วันที่ 19 กุมภาพันธ์ น่าจะเป็นวันที่มีคนคิดถึงพัดชามากที่สุด เพราะเป็นวันที่มีแต่คนส่งข้อความมา ‘ขอ’ นี่ ‘ขอ’ นั่นกันอื้อซ่า แต่เป็นการขอที่เราไม่ต้องทำอะไร เพราะมีแต่คนมา ‘ขอให้...’ ทั้งนั้นเลย 

แน่น้อนนนน…ก็วันนี้เป็นวันเกิดของช้านนน! ฮูเร้~! ฮูเร้! 

ขณะที่กำลังนั่งพิมพ์อยู่นี่ก็ยังหน้าบานไม่หุบเลยนะ ก็จะไม่ให้ดีใจได้ยังไง ในเมื่อแม้จะเอา           คำอวยพรทั้งหมดที่ตัวเองขอให้ใครทั้งปีมารวมกัน ก็ยังไม่ถึงครึ่งของที่เราได้รับกลับมาภายในวันเดียวนี่เลย โอ้โห ไม่คิดว่าจะมีคนจำวันเกิดเราได้มากมายขนาดนี้ ถ้าเอาคำอวยพรทั้งหมดมาไล่เรียงกันแล้วบันดาลให้เป็นจริงได้ พัดชาก็คงกลายเป็นสาวรูปสวยรวยทรัพย์ มีชีวิตอยู่ดีกินดี มีแฟนดีๆข้างกาย สุขสบายที่สุดในจักรวาลไปอีกสามชาติกว่า

ถ้าหากมันเป็นได้อย่างนั้นจริงก็ดี วันๆ ก็คงเอาแต่นั่งไขว่ห้างเก๋ๆ ไม่ต้องทำอะไร พอครบปีก็รอ รับพรกันอย่างเดียว อยู่เฉยๆ ก็ได้ เดี๋ยวก็มีคนเสกสิ่งดีๆ มาให้เองแบบไม่ต้องพยายาม

ขอให้สุขภาพดี...ปิ๊ง! เฮลตี้ฟิตปึ๋งปั๋งขึ้นมาสิบเท่าจนคุณหมอตกใจ

ขอให้สวย...ปิ๊ง! สิวหาย รูขุมขนกระชับ ใบหน้าเรียวเล็กเป็นวีเชป ผิวผ่องเป็นยองใย หุ่นเป๊ะยิ่งกว่าไปยันฮี

ขอให้รวย...ปิ๊ง! เงินทะลักล้นบัญชี ร่ำรวยขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุ

ขอให้รุ่งเรือง...ปิ๊ง! เพลงทะยานขึ้นสู่อันดับหนึ่งทุกชาร์ต พร้อมสัญญาโกอินเตอร์ปลิวลงมาวางแหมะตรงหน้า

ขอให้เจอเนื้อคู่...ติ๊งต่อง! มีเทพบุตรสุดเพียบพร้อมมาจอดม้าขาวกดกริ่งที่หน้าบ้าน

ขอให้มีความสุข...ปิ๊ง! หัวเราะหงายเงิบเริงร่าตลอดเวลาตั้งแต่เช้ายันค่ำ 

(ถอยหลังออกมาดูภาพรวม...เห็นพัดชาในคราบสาวสวยสองพันปีสวมชุดหรูหราหัวเราะโฮ้ๆๆ ให้ชายหนุ่มหล่อล่ำนิสัยดี

คอยเอาใจอยู่บนหลังม้ากลางคฤหาสถ์หลังใหญ่ แบ็กกราวนด์ไกลๆ มีปาปารัซซี่แอบถ่ายภาพอยู่ท้ายสนามเทนนิสหลังบ้านเพราะดังจัด)

แต่มันเป็นไปได้ที่ไหนกันเล่า!!! (ยกมือปัดภาพจินตนาการกระจุยกระจาย)

โลกแห่งความเป็นจริงมันไม่ง่ายแค่ไขว่ห้างเอนกายพิงโซฟา กระดิกเท้ารอให้มีคนมาอวยพรแล้วฝันก็เป็นจริง (ถ้ามันเป็นอย่างนั้นขึ้นมาจริงคงฮาพิลึก) ชีวิตจริงเราไม่ได้ขึ้นอยู่กับพรของคนอื่น เราทุกคนยังคงต้องผุดลุกผุดนั่งออกกระบวนท่าฝ่าทั้งความสุขและความทุกข์อยู่ทุกวี่วัน

ต่อให้มีคนร้อยคนอวยพรให้เรารวยวันรวยคืน แต่ถ้าตัวเรายังคงทำอะไรเหมือนเดิม ไม่ขยัน และไม่ประหยัด ยังไงก็ไม่รวย ทุกอย่างมันอยู่ที่ตัวเราคนเดียวทั้งนั้น

เพื่อนเราคนนึง คบกันมาเป็นสิบปีแล้ว เขาก็ยังอวยพรเราเหมือนเดิมทุกปี ‘ขอให้มีความสุขมากๆ ขอให้มีแฟนหล่อๆ รวยๆ’ แต่นี่ก็จะย่างเข้าเลขสามแล้ว อย่าว่าแต่ ‘แฟนหล่อๆ รวยๆ’ สักคนเลย แค่ ‘แฟน’ ธรรมดาเฉยๆ ก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะมี...

แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้ความวิเศษของพรวันเกิดนั้นลดน้อยถอยลงเลย