“ห้ะ ยี่สิบล้าน” อยู่ๆคนตัวเล็กก็รู้สึกวิงเวียรศีรษะโดยไม่ได้ตั้งใจเมื่ออยู่ๆเขาต้องมากลายเป็นหนี้ของบ่อนแห่งหนึ่ง

ไม่ต้องเดาว่าใครก็พอจะรู้ คนรอบตัวที่ชอบเอาชื่อเขาอ้างไปทั่วก็คงมีแต่น้องชายไม่รักดีที่ไม่รู้ตอนนี้หายไปไหนอีก แล้วเขาจะหาเงินที่ไหนมาให้ตั้งยี่สิบล้านวอน

“กลุ้มจะตายแล้วเนี่ย” อีกีกวังเท้าคางกับบาร์อาหารที่เจ้าตัวทำอยู่พลางบ่นเรื่องที่ปวดหัวให้ลูกค้าที่เขาค่อนข้างสนิทฟัง คนฟังคิดอยู่ซักพักก่อนจะสำรวจดูคนตัวเล็กที่บ่นให้ฟัง

“มาทำงานกับฉันมั้ย” คนตัวเล็กเลิกคิ้วเล็กน้อย ผิวพรรณของกีกวังเองก็ใช่ว่าจะแย่ หน้าตาก็เข้าขั้นน่ารัก อาจจะช่วยงานเขาได้อีกแรง

ลำพังก็รู้อยู่แล้วว่าการเป็นลูกมือเชฟที่ร้านอาหารมันคงจะไม่พอกับหนี้ที่เพิ่งมีได้ เอาจริงเขาก็คิดว่าชาตินี้คงใช้ไม่หมดเขาไม่ใช่คนรวยอะไรอยู่แล้วจะให้เอาเงินที่ไหนมาขนาดนั้นภายในสามเดือน

“เปลืองตัวหน่อยแต่ก็ได้เยอะนะ” ตอนนี้ลูกค้าเจ้าประจำกลายมาเป็นหัวหน้างานเขาซะงั้นเมื่อกีกวังตกลงรับปากจะทำงานของเจ้แกให้ พอจะรู้ว่างานกลางคืนมันไม่เปลืองตัวก็คงเป็นไปไม่ได้

“สามเดือนยี่สิบล้านได้แน่นอน” ก็นะ เขายิ่งเป็นพวกหูเบานี่หน่า

“แต่พี่ฮีซอล” เขาเรียกคนที่รู้จักที่สุดในนี้ให้มาหาระหว่างใส่ชุด กางเกงขาสั้นรัดรูปสีดำกับเสื้อเชิ้ตสีขาวพร้อมหูกระต่าย

อดทนไว้เพื่อเงิน เพื่อเงิน

“เอาละเดี๋ยวไปทดลองงานก่อนนะ” คนตัวเล็กถูกดันให้เข้าห้องห้องหนึ่ง ภายในห้องเหมือนห้องทำงานปกติ

“อีกีกวัง?” คนถูกเรียกสะดุ้งโหยงก่อนจะเหลียวมามองคนที่นั่งอยู่ตรงโต๊ะทำงาน

“ทดลองงานคืออะไรอ่ะพี่”

“แกก็รู้ใช่มั้ยงานแบบนี้มีเปลืองตัวหน่อย” คนตัวเล็กพยักหน้าหงึกหงักก่อนจะมองคนที่มาสมัครทำงานพร้อมกับเขาที่ค่อยๆทยอยเข้าห้องไปทีละห้อง

“หัวหน้าเขาไม่อยากให้เด็กใหม่ตกใจจนเสียงานไง” อ่ะ สรุปคือต้องผ่านมือพวกคนใหญ่คนโตกว่าก่อนสินะ

“โชคดีนะเนี่ยได้ทดลองงานกับคุณจุนฮยอง”

กับเจ้าของร้านคือโชคดีหรอวะ

“มานี่สิ” นิ้วเรียวกวักเรียกให้อีกคนมาใกล้ๆ ใกล้ที่ว่าก็คือนั่งตักนั่งแหละ แน่ละเก้าอี้ทำงานจะให้แบ่งกันนั่งก็ยังไงอยู่

“ลองชงเหล้าให้ฉันสิ” พูดยังไม่พอมีงับใบหูเล็กก่อนจะคลอเคลียอยู่บริเวณต้นคอ

หึ รู้จักอีกีกวังน้อยไปซะแล้ว

กับผู้ชายแล้วเขาอาจจะไม่เชี่ยวชาญอะไรมากแต่ใช่ว่าจะไม่เคยผ่านประสบการณ์สิบแปดบวกอะไรขนาดนั้น เขาก็ยี่สิบกว่าแล้วจะไม่ให้มีเลยคงแปลกไปหน่อย

แก้วเหล้าถูกชงเสร็จก่อนที่อีกคนจะฉกแก้วไปแล้วดื่มจนหมด มือหนาช้อนคางอีกคนให้เงยขึ้นมาปากหนาประกบเข้ากับปากอิ่มก่อนจะส่งผ่านแอลกอฮอล์ให้

“จูบฉันสิ” คำสั่งที่ดูท้าทายราวกับว่าเขาเป็นแค่กระต่ายในกำมือมันทำให้แอบหงุดหงิดใจเล็กๆ แต่เขาไม่ใช่พวกอ่อนขนาดนั้น ท้ามาก็พร้อมรับคำท้า

เขาเปลี่ยนท่าตัวเองจากนั่งตักหันข้างให้เป็นตัวเองคร่อมอีกคนไว้ก่อนจะหย่อนสะโพกลงแรงๆ มือเล็กลากจากลำคอไปจนถึงหน้าอกก่อนจะวนกลับมาคล้องคอไว้ นิ้วเล็กแทรกตามกลุ่มผมสีดำในขณะที่ปากอิ่มค่อยๆวนเวียนอยู่กับปากหนาของอีกคน กดจูบลงปากล่างแล้วค่อยๆใช้ลิ้นเล็กแทรกเข้าไปในโพรงปาก

“อืม” เสียงครางต่ำบ่งบอกถึงความพอใจก่อนที่จะลูบไล้เอวของอีกคน เค้นสะโพกหนักๆบังคับจังหวะให้เนื้อผ้าส่วนล่างของพวกเขาเสียดสีกันจนแทบไม่มีอากาศผ่านได้

ปากอิ่มละจากริมฝีปากมาเป็นสัมกรามจูบไล่ไปจนถึงไหปลาร้าของอีกคน มือหนาขยำบั้นท้ายของอีกคนเล็กน้อยก่อนจะเลื่อนมาลูบไล้หลังของอีกคนผ่านเนื้อผ้านิ่ม

ราวกับพวกเขากำลังต้องอยู่ในวังวนของกันและกัน

จนกระทั่ง

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

“ขออนุญาตครับ” คนบนตักแทบผละออกทันทีจนเกือบตกเก้าอี้ ดีที่จุนฮยองคว้าเอวไว้ทัน ก่อนที่จะได้ออกไปจุนฮยองก็คว้าอีกคนมาใกล้ๆอีกครั้ง

“ทำงานข้างนอกสามเดือนกว่านายจะได้ แต่ถ้าทำงานให้ฉันคนเดียวหนึ่งเดือนสามสิบล้าน ว่าไงอีกีกวัง”

เขาเลือกได้ด้วยรึไงละ