ถ้าพูดถึงเพื่อนที่ดีที่สุดของใครหลายๆคน เราว่างก็คือเพื่อนจากโรงเรียน เพื่อนตอนเด็ก เพื่อนในมหาลัยบ้าง
แต่สำหรับเพื่อนที่ดีที่สุดของเราคือ “ดวงดาว” ที่ส่องประกาย
อยู่บนท้องฟ้า
เวลาที่เรา เครียด เราเหนื่อย เราท้อ เรามองขึ้นไปบนฟ้าในวันที่พระจันทร์ไม่ส่องแสงมาก มีดวงดาวอยู่เต็มท้องฟ้า
เราแหงนหน้ามองดวงดาว และ อยากจะฟ้องว่าวันนี้
เจออะไรมาบ้าง อยากจะระบายอยากจะงอแงใส่ดวงดาว
ว่าทำไมถึงเครียด ทำไมต้องเหนื่อยขนาดนี้
ใช่แล้วหล่ะ เราชอบคุยกับดวงดาว ถึงแม้ดวงดาวจะไม่
เคยตอบไม่เคยมีเสียงไม่เคยมีมือคอยปลอบไม่มีอ้อมกอด
ที่อบอุ่น แต่เพียงแค่เราได้มอง แค่เราได้พูด แค่เราได้ระบาย
แล้วมองดวงดาว มันทำให้เรารู้สึกดี ถึงแม้จะมีแต่ความ
เงียบ แต่ความสวยงามของดวงดาวที่เราเห็น
มันกลบความเศร้า ความเหนื่อยที่มีอยู่เต็มหัวใจไปได้ชั่วขณะ
แต่บางทีวันไหนที่เหนื่อยมากแหงนหน้ามองดวงดาว
อยากพูดอยากฟ้องเหมือนที่เคยทำ
แต่บางทีก็ไม่กล้า บางทีก็อายดวงดาว กลัวว่าถ้าดวงดาว
รู้ว่าเราอ่อนแอขนาดนี้ เราไม่เข้มแข็งเหมือนเมื่อก่อน
ดวงดาวจะโกรธและไม่มาส่องแสงบนท้องฟ้าให้เราเห็นอีก
ทุกวันนี้สิ่งที่ทำให้รู้สึกดีที่สุดคือการมองดวงดาว
จากความเศร้าที่กัดกินใจมาตลอด เพียงได้มอง
ความเศร้าถูกกลบไปด้วยรอยยิ้มแล้วความสวยงามของ
ดวงดาวบนท้องฟ้า
ทุกวันนี้เราตั้งกฎของการมีตัวตนอยู่บนโลกนี้ให้ตัวเองใหม่
ว่า “ถ้าเราไม่ตื่น ถ้าเราไม่มีตัวตนอยู่บนโลก เราจะไม่มี
ทางได้เห็นดวงดาวสวยบนท้องฟ้าอย่างที่เคยเป็นนะ
เราจะเสียเพื่อนที่ดีที่สุดไป เพียงเราไร้ตัวตนเราจะเจอเพียงความมืดโดยปราศจากความสวยงามของดวงดาว
เมื่อไหร่ที่เรารู้สึกไร้ค้า รู้สึกไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อ
เราจะนึกถึงดวงดาว นึกถึงความสวยงาม
นึกถึงความเงียบที่มาพร้อมกับแสงระยิบระยับ
ที่ดวงดาวเปล่งออกมา
มันทำให้เราอยากมีชีวิตอยู่ต่อเพื่อจะได้เห็นดวงดาว
ในทุกๆวันอย่างที่เคยเป็น
เอาเป็นว่าต่อให้โลกนี้ไม่มีใคร อย่างน้อยเราก็ไม่ได้โดดเดี่ยว
ไม่ใช่ตัวคนเดียว แต่เรายังมีดวงดาวที่สวยงาม
คอยอยู่เป็นเพื่อนเราเสมอ :)
ขอบคุณที่อ่านจบนะคะ :)
นิ้ง:)
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in