...เราเดินเข้ามาด้วยมิตรภาพ และเราเดินออกไปด้วยความเกลียดชัง...
ประโยคด้านบนคือชีวิตของเราตอนนี้ ชีวติที่เริ่มต้นด้วยความสุขและกำลังจะจบลงด้วยความไม่ไว้ใจ
เราไม่เคยคิดเลยว่าชีวิตเราจะมาถึงจุดนี้ ไม่เคยคิดเลยว่าชีวิตตัวเรากำลังจะกลายเป็นคนโดนตัดสินทุกอย่างโดยที่ไม่สามารถใช้สิทธิ์อะไรได้ คนที่เราคิดว่าเข้าน่าไว้วางใจมากที่สุด คือคนที่พร้อมจะทำร้ายเรามากที่สุด
เราไม่ใช่แค่ได้เรียนรู้แต่เรายังได้สัมผัสความเจ็บปวดในชีวิต ได้เห็นถึงมิตรภาพที่เราไม่ควรจะมี ไม่ควรทำความรู้จัก
มีคำพูดหนึ่งบอกว่า "จักรวาลจะคัดสรรให้เรา" นอกจากจะคัดสรรให้เราแล้วยังทำให้เราไม่เหลือมิตรภาพที่ดีอีกเลย มิตรภาพที่เราพร้อมจะตัดเดี๋ยวนี้ ตอนนี้ วินาทีนี้ อย่างทันที
ช่วงเวลาของชีวิตที่เรากำลังจะได้เผชิญกับความจริงของชีวิต ช่วงเวลาที่เราจะต้องเดินหางาน ออกไปใช้ชีวิตที่แท้จริง การเจอมิตรภาพแย่ๆเป็นเหมือนบททดสอบของชีวิตอีกบทหนึ่งที่ทำให้เราเจ็บปวดและแข็งแรงขึ้นในคราวเดียวกัน
ความเจ็บปวดที่เราไม่สามารถอธิบายเป็นคำพูดได้ แต่มันเจ็บจนเราสามารถบอกตัวเองได้ว่า คนที่เข้ามาเป็นเพื่อนกับเรา ไม่ใช่ว่าทุกคนเขาต้องการจะเป็นเพื่อนแท้กับเรา
ความทรงจำที่ไม่น่าจดจำ ... ที่ต่อให้จำไปก็ยิ่งทำร้ายตัวเราเอง แต่เราก็ลืมมันยากเหลือเกิน
เมื่อเราลืมยาก ก็ต้องเรียนรู้จากมัน
เมื่อลืมไม่ได้ ก็ต้องทำให้เรื่องร้ายๆที่เจอมากลายเป็นครูในชีวิตของเรา
DEAR, ALL BAD FRIENDS
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in