Title : Night

Rate : PG-15

Couple : Jeno x Jaemin

Inspiration : (Song) Swim good - Hui of PENTAGON

Part : 3/4

Hash tag : #nightnomin

การสานต่อความสัมพันธ์จากคู่นอนเป็นคนรักมันจะทำได้จริงไหมคือคำถามที่แจมินเฝ้าถามตัวเองมาตลอด เขาไม่เคยคิดอยากให้คนรักพัฒนามาจากเรื่องพวกนี้แต่แล้วก็เกิดขึ้นจนได้เมื่อตกลงที่จะลองคุยกันในฐานะที่มากกว่าคู่นอนที่อยู่ของอีกฝ่ายก็ไม่ใช่ความลับ

ร่างหนาพาตัวเองมายังหน้าคอนโดหรูใจกลางเมือง ที่ ๆเขาไม่เคยคิดจะอยู่คงเพราะความวุ่นวายในการเดินทาง รถติดแถมคนก็ยังมากหนุ่มรักสงบอย่างเจโน่ขอออกไปอยู่ชานเมืองแบบสันโดษดีกว่านิ้วเรียวกดกริ่งหน้าประตูก่อนจะได้ยินเสียงคนวิ่งขลุกขลักใกล้เข้ามา

หน้าตาเหรอหราของแจมินเรียกรอยยิ้มแรกของวันได้เจโน่ประชุมทั้งวันจนแทบจะอ้วกออกมาเป็นโครงการก่อสร้างหลายสิบโครงการเขาแทรกตัวเองเข้าไปในห้องก่อนที่เจ้าของจะปิดประตูลง นิ้วยาวเกี่ยวเอาเน็กไทออกให้พ้นคอ

“หน้าตาดูเหนื่อย ๆ งานเยอะเหรอวันนี้” เจ้าของห้องเอ่ยปากถามพลางเดินตัวปลิวกลับเข้าไปนอนบนเตียงนุ่มตามเดิม

“ประชุมทั้งวันข้าวยังไม่ได้กินเลย” ว่าจบก็ทิ้งตัวนั่งลงที่ปลายเตียง

ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบมีเพียงเสียงเครื่องปรับอากาศกับเสียงหายใจของคนทั้งคู่เท่านั้นที่ดังออกมาเป็นระยะกว่าหนึ่งอาทิตย์ที่ได้มีโอกาสทำตัวประหนึ่งเป็นคนรักกันมันทำให้พวกเขาสบายใจขึ้นมาอย่างเหลือเชื่อทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้ทั้งคู่ต่างอกหักจนต้องไปซดเหล้าที่บาร์

“ไม่ปวดท้องหรือไง” คนใต้ผ้าห่มถาม

“กินกาแฟจนอิ่ม”

“มันไม่ดีเลยนะ สูบบุหรี่หรือเปล่าวันนี้”

“มวนนึง”

“แสดงว่ายังไม่เครียดมาก ไปอาบน้ำสิ” สั่งเชิงไล่โดยการเอาเท้าเขี่ยอีกฝ่ายให้ลุกเจโน่พยักหน้าก่อนจะพาตัวเองหายเข้าไปในห้องน้ำ กว่าครึ่งชั่วโมงที่ร่างหนาหายไปแจมินที่นอนรออยู่ก็รู้สึกว่าผิดสังเกตเขาจึงถือวิสาสะเปิดประตูเข้าไปก่อนจะพบว่าเจโน่นั่งหลับอยู่ที่ชักโครกในสภาพที่มีผ้าขนหนูพันส่วนล่างอยู่  “เจโน่ตื่นก่อนมาหลับอะไรในนี้ออกไปนอนที่เตียงสิ”

“อือ”  ขานรับในลำคอก่อนจะพาตัวเองเดินออกมาทิ้งตัวลงบนเตียง

หยดน้ำที่เกาะพราวอยู่ตามตัวถูกกำจัดโดยปากบางของแจมินเขาจูบซับเพื่อให้ร่างกายแห้งแทนการใช้ผ้าขนหนูลิ้นเล็กเริ่มซุกซนเมื่อผ้าผืนหนาถูกดึงออกมากองไว้ที่พื้นห้อง มือนุ่มจับลูกกลม ๆที่อยู่ข้างแก่นกายใหญ่ หยอกล้อเล็กน้อยก่อนจะใช้ปลายลิ้นแตะลงไป

“แจมิน...” คนที่นอนหลับตาอยู่ถึงกับครางชื่ออีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงที่ต่ำกว่าปกติ

“ง่วงก็นอนไปสิ”

“อืม...”

ลิ้นร้อนเปลี่ยนเป้าหมายมายังแท่งเนื้อกลางลำตัวดูดดึงให้เกิดเสียงก่อนจะปลุกมันให้ตื่นเต็มตัว เจโน่ไม่ใช่พระอิฐพระปูนที่ถูกกระตุ้นขนาดนี้แล้วจะไม่ยอมแข็งแต่เขาเหนื่อยเกินกว่าจะมาร่วมเล่นกับคนซุกซนอย่างแจมินได้สิ่งที่ทำคือนอนเฉย ๆ ให้คนน่ารักจัดการเองทั้งหมด

ซองสีน้ำเงินถูกฉีกออกเขาวางตัวป้องกันไว้ตรงส่วนปลายจากนั้นก็ใช้ปากในการช่วยสวมมันให้คลุมทั่วทั้งแท่งเนื้อที่ปวดหนึบความยาวของมันเกินกว่าที่แจมินจะใช้ปากตัวเองช่วยได้เขาจึงต้องใช้มือดึงลงจนเสร็จ

เสื้อผ้าบนตัวถูกถอดออกอย่างลวก ๆ ตัวช่วยบรรเทาความเจ็บถูกนำมาใช้อีกครั้งร่างโปร่งชโลมมันจนทั่วก่อนจะค่อย ๆ กดสะโพกลงแล้วปล่อยทิ้งไว้ครู่หนึ่งมือบางลูบไล้ไปตามหน้าท้องแกร่งที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามก่อนจะไปหยุดที่ยอดอกแรงสะกิดเพียงเล็กน้อยช่วยให้คนใต้ร่างต้องจับมือซนนั้นมากดจูบอย่างโหยหา

“พรุ่งนี้ไปทำงานไหม”  เจโน่ถาม

“ไม่อะ พรุ่งนี้ว่างแต่มะรืนลูกค้านัดไปถ่ายที่สตูดิโอ”

“งั้นดีเลย คืนนี้ไม่ต้องนอนละกัน”

“อ้อเหรอ ไม่ใช่ว่าง่วงจนไม่มีแรงทำหรอกเหรอ”

“ย้อนเก่งนักนะ” มือหนาฟาดเข้าที่ส่วนนุ่มหยุน

“ชอบตีจังนะก้นเนี่ย”

“ก็มันเขี้ยว”  คนที่ตั้งใจจะหลับในตอนแรกบัดนี้เขากลับลืมตาขึ้นเพื่อมองคนด้านบนแทน “ขยับได้แล้วมั้งครับคุณ คาไว้แบบนี้ผมปวดจะแย่”

“ใจร้อนอีกแล้ว”

“กับคุณผมใจร้อนเสมอครับ”

“อ๊ะ!” แจมินเผลอร้องออกมาเพราะเจโน่ดันสวนสะโพกขึ้นมาโดยที่เขาไม่ได้ตั้งตัวเสียงหัวเราะเกิดขึ้นเมื่อเห็นว่าการแกล้งนั้นสำเร็จ มือบางฟาดลงที่แขนแกร่ง

ใบหน้าที่เหมือนจะหงุดหงิดถูกเปลี่ยนภายในเสี้ยววินาทีสะโพกมนขยับเข้าหาแก่นกายใหญ่เป็นจังหวะช้า ๆ ก่อนจะเพิ่มให้มันเร็วขึ้นเรื่อย ๆด้านหน้าถูกจับโดยมือสากที่ทำหน้าที่รูดรั้งให้เป็นจังหวะสอดคล้องกับช่องทางรักที่ตอดรัดแน่น

ร่างกายด้านบนบิดเร่าด้วยความเสียวซ่าน เขามองแจมินด้วยสายตาที่หลงใหลมือหนาเลื่อนขึ้นไปจับยอดอกสีหวานก่อนจะใช้ลายนิ้วเกลี่ยไปมาเพื่อเพิ่มแรงอารมณ์ของอีกฝ่ายส่วนล่างยังคงทำหน้าที่โดยไม่ขาดตกบกพร่องจังหวะที่เร็วและแรงขึ้นทำให้เกิดเสียงเนื้อกระทบกันดังระงมไปทั่วห้อง

ในช่วงท้ายของบทเพลงเร่าร้อน เจโน่ยันตัวลุกขึ้นมาอยู่ในท่านั่งเขาจับเอวบางก่อนจะกลายเป็นคนคุมจังหวะเองในที่สุดเสียงครางต่ำในลำคอของคนทั้งคู่ดังแข่งกับเสียงหน้าอายตรงส่วนล่างแววตาสบเข้าหากันในตอนที่ทุกอย่างเดินทางมาถึงจุดหมาย

เสียงหอบหายใจเข้ามาแทนที่มือบางเช็ดเหงื่อที่เกาะรอบกรอบหน้าของอีกฝ่ายก่อนจะกดจูบริมฝีปากนั้นอย่างหนักหน่วงร้อนแรงแต่หวานตราตรึงใจ  “คบกันไหม”  เสียงทุ้มถามและมีหรือที่แจมินจะปฏิเสธตลอดเวลาที่ลองเป็นมากกว่าคู่นอนมันได้พิสูจน์แล้วว่าพวกเขาสามารถเป็นคนรักของกันและกันได้อย่างแน่นอน

“นึกว่าจะไม่ขอซะละ”

(3/4)

#nightnomin

แหมมมมมฟิคล่อแหลมแบบนี้มันแต่งลื่นดีจริงๆ บร้ะ