ในประเทศที่ส่งออกภาพลักษณ์อันอบอุ่นของผู้ชายไปทั่วโลกผ่านทางสื่อมีเดียต่างๆ ย่อมจะทำให้เราเชื่อได้ยากว่าในบ้านเมืองนั้นมีความโหดร้ายซุกซ่อนอยู่ และแน่นอนว่าการจะพูดว่าประเทศเกาหลีใต้นั้นเคยมีคดีสะเทือนขวัญไปทั่วโลก อย่างกรณีแก๊งเด็กหนุ่มที่ลักพาตัว ทรมาน ฆาตกรรม และมากไปกว่านั้น...คือการกินเนื้อของเหยื่อผู้เคราะห์ร้ายอย่างเลือดเย็น เป็นเรื่องที่สาวๆ บ้านเราคงทำใจได้ยาก
แต่ไม่ว่าสังคมนั้นจะดีงามแค่ไหน ก็ย่อมที่จะมีด้านตรงข้ามที่ดำมืด เกาหลีใต้เองก็มีคดีน่ากลัวอย่างที่เราเองก็ไม่คิดว่าจะเจอเช่นเดียวกัน เรื่องราวของแก๊งวัยรุ่นซึ่งรวมตัวกันเพื่อแก้แค้นชนชั้นผู้มีอันจะกินอย่างป่าเถื่อนเสียจนยากจะจินตนาการ กับ Chijon Family ชื่อนี้ไม่ได้ใสเหมือนจอห์นนี่แฟมิลี่
คำเตือน! กรุณาอย่ารับประทานอาหารขณะอ่านหรือหลังจากอ่านบทความ อาจส่งผลกระทบต่อระบบย่อยได้
เรื่องมันเริ่มต้นแค่เพราะความชัง ราวช่วงปี ค.ศ.1993 ณ กรุงโซล แห่งเดียวที่เป็นศูนย์กลางความบันเทิงและความเจริญของเกาหลีใต้ Kim Ki-hwan (คิม คิฮวัน) ร่วมกับสมาชิกอีก 6 คน ก่อตั้งกลุ่มที่ชื่อว่า Mescan ขึ้นมา โดยมีจุดประสงค์เพื่อแก้แค้นกลุ่มชนชั้นคนรวยในโซลตอนนั้น กลุ่มนี้แต่เดิมชื่อ Mescan ด้วยความเข้าใจผิดๆ เกี่ยวกับภาษากรีกที่น่าจะแปลว่า ความกล้าหาญ แม้ว่าในต่อมาภายหลังพวกเขาจะเป็นที่รู้จักในชื่อ Chijon Family เสียมากกว่า กลุ่มนี้ลงเอยด้วยการมีสมาชิกทั้งสิ้น 8 คน ชายทั้งสิ้น 7 คน และอีก 1 สาวใจเหี้ยม
ความโหดร้ายของพวกเขาเหล่านี้เป็นที่ประจักษ์ชัดเจนในปี ค.ศ.1994 เมื่อเกิดการลักพาตัวเหล่าผู้ดีที่มักจะแต่งกายหรูหรา ประดับเพชรนิลจินดาล่อตาล่อใจ เพื่อนำไปเรียกค่าไถ่ราคาแพงจากญาติ แต่ไม่ว่าทางครอบครัวจะยอมจ่ายเงินมากเพียงใด สุดท้ายเหยื่อเหล่านี้ก็ถูกนำไปทรมาน และฆ่าทิ้งอยู่ดี
ทุกอย่างยิ่งดูเลวร้ายขึ้น เมื่อกลุ่มฆาตกรเหล่านี้ได้รับอีเมลระบุรายชื่อลูกค้าจากเครือข่ายพนักงานในห้างสรรพสินค้าฮุนไดในสมัยนั้น ซึ่งแต่แรกพนักงานที่ยอมขายรายชื่อเหล่านี้ ซึ่งเป็นรายชื่อของการทำรายการผ่านเครดิตการ์ดของลูกค้า เพียงเพราะความริษยาและไม่พอใจบรรดาลูกค้าหัวสูงเหล่านี้ โดยไม่ทันได้คิดว่าการขายข้อมูลส่วนตัวจะนำไปสู่การล่าหัวอย่างเป็นขบวนการ
ส่วนมากเหยื่อที่ถูกจับมายังกระท่อมของสมาชิก จะถูกทรมานด้วยสารพัดวิธีที่มนุษย์ปกติคงคาดไม่ถึง เมื่อพวกเขาเบื่อจะทรมานทรกรรมเหยื่อเมื่อไร ก็จะนำไปสู่การฆาตกรรม และที่ร้ายกว่าการฆ่าคน คือการที่หนึ่งในสมาชิกนำเนื้อของเหยื่อมาทำอาหาร โดยเชื่อว่าการบริโภคเนื้อมนุษย์จะช่วยให้มีความแข็งแกร่งกล้าหาญมากขึ้น
ภายในกระท่อมนั้นเอง ซึ่งประดุจโรงเชือดนรกของพวกเขา มีอุปกรณ์สำหรับการทรมานและคุมขังเหยื่อ อีกทั้งยังพร้อมไปด้วยเตาเผาซึ่งสมาชิกใช้เผาทำลายศพบางส่วน อีกส่วนนั้นอาจถูกฝังในบริเวณหุบเขาใกล้เคียงกระท่อมนั้นเอง
เดือนกันยายน ปี 1994 คือการยุติของความโหดของพวกเขา เมื่อแก๊งได้ลักพาตัวผู้หญิงคนหนึ่งมาเพื่อข่มขืน และทรมาน นั่นยังไม่หนำใจ เมื่อบาดแผลในความทรงจำของเหยื่อที่ร้ายแรงที่สุด คือการที่เธอถูกบังคับให้ยิงชายอีกคนในกระท่อม ยังไม่พอ พวกเขายังบังคับให้เธอถือหัวของคนที่เธอยิงไปด้วย เมื่อสาแก่ใจพี่เหี้ยมทั้งหลายแล้ว พวกเขาก็ตั้งใจฆ่าเธอด้วยการเอาถุงพลาสติกครอบหัวให้ขาดใจตาย
เธอรอดมาได้ราวกับปาฏิหาริย์! และเมื่อเธอรอดไปถึงมือตำรวจ การกวาดล้างแก๊งนี้ก็เกิดขึ้น การจับกุมสมาชิกทั้ง 7 คน พร้อมของกลางจำนวนมากในกระท่อม นำไปสู่การค้นพบซากศพที่ถูกนำไปทิ้งในหุบเขา
การไต่สวนคดีเดือนพฤศจิกายนปีเดียวกัน บรรดาสมาชิก Chijon Family ถูกตัดสินว่ามีความผิดในข้อหาร่วมกันฆาตกรรมและอำพรางศพ 5 คดี ระหว่างการไต่สวนนี้เองที่หนึ่งในสมาชิกเผยว่าตนนั้นนอกจากจะฆ่าแล้ว ยังนำเนื้อของผู้เคราะห์ร้ายมาประกอบอาหารอีกด้วย แน่นอนว่าคงไม่ได้มีแค่คนเดียวที่เกี่ยวข้องกับศพเหยื่อในทำนองนี้
ระหว่างกระบวนการยุติธรรม พวกเขาทั้งหมดมิได้แสดงความเสียใจหรือสำนึกผิดในการกระทำดังกล่าวแม้แต่น้อย แถมหนึ่งในสมาชิกยังหน้าด้าน...ต้องใช้คำนี้แล้วล่ะ กล้าที่จะให้สัมภาษณ์ต่อสื่อว่า สิ่งเดียวที่ทำให้เขารู้สึกผิดและเสียใจคือการที่จะไม่ได้ฆ่าหรือกินเนื้อคนรวยมากกว่านี้!
เรียกเ-ี้ยยังสงสารเ-ี้ย...
เดี๋ยวมาอ่านใหม่นะคะ 55555