ชื่อเรื่อง: ปฏิบัติการสังหารแมรี่ ซู (メアリー・スーを殺して 幻夢コレクション)

ผู้เขียน: โอตสึ อิจิ
ผู้แปล: พรพิรุณ กิจสมเจตน์
ออกแบบปก: โอ๊ต มณเฑียร
สำนักพิมพ์: ฮัมมิงบุ๊คส์ (Hummingbooks)
จำนวนหน้า: 288 หน้า

ราคา: 295 บาท

"เจ็ดเรื่องสั้นแนวลึกลับ สืบสวน และแฟนตาซี สุดประทับใจ ผลงานของนักเขียนมากฝีมือ ‘โอตสึ อิจิ’ และนามปากกาอื่นๆ ของเขา เพื่อระลึกถึงในโอกาสครบรอบยี่สิบปีของการออกผลงานนามปากกาโอตสึ อิจิ

เพื่อนเรากลุ่มดาวแพะทะเล:

เมื่อเด็กหนุ่มผู้อ่อนแอทนการถูกกลั่นแกล้งจากนักเรียนหัวโจกไม่ไหว จึงตัดสินใจฆ่าอีกฝ่าย ขณะเดียวกัน มีเพื่อนร่วมชั้นคนหนึ่งพยายามจะเปลี่ยนอนาคต เพื่อช่วยไม่ให้เพื่อนผู้น่าสงสารต้องฆ่าตัวตายหนีความผิดตามคำทำนายของหนังสือพิมพ์ซึ่งส่งมาจากอนาคต

ปฏิบัติการสังหารแมรี่ ซู:

เมื่อ ‘แมรี่ ซู’ ตัวละครอันสมบูรณ์แบบไร้ที่ติ ซึ่งถูกสร้างขึ้นในนิยาย ตามความปรารถนาของเด็กสาวผู้เขียน กลายเป็นศัตรูตัวฉกาจที่ทำให้ผู้อ่านรู้สึกไม่ดี เธอจึงตัดสินใจฆ่าตัวละครที่ตัวเองสร้างขึ้น ทว่าวันหนึ่งมันกลับปรากฏตัวขึ้นตรงหน้า และถามเธอว่า “ลืมกันแล้วหรือ เธอฆ่าฉันเองกับมือแท้ๆ”

วิทยุสื่อสาร:

หลังจากสูญเสียภรรยาและลูกชายวัยสามขวบไปในเหตุการณ์สึนามิ ชายหนุ่มเก็บวิทยุสื่อสารเครื่องที่เคยซื้อให้ลูกชายได้จากซากบ้านพังถล่ม แต่แล้ววันหนึ่ง เขากลับได้ยินเสียงของลูกชายดังจากวิทยุสื่อสารเครื่องนั้น!

เอวา มารี ครอส:

ชายหนุ่มแฝงตัวเข้าร่วมงานแสดงดนตรีลึกลับ เพื่อค้นหาความจริงเรื่องปริศนาการตายของคุณนายเบิร์นสไตน์ ซึ่งอาจจะเกี่ยวพันกับ ‘เครื่องดนตรีร่างมนุษย์’ ในตำนาน ที่นั่นเอง เสียงดนตรีอันไพเราะที่สุดได้ถูกบรรเลงขึ้น และเป็นจุดเริ่มต้นของโศกนาฏกรรมที่เปรียบดั่งฝันร้ายของเขา

พร้อมอีกสามเรื่องสั้นคัดสรร มุนาคาตะคุงกับคดีปากกาหมึกซึม,ปลายทางของสิ่งพิมพ์บางสิ่ง และ บันทึกวานรที่รัก"

ความเห็นหลังอ่านจบ: 4.5/5 คะแนน

เล่มนี้เป็นหนังสือที่รวบรวมเรื่องราวของเรื่องสั้นทั้งหมด 7 เรื่องด้วยกัน
อ.โอตสึใช้หลายนามปากกาในการเขียน เท่าที่เราทราบมาคือกำหนดนามปากกาแต่ละชื่อให้ขึ้นอยู่กับโทนอารมณ์และความหม่นหมองของเนื้อเรื่องในแต่ละเรื่องที่เเตกต่างกันออกไป ซึ่งในแต่ละเรื่องสามารถอ่านเเยกกันได้เป็นเอกเทศเลย ไม่มีความเชื่อมโยงใด ๆ ในแต่ละเรื่องเหมือนผลงานก่อน ๆ ของอ.เเกนะ

และเรื่องสั้น 7 เรื่อง เรียงลำดับตามในเล่มได้ดังต่อไปนี้

- บันทึกวานรที่รัก

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เราชอบน้อยที่สุดในบรรดาทั้งหมดเจ็ดเรื่อง อ่านแล้วได้แต่เกาหัวเเกรก ๆ ให้กับความอิหยังวะตอนจบ เเบบเเทบโวยวายว่าเอาเวลาสิบนาทีของฉันคืนมานะว้อยยยกันเลยทีเดียว

- เพื่อนเรากลุ่มดาวแพะทะเล

เราชอบเรื่องนี้! เเถมเป็นเรื่องที่ควรเอาชื่อไปขึ้นเป็นชื่อเล่มด้วย เพราะภาพปกที่สวยงามฉบับภาษาไทยของเล่มนี้นั้นมีที่มาจากเรื่องนี้นี่แหละ
เรื่องนี้พูดถึงการกลั่นแกล้งกันในโรงเรียน ผสมกับความเเฟนตาซีเล็ก ๆ เเละมีความจิ้นวาย(?)นิดนึง นิดเดียวจริง ๆ 55555555 อ่านแล้วเศร้าเเละสงสารคนที่ถูกแกล้งจับใจ คนที่ต้องทำเมินเพื่อนที่ถูกเเกล้งก็กระอักกระอ่วน ลำบากใจและกลืนไม่เข้าคายไม่ออกเหมือนกัน เรื่องนี้ดีมากนะ

- มุนาคาตะคุงกับคดีปากกาหมึกซึม

เรื่องนี้ก็ชอบ เพราะเป็นคดีใส ๆ ที่แฝงอะไรไว้เยอะพอควร แน่นอนว่าพูดถึงเรื่องการกลั่นเเกล้งในสังคมโรงเรียนอีกแล้วตามเคย แต่อันนี้ยังเป็นระดับเด็ก ๆ แต่สำหรับเด็กคนที่โดนเเกล้งไม่รู้สึกว่าปัญหานี้เล็กจิ๋วนะ ต้องลองอ่านดู เพราะในนี้ยังเเฝงมิตรภาพอันน่าซาบซึ้งใจไว้ในตอนท้ายด้วย

- ปฏิบัติการสังหารแมรี่ ซู

เรื่องนี้ชอบน้อยที่สุดเป็นอันดับสอง ส่วนตัวคิดว่าไม่ควรจะเอาเรื่องนี้มาตั้งเป็นชื่อหน้าปกของเล่มเลยด้วยซ้ำ อ่านแล้วได้ความรู้เกี่ยวกับเรื่องของแมรี่ ซูลึกมากขึ้นอีกนิดหน่อย ที่เหลือล้วนเป็นความอิหยังวะ อ่านจบแล้วก็ยังอิหยังวะอยู่ 555

- วิทยุสื่อสาร

สำหรับเรื่องนี้เป็นเเฟนตาซีเเนวอบอุ่นหัวใจ เรื่องของภัยพิบัติและการถูกทิ้งไว้ข้างหลังเพียงคนเดียว ตอนอ่านจะจบเกือบร้องไห้นะ แต่สุดท้ายดันขนลุกแทน ดีมากพอตัวเลย

- ปลายทางของสิ่งพิมพ์บางสิ่ง

ส่วนเรื่องนี้เราชอบมากเป็นอันดับสองของเล่มเลยทีเดียว เนื้อเรื่องมันเศร้า หน่วง เครียดเเละกดดันอยู่มาก มั้งการบรรยาย ทั้งบรรยากาศในเรื่อง หัวข้อหรือประเด็นต่าง ๆ ในเรื่องนี้คือบางคนอ่านแล้วอาจทริกเกอร์ได้นะ ต้องระวัง ค่อนข้าง sensitive ในแง่มุมของการที่มนุษย์จะเอาชนะธรรมชาติจนทำอะไรที่เลวร้ายอย่างมากได้ลงคอ

- เอวา มารี ครอส

ในที่สุดก็มาถึงเรื่องสุดท้ายที่เป็นอันดับหนึ่งในใจ! เรื่องนี้เนื้อเรื่องจะมีความหลอน ๆ ปนโหด แล้วก็มีความเเฟนตาซีเหนือจริงอย่างมาก ถามว่าสนุกไหม สนุกมากกกกกสำหรับเราเลย ความเห็นส่วนตัวคิดว่าเรื่องนี้สมกับเป็นงานของอ.โอตสึจริง ๆ แม้จะเรื่องนี้จะเขียนขึ้นมาโดยใช้ในนามปากกาอื่นก็ตาม แต่บรรยากาศ ความเครียดไร้รูปที่กดดันหลังคอตอนอ่านเรื่องนี้... มันคือใช่เลย! นี่คือลายเซ็นงานของอ.โอตสึอะ! มันเหมือนได้พาเราย้อนกลับไปอ่านสมัยงานที่อ.แกเขียนเรื่อง Zoo หรือว่า Goth เเบบนั้นเลยนะ และ... ใช่จ้ะ ตอนจบขนลุกไปหมดละเเม่จ๋า~~

โดยรวม สรุปแล้วให้ 4.5/5 คะแนน
ตัดเรื่องอิหยังวะไปสองเรื่อง ที่เหลือคือชอบมาก ๆ เกือบหมดนั่นเเล เพราะว่าอ่านจบแล้ว แต่เรายังคงแฮงค์โอเวอร์อยู่หลังอ่านเกือบวันไปแล้วนะ...
แล้วก็ส่วนตัวเรารู้สึกว่าการที่คนเขียนเขียนเรื่องสั้น แต่ทำให้คนอ่านรู้สึกร่วมไปด้วยได้ขนาดนี้ จนกระทั่งอ่านจบไปแล้ว แต่อารมณ์ยังไม่จบเนี่ย หาได้ค่อนข้างยากและถือว่ามีฝีมือจริง ๆ นะ!