ชื่อเรื่อง: ย้อนกาลสารทวสันต์ (思美人)

ผู้แต่ง: ไห่ชิงหนาเทียนเอ๋อ (海青拿天鹅)

ผู้แปล: พริกหอม

สำนักพิมพ์: Jamsai Publishing

จำนวน: 2 เล่ม เล่ม 1 - 493 หน้า, เล่ม 2 - 542 หน้า

ราคา: เล่ม 1 - 339 บาท, เล่ม 2 - 359 บาท

"‘หลินเชียนโม่’ ไม่เคยคิดว่าชีวิตของเธอจะเกิดเรื่องที่ทั้งน่าอัศจรรย์และน่าเศร้าเช่นนี้เธอได้ย้อนกาลเวลามาปรากฏตัวในยุคสมัยชุนชิวได้อย่างไรก็สุดรู้ 

ทั้งยังอยู่ในฐานะแรงงานหญิงที่ต่ำต้อยในเหมืองแร่ซึ่งเต็มไปด้วยฝุ่นคลีต้องนอนในเพิงหญ้าโกโรโกโสที่ชุกชุมไปด้วยหมัดและยุง ต้องอยู่ท่ามกลางผู้คนซึ่งล้วนพูดภาษาที่เธอไม่คุ้นชิน 

แม้สภาพความเป็นอยู่จะดีขึ้นหลังจากเธอจับพลัดจับผลูรักษาโรคระบาดได้ ทว่าเรื่องนี้หาใช่สิ่งที่เธอปรารถนา... 

ด้วยหัวใจที่เฝ้าคิดคำนึงถึงโลกที่จากมา ด้วยจิตสำนึกที่พร่ำบอกว่าเธอไม่ใช่คนของที่นี่ ความหวังหนึ่งเดียวของเธอจึงเป็นการได้เดินทางไปยังภูเขาลูกนั้นที่ที่เธอหวังสุดใจว่าจะมีเรื่องอัศจรรย์เกิดขึ้นอีกครั้งเพื่อพาเธอกลับ ‘บ้าน’ 

แม้ว่าเธอจะต้องกลายเป็น ‘แรงงานทาสหลบหนี’ และถูกตามล่า 

หรืออาจจะต้องแลกมาด้วยการรับใช้ปรนนิบัติบุรุษผู้หนึ่งก็ตาม!"

"แม้จะต้องผิดหวังกับการหาหนทางกลับบ้าน แต่การใช้ชีวิตอยู่ในโลกยุคโบราณก็ไม่ใช่เรื่องเลวร้ายสำหรับหลินเชียนโม่อีกต่อไป เธอได้เข้าทำงานในราชสำนัก ทั้งยังได้มีกิจการเป็นของตนเองตามที่ปรารถนา และเหนือสิ่งอื่นใดนั้นคือการที่ต้าหวังจะแต่งตั้งเธอเป็น ‘ฟูเหริน’ สตรีเพียงหนึ่งเดียวที่เขายอมให้อยู่ข้างกาย! 

ความจริงใจของเขาทำให้เธอรู้สึกหวานล้ำในอก จนปัญญาที่จะต่อต้านขัดขืนใด ๆ ได้อีก 

ทว่าเหตุการณ์ลอบสังหารในคืนหนึ่งทำให้เรื่องราวที่ดูเหมือนจะไปได้ดีกลับพลิกผัน 

การพลัดพรากจากเขากลายเป็นเรื่องที่เธอต้องเผชิญนับจากนั้น...

แต่หลินเชียนโม่หรือจะยอมแยกจากชั่วนิรันดร์...

เธอจะต้องกลับไปอยู่กับเขา หลังตายแล้วก็ฝังร่วมสุสาน มีชื่ออยู่ในบันทึกประวัติศาสตร์ร่วมกัน!"

ความเห็นหลังอ่านจบ: 4/5 คะเเนน

ตอนเเรกก่อนอ่านเห็นเสียงคนรีวิวเเตกออกเป็นสองเสียงอย่างชัดเจน

คือพวกที่ชอบก็จะชอบไปเลย ไม่ชอบก็จะไม่ชอบไปเลยเช่นกัน

พอลองอ่านเองก็พบว่าตัวเองอ่านได้นะ ไม่ชอบบางอย่าง แต่ส่วนใหญ่เเล้วค่อนข้างชอบมากกว่า

เลยให้คะเเนน 4 เต็ม 5 ตามที่เห็น

ที่เราชอบ เราชอบนิสัยนางเอกที่เป็นคนมองโลกตามความเป็นจริงดี คือ Realistic มาก ๆ 

คนอ่านบางคนอาจจะขัดใจที่ทำไมนางไม่รับรักพระเอกไว ๆ ตั้งเเต่เล่มเเรก

เเต่เราเข้าใจนางนะ เพราะนางไม่รู้นี่นา ว่านี่คือพระเอก นางคิดว่านางเป็นสิ่งเเปลกปลอมที่ไม่ควรมีตัวตนมาอยู่ในยุคนั้น ๆ นางอยากกลับบ้าน กลับไปยังยุคสมัยที่เป็นของนาง

คือถ้าลองมองมุมนี้ แล้วหลังเหตุการณ์ที่ทำลายความหวังของนางเอกเกิดขึ้น ก็คือนางรู้เเล้วว่ากลับบ้านไม่ได้อีกแล้ว เลยยอมฝากทั้งหมดของตัวเองไว้ที่พระเอก เเต่ทั้งหมดในที่นี้คือนางให้ทุกอย่างตาม Mind set ของผู้หญิงในยุคปัจจุบันนะ ไม่ใช่อยู่ ๆ ก็เปลี่ยนไปเป็นอีกคนที่สามีว่าไงก็ว่าตามไปหมด ไม่ใช่เเบบนั้น อันที่จริงเรื่องนี้ผัวเมียตีกันบ่อยมาก เพราะความเห็นไม่ตรงกัน 555555

แต่ไม่น่าเบื่อนะ น่ารักดี เพราะเเสดงให้เห็นว่ามีการปรับตัวเข้าหากันหลังจากที่ทะเลาะกันไรงี้

ดูมีพัฒนาความสัมพันธ์ตัวละครดี ในเเง่ไดนามิกระหว่างพระเอกเเละนางเอก

ที่จะติคือใช้ตัวละครเปลืองมาก บางตัวหายไปเเบบไร้ร่องรอย กล่าวมาเยอะเเยะตอนต้น เเต่เเบบบทจะหายก็หายไปเลย เช่น หมาง อู่จี่ เเม่ลูกเเรงงานทาสที่เคยเจอตอนต้นเล่มเเรก ชางซู่ (<ที่ตอนพิเศษก็ไม่กล่าวถึงอีก) เป็นต้น

อีกเรื่องคือทับศัพท์ตำเเหน่งเเละคำเรียกเยอะ มีเขียนเชิงอรรถอธิบายให้เข้าใจเเค่ตอนเเรกที่พูดถึงเเล้วก็ไม่มีอีกเลย เเถมเป็นตำเเหน่งที่ไม่ค่อยเจอ เพราะเรื่องอยู่ในยุคโบราณสุด ๆ เลยงง ๆ ไปบ้างตอนอ่าน

อยากให้มีเเผนผังชื่อเรียก ตำเเหน่งเเละเเผนที่ของเเต่ละเเคว้นให้เห็นในเล่มไปเลย จะได้จินตนาการว่าใครไปไหน ยกทัพไปที่ไหน เเคว้นอะไรตรงไหนที่ตีกัน (ซึ่งภาพเเผนที่เนี่ยเราเห็นในเพจมากกว่ารักเอามาลงให้ดู) จะดีมาก ๆ เลย ถ้าใส่ไว้ในเล่ม

ถามว่าสนุกมั้ย สนุกดีนะ

เป็นนางเอกที่มองโลกตามจริง ไม่ใสในทุ่งลาเวนเดอร์เลยอะ

เเล้วก็ท่าทางเป็นนางเอกที่ย้อนเวลามาทั้งตัวเเละลำบากที่สุดเท่าที่เคยอ่านเเล้วมั้งเนี่ย

ย้อนมาเป็นเเรงงานทาสในเหมือง เเถมมีโรคมาลาเรียระบาดอีก 55555

อ๋อ... พระเอกสายเปย์ยะ รักเมีย อวยเมีย ใครชอบเเนวนี้ อ่านรอดเเน่นอน!