DAY 2 - Lakeside Walking Tour - Kat-san DIARY 3 - TOURIST GUIDE

Kat-san outfit of the day: เสื้อ NEON ZARA, Play Suit (ซื้อร้านใน IG), กระเป๋าถือมือสอง (ร้าน Stand Behind The Yellow Line), พวกกุญแจจากศิลปิน Arty (ได้มาจากงาน Tokyo Art Book Fair 2017), เสื้อแจ็กเก็ตดาวได้มาจากร้านมือสอง, รองเท้าZara Kid (คู่เดิมใส่ทั้งทริป)
ตื่นมาตอนเช้าพร้อมกับความหวังที่จะเห็นฟ้าสดใส สิ่งแรกที่ผมทำคือเดินออกไปมองวิวที่นอกระเบียง
ฟูจิซังก็ยังไม่ออกมาเช่นเคย อากาศในวันนี้หนาวขึ้นกว่าเมื่อวาน หมอกสีขาวจำนวนมากยังคงอยู่และดูเหมือนจะอยู่ไปอีกนาน ฝนที่ตกลงมาตั้งแต่เมื่อคืนก็ยังคงตกปรอยๆ จนมีแอ่งน้ำน้อย-ใหญ่เกิดขึ้นตามท้องถนน ทันทีที่อาบน้ำเสร็จ ทุกคนมารวมตัวกันเพื่อกินอาหารเช้าของโรงแรม

ไข่กับเบคอนอบ

ช่วงได้อยู่ที่นี่ 2 คืน เราตัดสินใจพักที่ Kasuitei Ooya ซึ่งเป็นที่พักเป็นสไตล์ญี่ปุ่นร่วมสมัย ถึงภายในห้องจะมีสิ่งต่างๆที่ทำขึ้นจากไม้และประตูเลื่อนกระดาษ(โชจิ) แต่ก็ยังมีแอร์ อ่างอาบน้ำ ตู้เย็น เครื่องทำน้ำอุ่น และชักโครกอัตโนมัติ และนี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้นอนบนเสื่อ"ทาทามิ" (ปูด้วยฟูก)และแช่บ่อน้ำร้อน(อันนี้จะเล่าให้ฟังตอนหลัง)

สวนในห้องรับแขก
1st Mission : Tanuki Ropeway

ภารกิจนี้เริ่มต้นเป็นอันแรกเพราะว่ามันอยู่ใกล้กับที่พักที่สุด เราใช้การเดินเพื่อไปยังที่ต่างๆที่เราเห็นว่าเดินไหว เป็นการออกกำลังกายและเป็นวิธีชมวิวของเมืองนี้แบบดีที่สุด

การเดินทางครั้งนี้เรามีเพื่อนร่วมทางมาด้วยอีก 2 คน คนแรกคือพี่ด้าย หรือชื่อตอนอยู่ที่นี่ "ด้าย-ซึกิ" ผู้หญิงซึ่งไม่เคยมาญี่ปุ่นเลยและมาพร้อมกับความหวังที่จะเห็นฟูจิซัง, ถีบเรือเป็ด, ช็อปเครื่องสำอางค์, และกินคากิโกริ (สองในนั้นเธอทำไม่สำเร็จแต่ก็ยังกลับไปแบบแฮปปี้) ส่วนอีกคนคือ นะ หรือ "นานะจัง" ผู้หญิงที่มีเลือดครึ่งนึงเป็นกาแฟเพราะเธอชื่นชอบการได้นั่งในคาเฟ่และได้ดื่มกาแฟอร่อยๆ และเธอก็ยังชอบกินของหวานด้วยเช่นกัน (เพราะงั้นทริปนี้เลยเน้นการไปกินขนมและกินขนม ตามแบบฉบับแคทซัง)

เรือเป็ดที่ด้ายซึกิอยากปั่น แต่บรรยากาศเงียบเหงาเกินไปเลยขอผ่านไปก่อน

ถึงทางขึ้นRopeway

Ropeway นี้ดูเหมือนจะได้แรงบันดาลใจจากนิทานพื้นบ้านอะไรซักอย่าง มีตัวละครคือ ทานุกิและกระต่าย

ด้านบนสุดเป็นที่ชมวิวภูเขาไฟฟูจิและมีร้านขายของที่ระลึก มีดังโงะเสียบไม้ให้ซื้อกินด้วยนะ (ผมกินไปลูกนึงอร่อยดี)
พอกลับลงมาถึงพื้น นานะจังมีความรู้สึกอยากนั่งกินกาแฟ เนื่องจากฝนได้หยุดตก แคทซังจึงเสนอให้ไปกินกาแฟที่ร้านแห่งนึงซึ่งสามารชมวิวฟูจิซังได้ ด้วยความหวังที่อาจจะมีแดดออกและได้เห็น เนื่องจากสถานที่อยู่ไกล เราจึงใช้วิธีนั่งรถโดยสารประจำทางของที่นี่ ซึ่งต้องขึ้นจากตรงกลางรถแล้วไปออกทางด้านหน้าเพื่อจ่ายเงิน (ใครที่มีบัตรSuica หรือ Pasmo ก็สามารถใช้ได้เลย สะดวกสบายกว่ามาก) ผู้คนในรถส่วนใหญ่เป็นนักท่องเที่ยว มีทั้งคนจีน ไทย เกาหลี (น่าจะเป็น 3 ชาติหลักที่ชื่นชอบการมาเที่ยวญี่ปุ่นมากๆ) คนขับรถต้องคอยอธิบายเรื่องการจ่ายเงินเป็นระยะๆเมื่อมีคนลง

ระหว่างทางที่นั่งบนรถก็สามารถมองเห็นวิวทะเลสาบได้ตลอด แสงแดดอ่อนๆเริ่มเผยให้เห็นเป็นประกายบนผิวน้ำ แต่อากาศยังเย็นและมีลมพัด (อุณหภูมิประมาณ 22 องศา C) รถบัสที่วิ่งประจำทางที่นี่มีหลายแบบ แต่รถที่พวกเราขึ้นบ่อยคือรถของ"สายสีแดง" ซึ่งมีหน้าตาค่อนข้างทันสมัยแต่ก็ยังมีความน่ารัก สิ่งที่ผมประทับใจคือที่จับทรงโดนัทด้านบนที่ทำขึ้นจากไม้ แม้ว่าห้อยโหนอยู่ก็รู้สึกดีมาก เรียบเนียน จับถนัดมือ และเบา

เมื่อเดินทางมาถึงก็แวะเข้าไปนั่งดื่มกาแฟ แต่ฟูจิซังก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะออกมาเช่นเคย แต่ก็ไม่เป็นไร มีสิ่งต่างๆอีกมากมายที่น่าสนใจในบริเวณนี้ โดยเฉพาะเหล่าดอกไม้นานาพันธุ์

ใยแมงมุมและหยดน้ำ
ตามหาสิ่งที่หลบซ่อนอยู่

เมื่อเดินตามGPSมาเรื่อยๆ ก็มาถึงจุดหมายต่อไป ชื่อของมัน คือ Fuji Oishi Hana Terrace บรรยากาศเป็นเหมือนพลาซ่าขนาดเล็กที่มีร้านค้าต่างๆและสวนธรรมชาติให้ผู้คนมานั่งพักผ่อน แต่มากไปกว่านั้นคือ มันมีกิจกรรมให้ผู้ที่มาได้ทำ คือการตามหาสิ่งต่างๆที่อยู่ในป้ายสีดำนี้

ประตูทางเข้า

ร้าน Medetaya ขายของต่างๆที่ทำขึ้นจากกระดาษ

เจอเป็ด 1 !

ปลา 1

นก 1

ถ้าตามภาพตัวนี้น่าจะเป็น Shire

เจอ Ermine อีก 1

และยังมีอีกหลายตัวที่เดินตามถ่ายภาพไว้ ก็สนุกดี มันเป็นที่เรียนรู้สำหรับเด็กๆได้ด้วย
Budoya Kofu Hana Terrace Café

เมื่อเดินตามหาเหล่าสัตว์จนหิว ก็ถึงเวลาของร้านเด็ดประจำวันนี้ (และคิดว่าเป็นร้านขายพาร์เฟ่ต์ที่อร่อยที่สุดเลย แม้ทั้งทริปนี้จะได้ไปกินขนมมาหลายร้าน แต่รสชาติของร้านนี้ก็ยังติดตราตรึง) ร้าน Budoya Kofu เป็นร้านขายขนมหวานที่ใช้ผลไม้จากท้องถิ่นในการทำ(อยู่ในจังหวัด Yamanashi) เมนูที่แนะนำคือ....

Parfait ผลไม้ตามฤดูกาล เป็นพาร์เฟ่ต์ที่ทำได้สมบูรณ์แบบ เริ่มจากการตักกินองุ่นทั้งหลายที่วางไว้บนวิปครีม เมื่อเคี้ยวจะมีน้ำองุ่นไหลในปากผสมกับความมันหอมแต่ไม่หวานของวิปครีม เข้ากันได้ดีมาก เมื่อตักลึกลงไปจะเจอกับไอศกรีมเนื้อเนียนผสมโยเกิร์ต รสชาติหวานกำลังดีแต่หอมมันอมเปรี้ยวนิดๆ เข้ากันมากกับทุกชิ้นผลไม้ที่ใส่ไว้ในถ้วยใบนี้ เต็ม10 เอาไปเลย 100 คะแนน!!!!
KAWAGUCHI-KO MUSIC FOREST

หลังจากนั้นก็นั่งรถบัสต่อมาที่จุดปักหมุดต่อไป Music Forest
สถานที่นี้เป็นอีกหนึ่งใน MUST-GO ถ้าได้มาที่ทะเลสาบคาวากุจิ เมื่อเดินเข้าไปด้านในก็จะพบว่าได้เข้ามาอยู่ในอีกโลกนึง เหมือนกับโลกในนิทาน ตึก อาคาร สถานที่สร้างขึ้นในสไตล์ยุโรป รู้สึกราวกับว่ามันคือสถานที่จริงไม่ใช่สถานที่จำลอง นี่บ่งบอกถึงความตั้งใจจริงของคนทำที่ใส่ใจในรายละเอียด

ที่แรกที่เราได้เข้าไปคือ
ห้องแสดงเครื่องเล่นดนตรีโบราณ
เมื่อเข้ามาจะพบกับเวทีการแสดงที่วางตู้เล่นดนตรี(ของจริง)ในสมัยก่อนไว้หลายชิ้น แต่ละชิ้นมีขนาดประมาณตู้เสื้อผ้า สักพักผู้หญิงในชุดทักซิโด้สีดำก็เดินเข้ามาพร้อมกับกล่าวคำทักทาย เธอพูดด้วยสีหน้าและน้ำเสียงที่เป็นมืออาชีพ ก้าวท้าวเดินไปหยุดตรงตู้ดนตรีตู้นึงแล้วทำการหยอดเหรียญลงไป และเสียงเพลงที่เป็นเหมือนการจำลองวงOrchestra ก็บรรเลงขึ้น ดังก้องโดยไม่ต้องต่อลำโพง มันมีทั้งไวโอลิน ฟรุ๊ต ฉาบ และเครื่องดนตรีอีกหลายชิ้นเล่นออกมาพร้อมๆกัน การฟังเพลงในสมัยก่อนเป็นกิจกรรมของเศรษฐี เฉพาะคนรวยเท่านั้นที่มีเวลาและเงินพอที่จะมานั้งฟังเพลงและซื้อตู้เพลงแบบนี้เอาไว้ฟังที่บ้าน
ต่อมาเธอได้ทำการโชว์ต่อเนื่องอีก 3 ตู้เพลง ที่บรรเลงเพลง Ave Maria ในหลายเวอร์ชั่น (หนึ่งในนั้นคือเวอร์ชั่นที่ผมชอบที่สุดเรียบเรียงโดย BachและGounod) แต่ที่น่าสนใจที่สุดเห็นจะเป็นนักร้องโอเปร่าร่างท้วมที่ขึ้นมาร้องเพลงร่วมกับตู้เพลงเหล่านี้ น้ำเสียงของเธอถูกเปล่งออกมาอย่างหนักแน่นด้วยอารมณ์ที่เท่ากันทั้ง 3 รอบ ฟังดูมีพลัง ไพเราะ และสุภาพในแบบของเธอเอง

สิ่งนึงที่ผมสังเกตุอีกก็คือ คนญี่ปุ่นจะเป็นคนที่ชอบงานเทศกาลมาก ในเดือนที่เราไปใกล้กับวันฮาโลวีน เพราะฉะนั้นตามที่ต่างๆก็จะประดับตกแต่งไปด้วยฟักทองและสิ่งที่เกี่ยวข้องกัน

ห้องแสดงโชว์ออร์แกนหุ่นสุดวินเทจ

ทุกคนเข้ามานั่งพร้อมกันตรงกลางห้องโถงที่มีออร์แกนขนาดยักษ์ตั้งอยู่ และเมื่อมองดูใกล้ๆ...

หุ่นทุกตัวมีการแต่งชุดในธีมของฮาโลวีน!!!

เมื่อเริ่มการแสดง ออร์แกนจะบรรเลงออกมา(ดังดีมากโดยไม่ต้องต่อลำโพงแต่อย่างใด)พร้อมกับหุ่นตัวจิ๋วที่จะขยับแขน-ขาไปตามจังหวะและทำเหมือนกำลังบรรเลงเพลงนั้นๆ

อันนี้ซ่อนอยู่ด้านใน ไม่ได้เอาออกมาโชว์ในครั้งนี้
ตามหาสิ่งที่ทำหล่นไว้

ตอนออกมาจาก Music Forest แคทซังบอกว่าเธอทำหมวกที่ยืมผมมาใส่หายไปตอนไหนไม่รู้ ผมจึงวิ่งกลับไปตามหาแต่ก็หาไม่เจอ(เพราะเธอจำไม่ได้ว่าแถวไหน) วันนี้อากาศหนาวและมีลมเย็นพัดตลอด ผมพยายามซ่อนความรู้สึกเสียใจเอาไว้ วิธีเดียวที่จะทำให้ไม่โกรธ คือการไม่ให้อารมณ์ขณะนั้นอยู่นานพอที่จะกลายเป็นความโกรธ พูดง่ายแต่ทำยาก ผมพยายามจะเปลี่ยนอารมณ์โดยการถ่ายรูป มองวิว แต่มันก็ไม่ได้ผลทันที

ระหว่างทาง พวกเราลังเล หลงทาง จนมาถึงข้อสรุปว่า ภารกิจสุดท้ายคือการกลับที่พัก อาจจะหากินร้านแถวนั้นหรือแวะซื้อข้าวจากร้านสะดวกซื้อ สุดท้ายก็ได้แวะซื้อของกิน(และสำหรับผม เบียร์ของคาวากุจิโกะ)ในคอมบินิขึ้นมากินบนห้อง

ก่อนหน้านั้น ระหว่างที่ยืนลุ้นรอรถบัสเที่ยวสุดท้าย(รถหมดตอนสี่โมงนิดๆ) อากาศหนาวเริ่มทำให้ผมลืมความผิดหวังไปบ้าง ตอนนี้สิ่งที่ทรมาณกว่าคือการอดทนรอในความหนาว รอการได้นั่งในรถที่อุ่นและรอเพื่อที่จะได้กินข้าวเย็นในห้องอุ่นๆ(พร้อมดื่มเบียร์) ด้ายซึกิเริ่มแกะขนมที่ซื้อมาขึ้นมากิน ผมนั้งลงบนที่กั้นตรงไหล่ทาง

ต้นไม้สองต้นนี้ตลกดี...
SIDE STORY: 1st-Time ONSEN

ภารกิจส่วนตัวของการมาพักที่นี่ คือการไปแช่ในบ่อน้ำร้อน ที่โรงแรมKasuitei Ooya มีบ่อน้ำร้อนรวม(แต่แยกชาย/หญิง) ไว้บริการ2ชั้น ผมเลือกที่จะไปแช่ที่ชั้นบนสุด ตอนนั้นที่โรงแรมมีแขกมาพักกันประปราย วันแรกที่มาถึง ผมก็ไปแช่โดยไม่ได้มีเพื่อนร่วมบ่อ(ตอนราวๆห้าทุ่ม) แต่งตัวออกไปในชุดยูกาตะที่เขามีไว้ให้ ไปถึงที่ก็ทำตามที่คนอื่นบอกๆมา คือ นั่งอาบน้ำ สระผม ตรงฝักบัวให้เรียบร้อย แล้วจึงค่อยลงไปแช่ อย่าแช่นานเกิน30นาที

ในครั้งแรกผมมีอาการเกร็ง แต่พยายามทำตัวให้เป็นธรรมชาติมากที่สุด(เผื่อใครเดินเข้ามาจะได้ทำตัวปกติๆ) ผมรู้สึกว่าการอาบน้ำโดยน้ำที่ร้อนมากๆมันทรมาณมาก แต่คนเขาว่าดีก็พยายามอดทนทำ(ที่ทรมารที่สุดคือการล้างหน้า) แต่พวกสบู่และเครื่องอาบน้ำทุกอย่างหอมและดูดีจนน่าลอง มีทั้ง ยาสระผม โฟมล้างหน้า สบู่เหลว (ที่ประทับใจสุดคือ ตรงอ่างล้างหน้ามีครีมทาตัวHorse Oil กลิ่นลาเวนเดอร์ให้ทา ทาแล้วดีมากเลย)

ในวันแรกผมกลับมานอนด้วยอาการหน้าแดง ตัวร้อนลุ่มวูบๆ แต่รู้สึกผ่อนคลายสุดๆตอนได้หย่อนตัวลงไปแช่ ก้าวแรกร้อนจนทนไม่ไหว แต่พอก้าวที่สองเริ่มทนได้และพอนั่งลงไปซักพักก็ไม่อยากลุก หน้าต่างที่เปิดแง้มไว้มีลมเย็นพัดเข้ามาอ่อนๆ บรรยากาศภายในบ่อมีควันขึ้นเต็มห้องเป็นหมู่หมอกขนาดเล็ก ผมรู้สึกเหมือนกับซามูไรที่เพิ่งออกรบแล้วได้กลับมาที่กองทัพเพื่ออาบน้ำ เมื่อร่างกายผ่อนคลายแล้ว ในหัวจึงสามารถคิดแผนการในวันพรุ่งนี้ได้อย่างรอบคอบยิ่งขึ้น

เรื่องตลกคือในวันที่ 2 ผมก็แอบมาอาบน้ำตอนดึกตามเคย บ่อน้ำร้อนเป็นของผมคนเดียวอีกครั้ง แต่ในระหว่างที่ผมกำลังนึกถึงแผนการรบในหัว ก็มีชายเอเชียคนนึงเดินดุ่มๆเข้ามา ที่ตลกคือเขาทำเหมือนกับผมตอนเข้ามาไม่มีผิด คือ ชะโงกหัวมองดูตรงชั้นวางเสื้อผ้าก่อน (ถ้ามีผ้าขนหนูกับชุดอยู่แสดงว่าบ่อมีคนอยู่) และโดยที่ไม่ได้มองมาในบ่อซักนิด รีบจ้ำอ้าวเดินกลับออกไป

ผมได้แต่คิดในใจว่าชายคนนั้นต้องเป็นนักท่องเที่ยวต่างชาติแบบผมแน่นอน เดินทางมาด้วยความหวังที่จะนั่งแช่น้ำวางแผนการรบโดยลำพัง