เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
Dear memoriesNot_at_All
My little flower : Don't blame it on me
  • เทอมนี้เพื่อนสนิทฉันแยกไปกับเพื่อนอีกคนแหละ
    เธอให้เหตุผลว่าการนั่งมอไซค์มันประหยัดกว่า 

    ปวดหัวจะตาย น่าเบื่ออ่ะ ปกติฉันมีแสนล้านเรื่องมาพูดกับเธอ
    แต่ตอนนี้เธอไปกับเพื่อนอีกคนซะละ 
    หัวใจเธอก็ด้วยนะ มีคนอื่นไปแล้วแหละ จริงจังด้วยแฮะ 
    ทิ้งดอกไม้ของฉันไปแล้ว บ้าจริง 
    นี่มันอะไรกันวะเนี่ย.. 

    ฉันมองหน้าฬิกาบนข้อมือก่อนจะก้าวเท้าเร็ว ๆ เพื่อขึ้นบัส แต่ความตั้งใจแรกของฉันก็หยุดลงดื้อ ๆ

    ฉันมองตะกร้อที่กลิ้งมาหยุดอยู่ไม่กี่เมตรถัดจากฉัน เงยหน้ามองเจ้าของแรงที่ส่งเจ้าลูกกลม ๆ นี่มา 
    ถ้าโดนหัวหรือโดนหน้า เจ๊จะฟาดให้ ทำไมไม่ระวังกันวะ 

    ทว่าเจ้าของแรงส่งนั่นน่ะ
    เจ้าเด็กดื้อแก่แดดนั่นและเพื่อนของเขาว่ะ
    บังเอิญจริง ๆ นะมึง 
    !!!!

    ฉันถอนหายใจให้ความคิดโง่ ๆ ของตัวเองนิดหน่อย 
    ก่อนจะเลือกเดินไปส่งตะกร้อลูกนั้นคืนให้พวกเขา

    ใจเต้นแฮะ ...เดี๋ยวก่อนนะ ฉันผิดอะไรล่ะ 
    ตลอดระยะเวลาหลายเดือนมานี่ฉันขีดเส้นแบ่งสถานะชัดเจนมากนะ 
    ฉันบอกกับตัวเองเป็นพัน ๆ รอบ ว่าจะใครก็ได้แต่ต้องไม่ใช่ไอ้เด็กนี่ 

    ให้ตายเถอะ ทำไมถึงได้เป็นคนใจง่ายขนาดนี้กันวะ 

    ฉันไม่ผิดนะเว้ย ใช่ไหม 

    โทษเขาสิ เขาหันมาสบตาฉันตอนที่รับตะกร้อไป 
    โทษเขาสิ เขาเป็นคนเข้าหาฉันนะ ข้ามเส้นบาง ๆ ที่ฉันอุตส่าห์บรรจงขีดขึ้นมานั่นแหละ

    นี่มันสถานการณ์บ้าอะไรกันล่ะวะเนี่ย!!

Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in