเลยค่ะ ลินยินดีรับฟัง 

ไอลินยังคงยิ้มร่าเริง โดยไม่เฉลียวใจเลยสักนิด 

อลัน : ลิน ผมขอโทษ ผมมาคิดดูแล้ว ผมยังไม่พร้อมจะมีความรักที่จริงจังกับใคร ผมรู้ว่าคุณรู้สึกยังไง และผมก็เข้าใจว่าคุณจริงจังและคาดหวังมาก ผมไม่อยากให้คุณเสียใจไปมากกว่านี้ 

ไอลิน : พอเถอะค่ะ ลินเข้าใจแล้ว คุณไม่ต้องพูดอะไรแล้วค่ะ เราเลิกกัน 

อลัน : ลิน ผมขอโทษ ผมขอ

อลันพูดยังไม่ทันจบประโยค ไอลินก็ชิงพูดขึ้นมาว่า

ไอลิน : เหตุผลของคนจะไป ลินเข้าใจแล้วค่ะ ขอตัวนะคะ 

ไอลินลุกเดินออกมาโดยไม่หันหลังไปมองแฟนหนุ่มที่เขายังไม่ได้อธิบายอะไร เขาแค่อยากจะบอกกับเธอว่า ถึงเขาจะยังไม่พร้อม แต่เขาก็จะขอเวลา และขอโอกาสให้เธอและเขาได้ศึกษากันไปอีกสักพัก 

จริง ๆ แล้วช่วงนี้อลันมีปัญหาเรื่องงาน ที่เขาไม่เคยบอกเล่าให้ไอลินฟัง เพราะไม่อยากให้เธอต้องเป็นห่วงกังวลไปกับเรื่องราวของเขา แต่กลับเป็นว่า คนที่ยังไม่พร้อมจะจริงจังกับความรัก ความสัมพันธ์ กลายเป็นไอลิน และเธอก็ชิงบอกเลิกเขาก่อน โดยทิ้งให้เขานั่งงงอยู่กับที่…

อลัน : ไอลิน คุณต่างหากที่ยังไม่พร้อมจะรักใคร และผมจะให้โอกาสคุณ ให้คุณได้อยู่กับตัวเอง ให้คุณรักษาแผลในใจนั้น ที่คุณไม่ยอมรับการรักษาจากใคร ลิน มีเพียงคุณคนเดียวเท่านั้นที่ทำได้ ผมจะกลับมาในวันที่หัวใจคุณแข็งแรงและพร้อมแล้วจริง ๆ ผมรักคุณ" อลันได้แต่พึมพำอยู่ในใจกับตัวเอง 

ไอลินพูดจบเธอก็หุนหันออกมาโดยไม่ฟังอะไรทั้งนั้น เพราะไม่อยากให้เขาเห็นน้ำตา "คนที่ไม่รักกันไม่ต้องมาทนฝืน ปั้นหน้าปลอบใจกันหรอก ไม่รักก็คือไม่รัก คือจบ" 

ไอลินบอกตัวเอง

ความจริงแล้วไอลินยังรู้สึกกลัวการมีแฟน ภาพความผิดหวังในรักแรกยังตามหลอกหลอนเธอในความทรงจำ ในขณะเดียวกันเธอก็อยากมีแฟน อยากมีใครสักคนมาแทนที่แฟนเก่า และทุกครั้งเธอก็มักจะผิดหวังในความรัก เพราะปมในใจของตัวเอง

แต่พออยู่คนเดียว ความคิดถึงก็เข้ามาจู่โจมเธอทันที 

ในหัวใจมันเจ็บจี๊ดขึ้นมา น้ำตาเริ่มไหลซึมตรงขอบตา 

ถึงจะมีประสบการณ์อกหักมาไม่รู้ตั้งกี่ครั้งแล้ว แต่เธอก็เสียใจทุกครั้งกับการที่ต้องถูกทิ้ง การถูกแฟนบอกเลิก น่าจะเป็นเรื่องที่เธอควรจะชินชาได้แล้ว แต่ก็ไม่เลย 

สำหรับไอลินไม่มีครั้งไหนที่ไม่เสียใจ ไม่ร้องไห้ เธอยอมรับความพ่ายแพ้ได้ แต่เธอก็เป็นคนธรรมดา มีหัวใจ มีชีวิต มีเลือดเนื้อ มีความรู้สึก เธอเจ็บเธอก็ร้องไห้ มันเป็นเรื่องธรรมดา 

เธอมักจะบอกกับเพื่อน ๆ แบบนี้เสมอ 

ทุกครั้งที่เธออกหัก มักจะมีเพื่อนมาอยู่ด้วย มาช่วยปลอบใจ ครั้งนี้ไม่ใช่เธอไม่ต้องการเพื่อน แต่เพื่อน ๆ ต่างหากที่รวมหัวกัน แล้วบอกให้เธอฝึกอยู่คนเดียว ให้เธอฝึกรักตัวเอง รู้จักตัวเองให้ได้ให้เป็น ถึงจะน้อยใจเพื่อน เธอก็ยอมทำตามคำแนะนำของเพื่อน ๆ "โตแล้วต้องอยู่ด้วยตัวเองให้ได้" เพื่อน ๆ พูดประโยคนี้พร้อมกัน ก่อนกลับออกไป ทิ้งไว้แค่หนังสือกองโตไว้ให้เธออ่าน 

ไอลินนอนหลับไปพร้อมความคิดถึงเขาและคราบน้ำตา

….

บนที่นอน ที่เคยมีเขาอยู่ด้วย 

นางฟ้า : ครั้งนี้เจอมาหนักละสิ เจ็บพอหรือยังละเจ้า

ไอลิน : เจ็บมากค่ะ เจ็บกว่าทุกครั้ง เจ็บจนไม่อยากมีแล้วความรัก

นางฟ้า : แล้วพอหรือยัง

ไอลิน : ใจจริงก็ยังชอบความรู้สึกรัก ความรู้สึกตอนตกหลุมรัก ชอบที่ต้วเองเป็นที่รัก หนูอยากมีความรักที่สมหวัง แต่ที่ผ่านมา มัน หือ ๆ ๆ

นางฟ้า : ยังอยากมีความรักที่สมหวังสินะ

ไอลิน : ค่ะ ถ้ามี ก็ขอให้เป็นรักแท้ รักหลอกลวง รักคั่นเวลาไม่เอาแล้วค่ะ เพราะเวลาเจ็บ มันเจ็บจริง ๆ

นางฟ้า : อย่าเพิ่งถอดใจในความรักเลยเด็กน้อย ความรักมีค่า มีความหมายยิ่งใหญ่นัก ที่เจ้าผ่านมานั้น เพียงแค่เศษผงธุลี ยังมีความรักดี ๆ อีกมายมายที่เจ้ายังไม่รู้จัก

ขอให้มีศรัทธาไว้ ความรักไม่เคยทอดทิ้งใคร 

ไอลิน : แล้วที่ผ่านมา ที่หนูต้องเจ็บปวดกับความรัก นั่นไม่ใช่ความรักทอดทิ้งหนูไปหรือคะ 

นางฟ้า : เข้าใจผิดกันไปใหญ่แล้วเด็กน้อย ที่ทิ้งเจ้าไปนั่น แค่เพียงคนผู้หนึ่งเท่านั้น แล้วเขาก็ไม่ได้ทิ้งเจ้าไปไหน เขาแค่มาทำหน้าที่ของเขา เมื่อหมดหน้าที่ เขาก็ต้องไป 

ไอลิน : แล้วความรู้สึกสูญเสียเจ็บปวดที่เข้าทิ้งไว้ให้ละคะ ไหนจะความรักที่หนูมีให้เขา เขาก็เอามันไปด้วย 

นางฟ้า : เห้อ ! แปลว่าเจ้ายังไม่ได้เรียนรู้อะไรเลยสินะ 

ไอลิน : หมายความว่า ?

นางฟ้า : เมื่อเจ้าร้องขอคำตอบให้ชีวิต เบื้องบนท่านก็ส่งบททดสอบมาให้ แต่เจ้ากลับเมินเฉย ไม่สนใจ ไม่ยอมทำแบบทดสอบ แถมยังแกล้งลืมว่าตัวเองร้องขออะไรไป

แล้วอย่างนี้จะเอาคำตอบที่ไหนกันเล่า

ไอลิน : หนูก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีค่ะ คำตอบอะไร บททดสอบอะไรกัน แล้วหนูไปร้องขอคำตอบกับเบื้องบนตอนไหน

นางฟ้า : ลืมสนิทจริง ๆ สินะเจ้าเนี้ย

เอาละ เราเสียเวลากันมามากแล้ว ต่อไปนี้เจ้าจะได้รู้จริง ๆ สักทีว่าความรักที่แท้จริงเป็นยังไง

ไอลิน : หนูจะรู้ได้อย่างไรคะ

นางฟ้า : ข้าจะช่วยเจ้าเองเด็กน้อย แต่มีข้อแลกเปลี่ยนนะ เจ้าต้องช่วยงานข้าก่อน เมื่อเจ้าทำงานสำเร็จ ข้าจะมอบของขวัญที่เจ้าปราถนาให้กับเจ้าเป็นของขวัญที่วิเศษ และเหมาะสมกับเจ้าที่สุด

ไอลิน : หนูขอคู่แท้ ขอความรักที่สมหวัง ขอคนที่เขาจะไม่ทิ้งหนูไปไหนอีกแล้ว 

นางฟ้า : จงตั้งใจทำงานของเจ้า แล้วเจ้าจะได้ในสิ่งที่เจ้าปรารถนา

ไอลิน : ตกลงค่ะ

นางฟ้า : ข้าจะคอยเฝ้าดูเจ้าอย่ากังวลเด็กน้อยของข้า

…