คำนำนิยม
แม้จะเป็นคนรักการอ่าน แต่ผมกลับไม่ชอบอ่านอะไรยาวๆ บนเฟซบุ๊ค เวลาเห็นสเตตัสของใครยาวจนขึ้นคำว่า see more... ให้กดอ่านเพิ่มเติม นิ้วผมมักเลื่อนไปยังสเตตัสถัดไปโดยอัตโนมัติ
แต่ไม่ใช่กับสเตตัสของพาย
ไม่แน่ใจว่าผมกับพาย ใครขอเป็นเพื่อนใครก่อนบนโลกออนไลน์ แต่นั่นไม่สำคัญเท่าช่วงเวลาหลังจากนั้นที่เราได้ล่วงรู้ชีวิตกันและกัน หลังจากใครคนหนึ่งตอบรับคำร้องขอเป็นเพื่อน
โดยแทบไม่ต้องดูที่ชื่อคนโพสต์หรือรูปโปรไฟล์ ผมจะรู้ทันทีว่าสเตตัสไหนเป็นของพายเมื่อมันปรากฏบนไทม์ไลน์ นอกจากความยาวซึ่งเกินมาตรฐานสเตตัสเพื่อนๆ แล้ว อีกสิ่งที่ทำให้ผมรู้ คือเรื่องที่พายเล่ามักเป็นเรื่องเดิม
พายชอบเล่าเรื่องแม่
ผมเพิ่งมารู้จากการอ่านสเตตัสของพายว่า พายต้องทำงานดูแลแม่ที่นอนป่วยอยู่บ้าน เมื่ออ่านสเตตัสหนึ่งจบก็คลิกเข้าไปหาอ่านสเตตัสถัดไปด้วยประทับใจในรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ ที่เธอเล่า ซึ่งกระทบกระแทกความรู้สึกไม่ต่างจากเรื่องราวใหญ่โต
และเมื่ออ่านแล้วผมก็คิดถึงชีวิตตัวเอง
ผมเคยตกอยู่ในสถานการณ์คล้ายพาย คือแม่ป่วยอยู่บ้านในวัยที่เรายังหนุ่มสาว แม้ผมจะไม่ได้เป็นผู้ดูแลแม่อย่างพาย เพราะหน้าที่หลักเป็นของพี่ชาย แต่ก็เข้าใจความขมขื่นเมื่อรู้ว่าหญิงผู้ให้กำเนิดที่เคยอุ้มเราด้วยมือข้างเดียวกลับช่วยเหลือตัวเองไม่ได้แม้แต่จะลุกไปเข้าห้องน้ำ
จากประสบการณ์ส่วนตัว ยิ่งทำให้ผมรู้สึกพิเศษกับสิ่งที่พายได้ระบายออกมาบนโลกเสมือน
ไม่ยากหรอกที่จะเขียนให้คนอ่านแล้วรู้สึกเศร้า สงสาร เห็นใจ เพราะเรื่องราวมันเอื้อต่อการสร้างความรู้สึกแบบนั้นอยู่แล้ว แต่ผมกลับไม่เคยรู้สึกแบบนั้นจากการได้อ่านสิ่งที่พายเขียน
บางเรื่องราวอ่านแล้วนั่งยิ้มไม่หุบ บางเรื่องราวอ่านแล้วนั่งหัวเราะคนเดียวเหมือนคนบ้า และบางเรื่องราว แม้อ่านแล้วน้ำตาจะคลอเบ้า แต่มันก็ไม่ได้เกิดขึ้นจากความเศร้าแต่อย่างใด
วันนี้ผมได้อ่านเรื่องราวต่างๆ อีกครั้งจากหนังสือเล่มนี้ ซึ่งเป็นหนังสือเล่มแรกในชีวิตของพาย มันยิ่งตอกย้ำความเชื่อที่ผมเคยบอกพายไว้ว่า เรื่องราวของพายกับแม่ดีพอจะเป็นหนังสือดีๆ เล่มหนึ่งได้
แต่สิ่งที่ผมไม่ได้บอกพายคือ เรื่องราวของพายนั้นมีคุณค่าเกินกว่าจะปล่อยทิ้งไว้บนหน้าไทม์ไลน์เฟซบุ๊ค ซึ่งวันหนึ่งมันจะหายไปคล้ายไม่เคยมีอยู่ ผมอยากให้มันถูกพิมพ์เป็นหนังสือเก็บไว้ เพราะยังไงมันก็ถาวรกว่า
ผมเคยผ่านประสบการณ์การมีหนังสือเล่มแรกในชีวิตของตัวเองมาแล้ว จึงพอรู้ว่าหนังสือเล่มนี้มีความหมายกับพายมากแค่ไหน
แต่เชื่อไหมว่าวันหนึ่งข้างหน้า มันจะมีความหมายมากกว่าเดิม
jirabell
29/ก.พ./59
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in