การศึกษาเคยทำให้เรารู้สึกเสียดายเวลาอยู่หลายปี
ทำให้เราไม่กล้าตัดสินใจเพราะความเสียดายเวลาที่ผ่านมา
แต่การตัดสินใจครั้งนี้ ไม่ใช่การเสียดายอดีต
แต่เสียดายอนาคตที่กำลังจะมาถึง
หากไม่ทำตอนนี้ ก็ไม่รู้จะทำตอนไหนแล้วนี่เนอะ

ตอนนี้เรากลับมาปักผ้ามากขึ้นแล้ว
โดยใช้วัตถุดิบจากสิ่งที่เรียนมาบ้าง
ประสบการณ์จากย่าและแม่บ้าง
สิ่งที่สะสมและเรียนรู้จากคนอื่นๆบ้าง
เราไม่ใช่นักปัก ไม่ได้ปักเป็นอาชีพ
เราไม่ใช่อะไรเลย
เราเป็นแค่เด็กผู้หญิงคนหนึ่ง
ที่กำลังใช้ชีวิต ...

และเมื่อคุณอ่านมาถึงตอนนี้
ก็ขอยินดีต้อนรับสู่ที่นี่

เราเองก็ไม่รู้ว่าจะเรียกมันว่าอะไร
บันทึก / ร้าน / บล้อก / หรือเพจ อะไรก็แล้วแต่ หรืออาจจะทั้งหมดนั้นที่พูดมา
แต่ขอยินดีต้อนรับอีกครั้ง - สู่ชีีวิตของ panpanmeme เด็กผู้หญิงคนหนึ่งและแมวหนึ่งตัว