เนื่องในวันครูที่จะเริ่มเข้าใกล้ ผมก็พอจะมีเหตุการณ์หนึ่งจากคุณครูในรั้วมหาวิทยาลัยที่ทำให้ได้คิดอะไรๆหลายๆอย่าง ถึงมันจะไม่ใช่วิชาการที่ครูสอน จริงๆก็หลังจากจบมาแล้วแหละครับ เป็นเรื่องของอาจารย์สองท่าน อาจารย์เป็นแฟนกันครับ ผมก็ไม่ค่อยรู้รายละเอียดอะไรของครูมาก เพราะไม่ได้เป็น friend เลยไม่ได้แอบส่องดูเรื่องราวตาม face

  อาจารย์ทั้งสองสอนที่คณะผมครับ แปลว่าคงต้องเก่งทั้งคู่ ผมเคยเรียนกับอาจารย์ผู้ชาย แต่ไม่เคยเรียนกับจารย์ผู้หญิงครับ รู้สึกว่ามีตอนปีสองจะได้เรียนแต่เห็นว่าอาจารย์ไม่สบายหายไปทั้งเทอม มาเจออาจารย์อีกทีก็ตอนปีสามปลายๆ ที่จำได้ตอนเห็นอาจารย์รู้สึกว่าจะดูไม่ค่อยแข็งแรงเท่าไหร่ครับ จารย์เป็นผู้หญิงดูตัวเล็กๆค่อนข้างผอม ผมว่าหน้าตาธรรมดานะ ส่วนอาจารย์ผู้ชายจะดูเป็นสไตล์ผู้ชายสุภาพบุรุษเลยครับ พูดเพราะๆ ขาว ผมว่าน่าจะจัดว่าหน้าตาดีนะ  ก็เพิ่งรู้ว่าอาจารย์เป็นแฟนกันครับ ก็เห็นมีเดินไปไหนมาไหนด้วยกัน

   ปีสี่เห็นอาจารย์ผู้หญิงอีกครั้งดูเริ่มแข็งแรงขึ้น แต่ก่อนที่เจอครั้งแรกเหมือนมีปัญหาสุขภาพถึงกับผมล่วงเลยครับ  แต่พอมาเจอตอนหลังนี่ก็มีผมขึ้นยาวดูปกติแล้วก็กลับมาสอนในวิชาของตัวเองตามปกติ เป็นอาจารย์โปรเจคให้พวกเพื่อนด้วย ซึ่งแล็บจารย์เป็นแล็บเกมส์ครับ ซึ่งเกมส์สมชื่อคือยังกับร้านเกมส์(คือเพื่อนมันเอาเกมส์ไป PS) แถมยังเป็นครั้งแรกที่ผมได้รู้จักเครื่องคีเน็คด้วยครับ คือคล้ายๆเครื่อง wii อันนี้เอามาไว้ใช้ประกอบการทำโปรเจคเพื่อน เล่นๆอยู่บางครั้งอาจารย์ก็เข้ามาเจอ เหวออยู่เหมือนกัน คือจารย์ใจดีอ่า แต่แค่เห็นจารย์ก็รู้สึกผิดแล้ว (แต่ก็ยังมีเล่นต่ออย่างสม่ำเสมอ)

    

   อ้อ แล้วเป็นอาจารย์คนเดียวด้วยครับที่มีเปิดการ์ตูนให้เด็กดูในคาบ เรื่อง spirit away ครับ โหยเรื่องนี้เด็ด เลิกดึกกว่าชั่วโมงปกติครับ แต่ไม่มีใครออกก่อนเลยอยู่ดูจนจบ หนังดี(การ์ตูน ค่าย จิบลิ) ใครยังไม่เคยดูลองนะครับ

   ต่อ... ปี 4 ต้องมีโปรเจคจบทำทุกคนครับที่ต้องส่งก็คือตัวโปรเจค และเล่มแดงที่โคตรจะดูดพลังงานวิศวะเลยครับ แต่บางคนก็ดูเหมือนง่าย เล่มแดงต้องอาศัยตัวอย่างครับเพราะมันมีแบบแผน ค่อนข้างเป็นทางการ จึงต้องอาศัยดูของรุ่นพี่รุ่นก่อนๆ และแล้วก็ได้พบ เล่มแดงในตำนานของรุ่นพี่ พออ่านชื่อเอะคุ้นๆ เห้ย!! เป็นของอาจารย์ครับ และที่ตกใจกว่าคือ อาจารย์ทำโปรเจคคู่กันด้วย ตอนปี 4 โหยคือเป็นแฟนกัน ทำโปรเจคจบมาด้วยกัน และผมว่าคงต้องได้ทุนไปเรียนต่อทั้งคู่ด้วยแน่นอน เพราะอาจารย์มหาวิทยาลัย ส่วนใหญ่ก็ได้ทุนไปเรียนต่อกันมา 

   ตอนแรกอาจมีคิดว่าคู่นี้ดูไม่เหมาะเท่าไหร่เลย แต่พอเจอเล่มแดงกับเห็นอาจารย์เรื่อยๆ เห้ยน่ารักดีคู่อาจารย์  ผมลืมดูตอนวันวาเลนไทน์ ว่าอาจารย์แอบมีเซอไพร์สไรกันป่าว แต่คิดว่าคงไม่เพราะไม่ได้ดูมุ้งมิ้งเท่าไหร่ คือก็รู้สึกชอบคู่นี้เลยนะครับ ดูเป็นรักเหมือนในหนังดี รู้จักคบกันมานาน อันนี้ส่วนตัวต้องขอโทษด้วยครับ จริงๆแอบคิดตอนแรกว่าเอ่ จารย์ ผช น่าจะมีแฟนสวยกว่านี้นะ แต่พอเห็นๆเอ้อ จารย์ ผญ ก็น่ารักของอาจารย์ดี สงสัยเป็นเพราะช่วงหลังไม่สบายด้วยมั้ง

   จนวันจบการศึกษาครับ รับปริญญา ผมไม่ลืมที่จะขอถ่ายภาพกับอาจารย์ทั้งสองท่านครับ ขอขั้นตรงกลางเลยหล่ะ ^^ อีกอย่างอาจารย์ ผช เป็นอาจารย์ที่รู้สึกชื่นชอบคนหนึ่งด้วยครับสอนได้เป็นสเต็ปดี ดูใจดี เก่งด้วย พูดมีตรรกะ ฮาเป็นครั้งๆ (ฮาแบบสไตล์สุภาพ)

   แต่หลังจากจบมาระยะหนึ่ง เข้าเฟสก็เห็น RIP อาจารย์ ผญ ครับ อาจารย์เสียชีวิต ความรู้สึกแรกก็ตกใจ แต่ก็ไม่ได้ถึงกับเศร้ามากครับ เพราะ จริงๆก็ไม่ได้สนิทหรือรู้จักเป็นการส่วนตัว เห็นกำหนดการมีจัดขึ้นที่ มหาวิทยาลัยด้วย ก็ตั้งใจจะไปร่วมหล่ะครับเพราะถือว่าไปร่วมงานไว้อาลัยให้อาจารย์ และก็ยังได้เจอเพื่อนๆด้วยเพราะเห็นเพื่อนนัดกันไปเยอะซึ่งยอมรับว่าอันหลังเป็นจุดประสงค์หลัก

    มาถึงก็มานั่งที่ใต้ภาค ที่เดิมๆที่เราเคยนั่งกันสมัยเรียน ก็มีการจัดเตรียมให้พระท่านสวด มีกลุ่มนักเรียน อาจารย์เป็นกลุ่มๆ เพื่อนก็เริ่มมาทีละคนๆ เพราะยังไม่ถึงกำหนดการ ก็นั่งคุยกันไปตามภาษาเพื่อนที่ไม่ได้เจอกันมานาน จนเหลือบไปเห็น อาจารย์ ผช 

   อาจารย์ไม่ได้นั่งร้องไห้ครับ อาจารย์เดินอยู่คนเดียว เดินเหมือนดูความเรียบร้อยภายในงาน จนผ่านมาที่โต๊ะที่ผมนั่ง พอมองไปดีๆ มันรู้สึกหัวใจตกวูบเลยครับ รู้สึกแบบบอกไม่ถูกน่าจะเป็นสะเทือนใจ ในมืออาจารย์ถือรูปพร้อมกรอบ ของอาจารย์ ผญ ติดตัว ผมไม่แน่ใจว่าเป็นรู้ที่จะใช้ตั้งประกอบพิธีรึป่าว เหมือนว่าจารย์ถือติดตัวเดินไปเดิมมาตลอดทั้งภายในงาน จังหวะที่เห็นคือมันรู้สึกบอกไม่ถูก จุก อาจารย์เห็นศิษย์เก่า ก็ยิ้มๆให้ พยักหน้า ขอบคุณที่พวกเรามา ในมือยังคงถือรูปไว้ข้างกาย ไม่มีใครตอบอะไร ไม่มีใครถาม นิ่งเงียบ เพียงแค่ไหว้อาจารย์ แล้วจารย์ก็ขอตัวเดินไปต่อ เงียบกริบตอนแรกไม่เศร้าตอนนี้รู้สึกเศร้าทันที เพื่อน ผญ บางคนก็ร้องไห้( ผช ก็มี) ก็อยู่ร่วมงานจนพิธีเสร็จเรียบร้อยครับ 

   เป็นครั้งหนึ่งเลยครับที่รู้สึกว่าได้เห็นความรักในอีกแบบ  มันไม่ได้มีความสุขสีชมพู แต่มันก็ไม่ได้เศร้าหม่นหมองสีดำ  แต่คงเทียบเคียงเป็นสีขาวมันนิ่งเงียบ บริสุทธิ์ และดูสงบ นี้เป็นอีกเรื่องที่ยังคงอยู่ในความทรงจำ ที่ได้จากรั้วมหาวิทยาลัย มันเป็นความรู้สึกหนึ่งที่บอกไม่ถูกเท่าไหร่ . . . . ทำให้ได้คิดอะไรๆหลายอย่าง . .. .. .