รอยยิ้มแรกของวันนี้มาจากคุณลุงชาวญี่ปุ่นสองคน ที่โดยสารเรือด่วนคลองแสนแสบ

ปกติเราจะเดินทางด้วยเรือบ่อยมาก ทั้งไปทำงาน หรือไปนั่นนี่วันหยุด สาเหตุเพราะมันรวดเร็ว แล้วราคาก็ถูกกว่าขนส่งสาธารณะอื่นๆ ถึงจะแน่นไปบ้างในชั่วโมงเร่งด่วน ไม่ต่างจากรถไฟฟ้า

วันนี้เป็นวันหยุดเรา หลังจากตื่นนอนมากดรีทวีตก็แต่งตัวออกจากห้องเพราะมีนัดที่ห้างหนึ่ง เหมือนเดิม เราเดินทางโดยเรือโดยสาร ใช้เวลาไม่ถึง 15 นาที แต่เป็น 15 นาทีที่รู้สึกอิ่มใจ

เราเจอคุณลุงชาวญี่ปุ่น 2 คน บนเรือ ที่มีจุดหมายเป็นห้างที่เดียวกัน ตอนแรกก็ไม่ได้สังเกตอะไรมาก แต่คุณลุงคนนึงเดินผ่านหน้าเราไปยืนที่ทางขึ้นเรือ ส่วนอีกคนนั่งอยู่ที่นั่งเยื้องๆ กับเรา พอเรือจอดที่สถานีหนึ่ง คุณลุงคนที่ออกไปยืนก็หันกลับมาทำสัญญาณมือให้อีกคนว่ายังไม่ถึงนะ เป็นแบบนี้ไปสองสามสถานี จนในที่สุดก็ถึงท่าเรือปลายทาง สัญญาณมือคุณลุงที่บอกว่าถึงแล้วน่ารักมาก เราร่วมลุ้นและตื่นเต้นไปกับคนทั้งคู่ โดยที่เขาไม่รู้ตัว 

คุณลุงคนที่นั่งอยู่มีความตกใจที่ถึงแล้ว รีบลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว เพราะกลัวจะลงจากเรือไม่ทัน เรามองแล้วอมยิ้มกับเรื่องเล็กๆ ที่ส่งผลให้หัวใจอิ่มเอม จนลืมไปว่า เราก็ต้องลงที่ท่าเรือนี้เหมือนกัน กลายเป็นเราซะเองที่ลงจากเรือเกือบไม่ทัน 

เวลา 15 นาที ที่แสนสั้นสำหรับชั่วโมงเร่งด่วน หรืออาจจะเป็นเวลาที่ยาวนานสำหรับใครที่กำลังรอคอย แต่บางทีระยะเวลาแค่ 15 นาทีสั้นๆ ก็สามารถสร้างรอยยิ้มให้ใครสักคนได้อิ่มเอมในหัวใจไปทั้งวัน

ขอบคุณคุณลุงทั้งสองคน สำหรับรอยยิ้มแรกในวันนี้นะคะ :)