ต่อไปนี้จะสปอยล์เนื้อหาของหนังค่ะ โคตรสปอยล์ จำเป็นต้องสปอยล์เพราะไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจแบบหนักหน่วงยิ่งกว่าตอนดู Mother! ของ Darren Aronofsky อีกค่ะ อันนั้นดูจบแล้วยังรู้สึกอยากเสิร์จกูเกิลเพื่อหาคำตอบว่าหนังแม่งต้องการสื่ออะไร แต่อีหลงในดงหญ้านี่แบบ ดูจบแล้วเกาหัว ไม่สิ ตลอดเวลาที่ดูก็ยกมือขึ้นมาเกาหัวหลายรอบมาก พร้อมกับสบถ (ทั้งออกมาเป็นคำพูดและในใจเงียบๆ) ว่า "เหี้ยไรวะ???" ออกมาตลอดตลอดทั้งเรื่อง -- แต่พี่แพทริค วิลสัน คือหล่อนะคะ หล่อล่ำน่าตีดีมากๆ

แต่เอาจริงๆ คือหนังสนุกมาก เรานั่งดูแบบระทึกตั้งแต่ต้นจนจบแบบไม่อยากลุกไปไหนเลย แต่ก็นั่นแหละค่ะ ดูจบแล้วก็ถามแฟนว่า ทำไมไม่เปิดตอนที่ 2 ดูล่ะ เพราะเข้าใจว่ามันเป็นซีรีส์ เปล่าจ้า มันคือหนัง จบแล้วจ้า ที่แกดูจบไปเมื่อกี้คือจบแล้วจ้า งงใช่ไหม งงละสิ งงเหมือนไปติดอยู่ในดงหญ้ากับอีคนพวกนั้น ในเรื่องนี้น่าจะมีอีเด็กโทบิน (รูปที่แปะไว้ด้านบนนี่แหละค่ะ) คนเดียวที่งงน้อยสุด ที่เหลือคือเกาหัวหนักกว่าคนดูอีกมั้ง -- ดูจบแล้วรู้สึกว่าเราควรพาโทบินไปหาหมอจิต น้องจะต้องไม่โอเค น้องจะต้องฝันร้าย ว่าแต่...น้องได้จับอีหินประสาทแดกนั่นไหม อันนี้คืองง แล้วสุดท้ายจะมีน้องสองคนในโลกข้างนอกดงหญ้าไหม อันนี้คือโคตรงงเลย แบบ เอ๊ะ แล้วถ้ามันวนมาล่ะว่าอีครอบครัวน้องขับรถมาแล้วแบบ อ้าว เห้ย ทำไมมีโทบิน 2 คน แล้วทำไมโทบินคนหลังเป็นบ้า แล้วโทบินคนไหนคือตัวจริง แล้วสรุปอีเฟรดดี้หมาสาระแนนั่นมันรอดไหม หรือยังไง งงไปหมด แล้วก็ไม่อยากหาคำตอบด้วย นี่กำลังคิดสับสนอยู่ว่าควรไปหาหนังสือมาอ่านไหม พอเจอว่าเดิมมันมาจากเรื่องที่เฮียแกเขียนลงนิตยสาร Esquire 2 ฉบับ ก็คือมีสองตอน มันก็ต้องสั้นๆ ปะ เหมือนหนังอะ ที่สั้นๆ แล้วก็งงๆ แบบอ่านไปแม่งก็ไม่ได้คำตอบหรอก เราไม่ควรอ่านอะ เราว่านะ แม่งจะต้องหัวเสียกว่าเดิมที่ยิ่งอ่านหนังสือเราอาจจะยิ่งงง ฮ่าๆๆ

ป.ล. ดูแล้วคันค่ะ เหม็นเขียวและกลิ่นคาวเลือดด้วย