วันอาทิตย์ที่พยายามขุดตัวเองให้ลุกไปออฟฟิต เพราะเดือนนี้ มี 28 วัน นั่นแปลว่า งานที่น่าจะขี้เกียจได้อีกสองวันจะต้องหย่นระยะให้เสร็จเร็วขึ้นสองวัน ไม่พอ ประชุมเดือนหน้าวันที่ 6 ออกพื้นที่ วันที่ 2 เห็นตารางงานแล้วรู้สึก เป็นปีที่ขี้เกียจจริงๆน้า แล้วตกลงไปออฟฟิตมั๊ย?? 

ม๊ายยยยย!!!!

หอบผ้าที่รีดที่ซักเข้าบ้านพัก สระผม เก็บเสื้อกันหนาวลงกล่อง ดูหนังไปเรื่องนึง เงยหน้ามาอีกที ห้าโมงเย็นละ เป็นอะไรที่น่ากลัวมาก คือ เวลาไหลผ่านเราไปเร็วมาก ดีนะ พรุ่งนี้ที่ทำงานทำบุญ ช่วงบ่ายจะพอมีเวลาว่างให้ทำงานค้างๆหน่อย ถ้าไม่โดนลากไปเมาที่ไหนก่อนอะนะ 55

ไอ้ฉ่ำเงียบไปกับสายลม เดาว่าที่นั้นคงเรียบร้อยดี ส่งข้อความไปบอกให้สู้ๆ แล้วก็นอนกลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียง อยากทานหมูจุ่ม แต่ ดูเหมือนหลานๆ และน้องสะใภ้จะไปบ้านต่างอำเภอ เพราะงั้นวันนี้จะเหลือวัยรุ่นเชียร์สนุกเกอร์ กับมาดี้มารศรีที่ขึ้นนอนไว น้องชายที่คอยนวดเท้าลุงและเชียร์สนุกเกอร์ด้วย ก็เลยคิดๆอยู่ว่า เย็นนี้ เราควรกลับเข้าบ้านใหญ่ไหม หรือ เราควรหาอะไรกินแล้วนอนที่บ้านออฟฟิต พรุ่งนี้เช้าตื่นเช้าด้วยไง 

ติ๊กต๊อก ติ๊กต๊อก

กลับบ้านดีกว่า 

หาอะไรทำทานแล้วอ่านหนังสือสักเล่มก่อนนอน อาทิตย์นี้ ขี้เกียจจริงๆเลยน้าาาาา 

ไปละนะคะ

ตายยากจริงๆ บอกว่าหายไปกับสายลมปุ๊ป ไอ้ฉ่ำก็โผล่มาเลย!!!!!