เราซื้อหนังสือเล่มนี้มาโดยไม่ได้ทดลองอ่าน เห็นเนื้อเรื่องในเว็บก็กดสั่งมาแทบจะทันที – ใช่ค่ะ ‘ความตาย’ มันดึงดูดเราได้ขนาดนั้นแหละ

เดิมเราไม่ใช่คนที่เห็นค่าของชีวิต การมีชีวิตอยู่ หรืออะไรทำนองนั้น หลังจากอ่านหนังสือเล่มนี้ เราก็ยังคงเป็นคนเดิม จะมีก็แต่ความเห็นใจในเพื่อนมนุษย์ที่มันเพิ่มขึ้นมาจากเดิมนิดหน่อยก็เท่านั้น

หากเราเลือกได้ เราคงไม่เลือกที่จะเกิดมา เราไม่รู้ว่าก่อนหน้านั้นเรามีสภาพเป็นยังไง เราไม่เชื่อเรื่องภพเรื่องชาติ ไม่ค่อยเข้าวัดทำบุญ เราเลือกที่จะซื้ออาหารดีๆ ให้หมาจรกิน ดีกว่าการไปทำบุญตักบาตรให้อาหารมันเหลือกองทิ้งจนนกหนูยังกินไม่ทัน เราไม่เชื่อในนรกสวรรค์ ไม่เชื่อเรื่องเวรเรื่องกรรม เราคิดหาเหตุผลตลอดว่าทำไมแม่เราถึงตาย แต่เราก็คิดไม่ออก เรางงว่าเราทำอะไรผิด เราถึงไม่มีแม่เหมือนคนอื่น พอเราไม่สามารถหาคำตอบได้ เราก็เลิกคิด แล้วก็หมดศรัทธาไปโดยปริยาย เราเกลียดการมีชีวิตจนถึงขนาดที่หวังว่า สักวันหนึ่ง เราจะสามารถแลกชีวิตเรากับชีวิตคนอื่นได้ คนที่ต้องการจะมีชีวิตอยู่ต่อไปเพื่ออะไรก็แล้วแต่ในชีวิตของเขา หากเขาเห็นความหมายของการมีชีวิตอยู่ต่อไป เขาก็ควรที่จะมีชีวิตอยู่ในโลกนี้ต่อไปแทนเรา ถ้าเลือกได้ เราคงขอเป็นอะไรสักอย่างที่เราเป็นอยู่ก่อนเกิดต่อไปเรื่อยๆ เรื่อยๆ ขอสละสิทธิการเกิดไปตลอดกาล

หนังสือเล่มนี้คือบันทึกของคนที่เห็นความหมายของชีวิตและการมีชีวิต แต่ชีวิตก็โหดร้ายกับเขาด้วยการหยิบยื่นความตายมาให้แทน เราค่อนข้างแน่ใจว่าถ้าเขาเลือกได้ เขาคงเลือกที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไป ผิดกับเราที่หากเราเลือกได้ หากมันมีปุ่มหรือสวิตช์ที่กดปิดชีวิตของเราได้ เราคงกดทันที 

เคยมีคนบอกเราว่า เขาเสียใจเวลาที่เขาเห็นข่าวคนฆ่าตัวตาย เพราะมันยังมีคนอีกมากมายที่พยายามอย่างมากที่จะมีชีวิตอยู่ แต่คนที่ฆ่าตัวตายกลับทิ้งชีวิตตัวเองอย่างง่ายดาย …แน่ล่ะ เราไม่เห็นด้วยกับเขา แต่เราก็ไม่ได้พูดอะไรไป 

ชีวิตคนเรามันไม่เหมือนกัน เราทุกคนผ่านอะไรมาไม่เหมือนกัน เราไม่รู้ว่าเขามีชีวิตมาแบบไหน เขาถึงมีความคิดแบบนี้ แล้วเขาก็ไม่รู้ว่าเราต้องผ่านอะไรมาบ้าง เราถึงมีความคิดที่มืดหม่นได้ขนาดนี้

เราก็ได้แต่หวังว่าวันหนึ่ง เราจะเห็นค่าของการมีชีวิตอย่างที่คนอื่นเขาเห็นกัน ในเวลาที่ไม่สายเกินไป