ปัง!!
เสียงปืนอัดลมดังขึ้น มินยุนกิสะดุ้งจนแทบปล่อยวัตถุในมือหลุดมือ
“โหย พลาดอีกล่ะ” โฮซอกส่งเสียงแซ็วเพื่อนตัวเล็กที่เริ่มตีหน้าหงิกหลังจากที่เจ้าตัวยิ่งพลาดไปจนใกล้นัดสุดท้าย
“ไม่ได้สักนัดเลยเหรอ” ซอกจินเอ่ยกลั้วหัวเราะ “อย่าลืมนะ คนแพ้ต้องไปเล่นม้าหมุน”
ยุนกิมีท่าทางฟึดฟัดมากกว่าเก่า ก็อยู่มัธยมปลายแล้ว ต้องไปแย่งเด็ก ๆ เล่นมันน่าอายจะตาย!
และนั่นคือบทลงโทษที่พวกเขาตั้งขึ้นสำหรับคนที่ยิงปืนได้แต้มน้อยที่สุดลำพังแค่ยกพวกกันมาเที่ยวสวนสนุกในวันหยุดสุดสัปดาห์ก็ ‘เด็ก’ จะแย่อยู่แล้ว —และถ้าต้องไปเล่นม้าหมุนอีก...
ไม่ยอม ๆ ๆ ๆ มินยุนกิไม่ยอม!
ปัง!!
“เล็งดี ๆ ดิ” โฮซอกพูดไปขำไป ก็ยุนกิพลาดอีกแล้ว
“ก็เล็งแล้วนะ!” ยุนกิหันไปเถียง
“ทีนี่ซอกจินก็รอดแล้วอะดิ” นัมจุนเอ่ยขึ้น ซอกจินหัวเราะอีกครั้งอย่างอารมณ์ดีถึงเขาจะมีนิสัยชอบเล่นเป็นเด็ก ๆ แต่จะให้เล่นม้าหมุนพร้อมกับมีกลุ่มเพื่อนแซวแบบนี้เขาขอบายเถอะ
“พวกเด็ก ๆ ก็เงียบเลยน้า”ซอกจินว่าก่อนจะหันไปมองรุ่นน้องอีกสามคนที่มาด้วยกัน จีมินกับจองกุกกำลังกลั้นขำยุนกิสุดชีวิตโดยมีแทฮยองคอยเอ็ดจองกุกเป็นระยะ ๆ
แทฮยองเอาแต่บ่นกระปอดกระแปดมาตั้งแต่เห็นหน้าจองกุกแล้วว่าจะมาทำไมแต่จองกุกก็เอาแต่ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้และที่สำคัญคือตัวการก็ดูท่าจะไม่รู้อิโหน่อิเหน่อะไรเลย
ปัง!
ปัง!
โอเค...
ศูนย์
ยุนกิทำคอตกท่ามกลางเสียงหัวเราะของเพื่อน ๆ และรุ่นน้องนอกจากแทฮยองที่เหลือเป็นคนสุดท้าย ทุกคนก็ได้คะแนนดีกว่าเขาหมด
และอย่างคิมแทฮยอง ไม่มีทางได้ศูนย์แน่ เผลอ ๆ จะได้คะแนนสูงสุดเลยด้วยซ้ำ
“มา ๆ คิวแทฮยองแล้ว เล่นให้ครบ ถึงเราจะได้คนแพ้แล้วก็เถอะ”โฮซอกโบกมือเรียกแทฮยองให้เดินไป
ปัง!
เอ๋...
พลาด
แทฮยองเนี่ยนะ?
“ว้า” เด็กหนุ่มเอ่ยอย่างเสียดาย ๆ แบบที่ดูไม่จริงใจสักเท่าไหร่เขายกกระบอกปืนขึ้น หรี่ดวงตาคู่โตคมของเขาอย่างตั้งใจก่อนจะลั่นไกออกไป
ปัง!
แล้วก็พลาดอีกอยู่ดี
เพื่อน ๆ ส่งเสียงแซ็วเด็กหนุ่มที่ดูท่าน่าจะได้คะแนนเยอะแต่ดันพลาด นัดที่สามสี่ หรือห้า — แทฮยองก็ยังพลาด
จะเป็นไปได้ไงอะ...
ยุนกิจำได้! แทฮยองเคยเล่นแบบนี้ ถึงจะนานแล้วก็เถอะแต่แทฮยองฝีมือดีมาก ๆ เลยนะ!!
“แบบนี้ก็มีคนโดนลงโทษสองคนน่ะสิ ถ้านัดสุดท้ายแทฮยองพลาดอีก” นัมจุนเอ่ยขึ้นแทฮยองยกมือเกาท้ายทอยแก้เก้อ
“แทฮยองสู้ ๆ นัดเดียวเอง ปล่อยให้ยุนกิมันต้องขึ้นไปเล่นม้าหมุนคนเดียวเถอะสู้ ๆ” โฮซอกส่งเสียงเชียร์ออกไป ตอนแรกเขานึกว่ายุนกิจะหันมาโวยวายใส่เขาเสียอีกแต่กลายเป็นว่ายุนกิกำลังจ้องเด็กหนุ่มที่ยกกระบอกปืนขึ้นอีกครั้งด้วยสีหน้าฉงน
“กล้าพนันเลย” จองกุกเอียงตัวพูดใกล้ ๆ จีมินให้ได้ยินกันสองคนจีมินพยักหน้ารับพร้อมกับยิ้มออกมา
“แน่นอนอยู่แล้ว แทฮยองน่ะ — แม่นจะตาย” จีมินตอบกลับไปเบา ๆด้วยรอยยิ้มรู้ทัน
แทฮยองเล็ง —
ปัง!
พอดีกับที่ตั้งใจไว้เลย
“แทฮยองก็ศูนย์แต้มแฮะ” ซอกจินเอ่ย
“แบบนี้ก็ต้องโดนลงโทษสองคนสิครับ” จีมินเดินไปตบไหล่เพื่อน
“ก็ได้ ๆ” แทฮยองทำท่าเสียดายแบบที่จองกุกบอกได้เลยว่าโคตรจะปลอม!!!
“สมใจอยากเลยอะดิ” จองกุกพูดกับแทฮยองขณะที่พวกเขาเคลื่อนพลกันไปที่ม้าหมุน
แทฮยองลอบยิ้มเมื่อยุนกิถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ในตอนที่เห็นกลุ่มเด็กวัยไม่น่าเกินประถมต่อแถวรอเล่นม้าหมุนกันอยู่
“คงงั้น” แทฮยองตอบจองกุกด้วยยิ้มของผู้ชนะ เอาเถอะ ก็แทฮยองไม่รู้นี่นาว่าจองกุกไม่ใช่ผู้เข้าแข่งขันตั้งแต่แรกแล้ว
แล้วแทฮยองกับยุนกิก็เดินไปต่อแถว เสียงล้อเลียนของคนในกลุ่มดังไล่หลังมาใบหูของยุนกิเป็นสีแดงจ๋าในตอนที่เขาสองคนยืนหัวโด่อยู่ท่ามกลางเด็กสูงไม่เกินเอว
“นาย...” จู่ ๆ ยุนกิก็พูดขึ้น “ยิงแม่นจะตายนี่ ฉันจำได้”
“อ่า... พี่จำได้ด้วย” แทฮยองยิ้งกว้างทันที “ผมแค่อยากเล่นม้าหมุนกับพี่ไง”
รอยยิ้มของคิมแทฮยองกระแทกเข้าที่ตายุนกิยิ่งกว่าแดดร้อนเปรี้ยงเสียอีกเขาเริ่มไม่มั่นใจเข้าไปใหญ่ ดูโดดเด่นท่ามกลางเด็ก ๆ แบบนี้หน้าเขาจะดูแดงจนเห็นชัดแต่ไกลแล้วไหมเนี่ย
??????????????
แต่ละตอนต่อกันนะคะ เป็นเรื่องเดียวกันทั้ง เดือนเลยฮับบ
คอมเมนต์หรือติดแท็ก #วกสตร น้าา ยินดีรับทุกคำติชมค่ะ! 555555
ปล.ก็ยังไม่รู้จะแต่งทันวัน วันไหนเลยค่ะ.....
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in