ช่วงนี้เป็นช่วงที่เรากำลังอ่านหนังสือเพื่อเตรียมสอบมิดเทอมของมหาวิทยาลัย
แต่ละวิชาโหดเอาเรื่อง
อ่านคือเดียวก็คงไม่พอ ทำเอาปวดหัวเป็นจังหวะเหมือนกัน
ตอนนี้พูดอะไรไม่ออก นอกจากคำว่า "เหนื่อย"
ถ้าพูดถึงคำว่า "ช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อ" วัยรุ่นอย่างเราคงนึกถึงช่วง ม.6 ที่กำลังจะเข้ามหาวิทยาลัย
เราเลยอยากมาเล่าเรื่องของเรา ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อของเรานี่แหละ
ทำไมนึกอยากเล่าตอนนี้หล่ะ?
ตอนนี้เราเหนื่อยกับการสอบ การเรียน ไม่มีไฟ
ไม่มีแรงจูงใจ แล้วก็นึกขึ้นมาได้ว่าช่วงหัวเลี้ยว
หัวต่อของเรานี่แหละ เหนื่อยกว่านี้ยังผ่านมาแล้วเลย . . .
แล้วทำไมต้องหัวเลี้ยวหัวต่อช่วงแรกของชีวิต?
เพราะเรื่องที่เราจะเล่าเป็นเรื่องเกี่ยวกับชีวิตของเรา
ในช่วง ม.6 ในช่วงที่จะเตรียมสอบเข้ามหาวิทยาลัยนี่แหละ
มาเริ่มกันเลยนะ :)
โดยพื้นฐานเดิมแล้วตั้งแต่อนุบาล เราเป็นเด็กที่ค่อนข้างเรียนเก่ง
เอาเป็นว่าตอนสอบเข้า อนุบาล 2 เราสอบได้ที่ 1 ของนร.ทั้งหมดแหละ55555
และถามว่าตอนอนุบาลใครแข่งคณิตคิดเร็วได้เหรียญทอง ก็นิ้งเองหน่ะสิ่ 55555
จำได้เลยเกรดตอนอนุบาล - ป.6 ไม่เคยต่ำกว่า 3.6 (ขอขิงหน่อย55555)
แต่พอขึ้นม.ต้น ย้ายโรงเรียน เกรดตก ไม่ตั้งใจเรียน ติด 0 ฉันก็ผ่านจุดนั้นมาแล้ว
จนม.3 ที่กำลังจะขึ้น ม.4 ตอนนั้นจำได้ว่าอยากเข้าสายการเรียน อังกฤษ-ฝรั่งเศส
มากกกกกก เพราะเกลียด เลข เกลียดวิทย์ เกลียด ภาษาจีน555555555
ก็เลยเอาวะ!!!! ตั้งใจปั่นเกรดตัวเองสุดๆ ตอนนั้นจำได้เลยจากติด 0 วิชาภาษาอังกฤษ
พอจบม.3 ฉันได้ 3.5 จ้า ลอยหน้าลอยตาแบบเกร๋
และแน่นอนเราสามารถเข้าสายการเรียน อังกฤษ - ฝรั่งเศส ของโรงเรียนได้อย่างชิลๆ
พอขึ้น ม.ปลาย นิสัยเปลี่ยน รู้สึกว่าตัวเองกลับมาตั้งใจเรียนอีกครั้ง555555
แต่ดีตรงที่ชอบสิ่งที่ตัวเองเรียนอยู่ด้วยแหละ
แต่ตอนนั้นถามว่าอยากเรียนพิเศษเพิ่มเติมมั้ย?
อยากมากกกกกกกกกกก อยากกกกมากกก แบบ กอไก่ ล้านตัว
แต่ทำไงได้ ไม่มีเงิน!!! ก็อาศัยความขยันของฉันนี่แหละ อ่านเอา
ทวนเอา ทำแบบฝึกหัดเอา แน่นอนหล่ะ ฝรั่งเศสของฉัน
เกรด 4 ทุกเทอมจ่ะ
แต่ก็มีหลับในห้องบ้าง โดนครูว่าบ้าง เพราะง่วง
เนื่องจากกลับจากทำงานก็ 4 ทุ่มแล้ว มานั่งปั่นการบ้านอีก T-T
ตอนนั้นเหนื่อยเอาเรื่องเลย
แต่แล้ว แต่แล้ว แต่แล้ว จุดพีค ก็มาถึง . . .
จุดพีคที่ว่านี้คือช่วงที่รู้ตัวเองแล้วแหละ ว่าอยากเรียนอะไร
อยากเข้าคณะอะไร อยากเข้ามหาลัยไหน
ประกอบกับว่าฉันต้องสอบ Gat-Pat ด้วยนี่สิ่
แต่เพียงลำพังเรียนแค่ในห้องไม่พอแน่นอน แทบสู้กับคนอื่นเขาไม่ได้เลย
แต่จำได้ว่าตอนนั้นมีรุ่นพี่ที่โรงเรียนแนะนำครูสอนพิเศษภาษาฝรั่งเศสให้เรา
พี่เขาชื่อว่า "พี่ดรีม" เอาเป็นว่าทุกเสียงการันตีเป็นเสียงเดียวกันว่า
ยังไงก็ต้องเรียน แล้วจะเข้ามหาลัยได้ง่ายเหมือนปลอกกล้วยเข้าปากเลยแหละ
ตอนนั้นก็เออทำไงดี เงินอ่ะเงิน ใจอะอยากไปเรียนเต็มร้อย
เลยโทรหาแม่ บอกแม่ว่าหนูอยากเรียนนะ
แม่ตอบกลับมาแบบเศร้าๆ ในทำนองว่าเงินไม่พอ . . .
ตอนนั้นก็ทำใจไว้ครึ่งนึงกับคำตอบแม่แหละ
ทำไงดี. . .
ไปค่ะ ไปเช็คยอดเงินในบัญชี เงินที่ทำงานเก็บมา
พอดูแล้ว เอาวะ! ! เงินที่มีอย่างน้อยมันก็เรียนได้สัก 2-3 ครอสแหละ
และแล้วเราก็ได้มีโอกาสไปเรียนกับ "พี่ดรีม"
พี่ดรีมสอนดีมากกก แบบเรียนกำลังเข้าได้เข้าเข็มเลยแหละ
ความรู้ไหลมาเทมา
แต่แล้ว. . .
เงินใน บัญชีก็หมดและเอาไปลงครอสดาว้องก์รอบสดหมดแล้ว555555 แต่ใจก็อยากเรียนต่อ เลยเอาความหน้าด้านของตัวเองนี่แหละ!!
พี่ดรีม. . . หนูขอผ่อนค่าเรียนได้มั้ยคะ ?
และก็ต้องขอบคุณ พี่ดรีม มากมากนะคะที่ให้โอกาสหนู
ไม่งั้นหนูคงไม่ได้มาเรียนที่นี่ไม่ได้โอกาสดีดีได้เจอเพื่อนดีดี
ขอบคุณนะคะ :)
และตอนนั้นแน่นอนแหละเรียนอย่างเดียวไม่พอ ต้องอ่านหนังสือด้วย
ตอนนั้นจำได้เลยเป็นช่วงนรกของชีวิตอ่ะ555555
จ-ศ : เรียน ดาว้องก์ + เรียนฝรั่งเศส
ส-อา : ทำงานหาเงินจ้า 55555555
ชีวิตช่วงกลางคืนคือกลับมาจากเรียนหรือกลับจากทำงาน
จะงีบสัก 1-2 ชั่วโมง จากนั้นตื่นมาโด๊ปกาแฟ และอ่านหนังสือ
จนถึง ตี 2 ถึงเช้าก็มี
เวลาว่างก็จะอ่าน อ่านจนหลับคาหนังสือก็ทำแบบนี้
ชีวิตเราเป็นแบบนี้ตลอดช่วงปิดเทอมเล็ก ก่อนสอบ Gat-Pat
และวันสอบก็มาถึง ผลคะแนนออก เราได้คะแนน PAT 7.1
เยอะสุดของโรงเรียนนะโง้ย (ขิงป้ะ55555)
ก็มันมีห้องฝรั่งเศสห้องเดียวหนิ! ! ! 555555
และสุดท้ายก็แอดมิชชั่นติดคณะ ศิลปศาสตร์ สาขาวิชาภาษาฝรั่งเศส
มหาวิทยาลัย ธรรมศาสตร์จ้า ตอนนั้นแบบโง้ยยยย
มันคือมหาวิทยาลัยในฝันอ่ะ มีภาพปลากรอบนะ
อ่ะดูสิ่ มหาลัยในฝันจริงๆนะ ตั้งใจจะเข้าที่นี่จริงๆนะ
และแล้วววววววววว เราก็ทำมันได้ :)
ตอนนั้นดีใจแทบบ้า
แต่สุดท้ายก็ผ่านมันมาได้ เพราะความตั้งใจของตัวเองที่หนักแน่นมากพอที่จะทำให้ฝันเป็นจริงได้
ทุกวันนี้เวลาเหนื่อยเวลาท้อ จนร้องไห้ ก็ปลอบตัวเองเสมอแหละ
เมื่อก่อนเหนื่อยกว่านี้ ยังผ่านมาได้เลย :)
เอาล่ะ ของฮึ้บๆ จะสู้ต่อ ต่อให้เหนื่อยแค่ไหน เพื่อไปสู้กับช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อช่วงต่อไปของชีวิต :)
ขอบคุณที่อ่านจบนะคะ :)
นิ้ง :)
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in