วันหยุดที่ใครๆมักชอบนัดออกไปดื่ม เป็นวันที่กลายเป็นธรรเนียมว่าจะเข้าบ้านไปใช้ชีวิตกับครอบครัวใหญ่ ก็มีปากเสียงกับวัยรุ่นต่อล้อต่อคำกันเป็นปกติ คือมีข่าว ทอมครูอายุ 42 ไปฉุดเจ้าสาวคนอื่นมา แล้วเค้าแจ้งความกักขัง พ่อก็แสดงความคิดเห็นแง่ลบ ซึ่งเป็นธรรมดามากๆ เรารู้ว่าพ่อปากร้ายเพราะห่วง คือ คนแบบเราไอ้รักสมบูรณ์แบบเหมือนคนทั่วไปอะยาก เรารู้และไม่เคยคาดหวังเลย ทำใจเอาไว้มากๆด้วย เตรียมพร้อมกับการอยู่คนเดียวมาเป็นสิบปี แต่ เราเป็นมนุษย์อะ มีเลือดเนื้อ ความรู้สึก เราจะไม่โกหกว่าอยากเติมความหวานให้ชีวิตบ้าง เรารู้ว่าเราทำอะไร ไม่มีสิทธิ์เรียกร้องอะไร และอาจต้องแลกกับอะไร เราไม่ได้โง่ เราแค่เข้าใจกติกา โคตรเข้าใจมากๆด้วย

เช้าเสาร์มาดี้ชวนไปเดินงานการค้าในจังหวัด ก็ไปกันทั้งบ้าน ส่วนใหญ่ได้เป็นของกินแหละ ตอนแรกมาดี้อยากกินอาหารเวียดนามแต่ความหิวไม่ปรานีใคร สรุปพวกเราเลยสอยห่อหมกในงานส้มตำไทย ตำปูปลาร้า ข้าวเหนียว ไปไม่ถึงเวียดนามจ้า อยู่กันแค่ตะเข็บชายแดนลาว 5555

สักพักไอ้ฉ่ำโทรมาคุยเรื่องดอกไม้ในงานแต่งเพื่อน ก็ไม่เข้าใจมันยุ่งยากอะไรนัก เอาเบอร์ให้ไปดีลตั้งแต่คราวก่อน ก็ํยังไม่ได้สั่ง แล้วเจ้าสาวก็วุ่น ไอ้เพื่อนเจ้าสาวที่ช่วยงานก็ทำท่าจะร้องไห้ เลยรับงานดอกไม้นางมา โทรไปดีล บอกแบบบูเก้ พาสเทลหวานๆ นิ่มๆ ต่อราคา แล้วก็นัดเวลาให้เข้าไปรับดอกไม้ด้วยชื่อเรา นี่ก็คิดนะ เหลือออแกไนท์เนาะ นี่ถ้ากุติดต่อดนตรีในงานให้อีกอย่างกับอาหารที่เลี้ยงแขก ก็แทบจะงานแต่งกุเองละเนี่ย

ไม่พอ ไอ้ฉ่ำยังเป็นปัญหากับชุดเพื่อนเจ้าสาว ไม่มีร้านไหนรับงานไฟไหม้แก้ไซด์ ก็แนะนำร้านไปว่าเคยตัดชุดกับพี่ที่นั้นทำงานเร็วเนี้ยบ ถ้ารีบเอาไปแก้ บ่ายๆน่าจะทัน แล้วก็ส่งเบอร์โทรเข้าให้ คิดในใจ ถ้ามันโทรมาให้กุดีลให้อีกนี่ กุจะฮาเลยนะ ชุดชั้นในนอนไม่ได้นอนกุก็ไปตามหามาให้ โอ้ยย นี่เพื่อนเธอหรือเพื่อนฉัน หายไปจนคิดว่านางคงกำลังวุ่นวายช่วยเพื่อน คิดเสร็จก็สายดังเลยจ้า ตายยากมาก โทรมาเพื่อบ่นเรื่องออแกไนท์ กุว่าแล้ว 

"เค้าโกหกเพื่อนหนูอะ ว่าเคยทำ  แต่เนี่ยงานนี่งานแรก"

นางว่าเจ้าสาวนางร้องไห้จนตาบวมหมดแล้ว ก็บอกนาง จัดการอะไรไม่ได้ยังไง ให้โทรมาก่อนสิบโมง แล้วจะพยายามช่วย

"ตอนนี้ช่วยหากุหลาบชมพูหวานๆโรยเตียงก่อนได้ไหม?"

มองนาฬิกาสามทุ่มกว่า อิหนูจ๋าาาาาาา แล้วต้องใช้ เจ็ดโมงเช้า ก็โทรไปอีกร้านติดต่อให้ แล้วโทรกลับไปบอกนางว่านัด 6.30 น.ที่ตลาดนะ ไม่ได้ไปด้วย แต่จะส่งเบอร์โท แม่ค้าพวงมาลัยให้ ว่าแล้วนางก็ฟู่ววววว ขอบอกขอบใจกันประหลกๆ แต่งงานแขกสองร้อยนี่มันวุ่นขนาดนี้เหรอวะ? ลืมถามไอ้ฉ่ำ ของชำร่วย สมุดอวยพรพร้อมไหมเนี่ย โอ้ยย กุจะบ้า!

สงสัยพรุ่งนี้จะนั่งแสตนด์บายรอไอ้ฉ่ำที่ออฟฟิต คงมีอะไรให้โทรมาวุ่นวายได้ตลอดวันนั่นแหละ บางทีนะ บางที เวลาเราให้ความสำคัญกันแบบนี้ ฉันก็เป็นฝ่ายกลัวว่ะ ฉันกลัวเราจะถลำสถานะไม่ชัดเจนนี้ไปไกล

อึมมมม*