เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
Dear memoriesNot_at_All
Way back home
  • ในวันที่เหนื่อยแสนเหนื่อย ระยะทางจากที่ทำงานถึงบ้านที่คุณพักอาศัย
    มันให้ความรู้สึกว่าไกลมาก ๆ ทั้ง ๆ ที่แค่เดินผ่านมาอีกสองไฟแดงก็จวนจะถึง

    คุณรู้สึกว่าแดดช่วงห้าโมงเย็นนั้นน่ารำคาญ
    คุณรู้สึกว่าเสียงรถราบนท้องถนนนั้นช่างน่าหงุดหงิด
    คุณคิดถึงเตียงนุ่ม ๆ กับผ้าห่มหอม ๆ จนแทบคลั่ง

    คุณอยากก้าวขาให้เร็วขึ้น แต่ความเป็นจริงแล้วยังห่างจากเขาไปหลายช่วงตัว

    เพียงแค่คนที่อยู่ข้างหน้าหันกลับมามอง
    ราวกับกำลังบอกให้คุณเร่งฝีเท้าให้เร็วกว่าเดิม 
    แต่ถึงกระนั้นเขากลับเป็นคนที่ลดความเร็วฝีเท้าของตนลงแทน

    เพื่อให้คนที่เดินรั้งท้ายตามทัน 
    เพื่อให้ได้เดินไปพร้อมๆกัน

    ราวกับได้หวนกลับไปยังที่ที่ซึ่งเคยจากมา
    ที่ที่เต็มไปด้วยความทรงจำแสนพิเศษ
    ที่ที่ลมหนาวไม่สามารถพัดผ่าน ราวกับถูกสองแขนของเขาโอบกอดคุณไว้

    หัวใจที่เกือบจะลืมไปแล้วว่ามีที่ที่พิเศษคอยให้พักพิงอยู่เสมอ
    หมุนวนและพองฟู เบาหวิวคล้ายจะหลุดออกจากอกให้ได้

    แล้ววันนั้นเองคุณก็ได้กลับไปที่ที่มีความรู้สึกแบบนั้นอยู่  ..บ้าน 
Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in