ความสัมพันธ์ของเรากับไอ้ฉ่ำคงมาถึงจุดปกติแล้ว เพราะเราลืมวันเกิดนาง 555555 ไม่ได้ลืม แค่จำผิด จำว่า 9 มีนาคม โน้น เมื่อวานนางโทรหาให้หาร้านทำพวงมาลัยมะลิ จะไหว้แม่กับพ่อพรุ่งนี้ ไอ้นี้ก็พาซื่อ ทำไมต้องไหว้พรุ่งนี้ เธอเกิดตั้งมีนาคมไม่ใช่หรอ? มีความเงียบเกิดขึ้นระยะยาววววววว

" พี่จำผิดคนละมั้งคะ หนูเกิดพรุ่งนี้"

อิฉิบหาย!!!!!

คือไอ้ของขวัญเนี่ยก็ให้นางเป็นปกติแหละ เทศกาลก็ไม่ได้พลาดไปซักที แต่พอเป็นผู้ใหญ่ก็เริ่มไม่มีดอกไม้ครบรอบ ไม่มีขนม ไม่มีอะไรจิ๊กจิ๊กละ ปีก่อนให้หมีตัวสูงกว่าตัวนาง นางก็ยังก่ายมันนอนแต่มองในแง่ประโยชน์จริงจัง มันก็ไม่ได้มันก็กลายเป็อะไรเป็นชิ้นเป็นอันไปแทน ซึ่งแรกๆจะกลัวนางกังวลกับความคลุมเครือไม่ชัด แต่ไอ้ที่ทรีทๆอยู่มันก็อย่างชัด แต่พอนึกไอ้ความชิลนางก็เลยเออ มันก็ชิลกันดี แต่...ตอนนี้ไม่ได้เตรียมอะไรเลยไง ทำไงละ

เลิกงานก็วิ่งหางจุกตูด คือจริงๆต้องไปรับผ้ามาจัดกระเป๋า เพราะเข้ากรุงเทพพรุ่งนี้ เออ ก็ว่าละทำไมมันงอแงตอนรู้ว่าเราเข้ากรุงเทพวันนี้ คือ.. ก็คิดว่า วาเลนไทน์ ตรุษจีนกุก็อยู่ไง เจอไปจังๆ เอาไง เดินไปร้านเค้ก เลือกแบบเรียบๆ ที่ตั้งใจคือไว้ให้เธอเป่ากับครอบครัวแทน (จะให้ไปยืนสะใภ้เที่ยงคืนก็อยู่กันมาจนปูนนี้อะเนาะ) เขียนหน้าเค้กเรียบๆ 

" HBD Everthing"

ที่จริง ไอ้ที่ตั้งใจให้คือสร้อยข้อมือรายไทยเรียบๆกว่านี้ (เพราะตอนนั้นนึกว่ามีนาคมไง) พอกระทันหันเลยไปเลือกแบบเรียบๆที่นางจะสวมติดข้อมือได้ กว่าจะเลือกเสร็จ โชคดีที่งานนางติดพันโน้นละ สองสามทุ่มโน้น กว่าจะเข้าบ้าน ก็เลยแวะไปนั่งดื่มชา ทอดหุ่ยไปตามเรื่อง สามทุ่มไอ้ฉ่ำทำงานเสร็จก็แวะไปรอที่บ้าน

ยื่นเค้กให้นาง นางถามรอเป่าพร้อมกันตอนเที่ยงคืนมั๊ย? ส่ายหน้า บอกให้นางรอเป่าพร้อมพ่อ แม่ ยาย และหลานๆ ให้นางยื่นมือมาแล้วสวมของขวัญให้ นางก้มลงกราบขอบคุณที่ตัก ถามกลับมาว่า พรุ่งนี้มีดอกไม้หรืออะไรเซอร์ไพ์นางที่ทำงานมั๊ย? ส่ายหน้า บอกนางว่า พรุ่งนี้ต้องบินไปธุระไฟท์เช้า เลยอยากให้นางวันนี้ก่อน กลับมาถ้าว่างค่อยไปทานข้าวกัน

" แล้วถ้าหนูไม่ว่างเลยละ?"

ยิ้มมุมปากยักไหล่ ก็คงต้องรอจนว่างอยู่ดีนั่นแหละ บอกฉ่ำ อาทิตย์หน้าถ้าเราบินกลับมาละ เอาพี่คล้ำ(หมีของขวัญปีก่อน) ติดมือมาด้วย จะเอาไปส่งซักให้ สงสาร น้ำลายเต็มหน้าหมดละ นางยีกไหล่สองทีตอบ ก่อนจะถามว่า ถ้าไม่โพสขอบคุณที่ fb จะน้อยใจไหม บอกนางว่าไม่ การมีเวลาอยู่ด้วยกันชั่วโมงสองชั่วโมง ท่ามกลางพ่อเธอที่เดินวนไปเวียนมา ส่งสายตาว่าดึกแล้ว มันก็สุขดีนะ  อย่าคิดมาก เธอรู้ว่าฉันอยู่ตรงไหน ฉันรู้ว่าเธอโอเคกับเวลาที่อยู่กับฉัน มันโอเคละ

HBD my Everything*