อากาศเริ่มเย็นแล้ว อีกไม่นานก็จะถึงสิ้นปี เพื่อน ๆของจีซูเริ่มพูดคุยกันถึงแผนการฉลองปีใหม่ บ้างก็ไปเที่ยวต่างจังหวัดบ้างก็ไปต่างประเทศ จนจีซูที่ปกติไม่ชอบไปไหนมาไหน ก็นึกอยากเปลี่ยนบรรยากาศไปท่องเที่ยวเหมือนเพื่อนคนอื่นบ้าง น่าเสียดายที่ครอบครัวของจีซูอยู่ต่างประเทศและจำนวนวันหยุดช่วงปีใหม่ไม่มากพอที่จีซูจะบินไปหา ส่วนคนที่พาจะพอไปเที่ยวได้ก็ดันบ้างานเสียอย่างนั้น ..

“ดูอะไรอยู่นะหืม?” จองฮันคลายปมเนคไทที่คอ พลางถามคนรักที่กำลังเฝ้าจดจ่ออยู่หน้าโทรทัศน์บนจอฉายภาพกลุ่มคนสะพายเป้ใบใหญ่ ปีนขึ้นเขาเพื่อไปสูดอากาศธรรมชาติ

“ที่เที่ยว..” หลังจากกลับมาจากมหาวิทยาลัย จีซูเบื่อ ๆเลยเปิดโทรทัศน์ดู เขาเจอรายการที่แนะนำสถานที่ท่องเที่ยวในช่วงฤดูหนาวพอดี

“อยากไปหรอ?” จองฮันโอบจีซูจากทางด้านหลัง จูบกลุ่มผมสีน้ำตาลอ่อนเบาๆ

“อยากไปเดินป่า ..พี่พาไปได้ไหม?” จีซูเอี้ยวศีรษะมาถาม จองฮันจึงฉวยจูบหน้าผากอีกฝ่ายอีกครั้งก่อนจะตอบ

“เรานะหรือจะเดินป่า ..ไหวหรอ? เดี๋ยวก็หนาวตายพอดี”

“สรุป พี่จะไม่พาไปใช่ไหม?” จีซูว่าเสียงสะบัด

“ก็อยากพาไปนะ แต่..”

“ติดงานอีกแล้วละสิ” จีซูหน้าง้ำ มาอีหรอบนี้ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าจองฮันจะพูดอะไรต่อ คนบ้างานอย่างพี่จองฮัน ชีวิตนี้ก็มีแต่หัวหน้า โปรเจกต์ แล้วก็รีพอร์ตเท่านั้นแหละ!

“ยังไม่ทันตอบเลย งอนพี่แล้ว” จองฮันลดตัวลงเท้าแขนกับพนักโซฟาบิดแก้มนิ่มอย่างมันเขี้ยว

            “ผมพูดถูกใช่ไหมล่ะ?”

            “ไม่ถูก”

            “แล้ว..”

            “ปีใหม่ปีนี้ไปบ้านพี่กันนะ” จองฮันรีบเอ่ยแทรกก่อนที่คนรักของเขาจะหน้างอไปมากกว่านี้

            “หือ?”

            “พ่อกับแม่พี่อยากเจอแฟน..เลยจะพาไปเจอ ..ไม่ดีหรอ?” จองฮันเจอครอบครัวของจีซูหลายครั้งแล้วเพราะพวกท่านมักจะบินมาเยี่ยมลูกชายอยู่เสมอ ส่วนพ่อแม่ของจองฮันอยู่ต่างจังหวัดตัวเขาเองก็ไม่มีเวลาว่างกลับไปหาพวกท่านสักทีจนปีนี้ท่านบอกว่าต้องพาว่าที่ลูกสะใภ้กลับไปหาให้ได้ ไม่งั้นจะตัดออกจากกองมรดกจองฮันเลยต้องรีบหาเวลาไปพบพวกท่านด่วนจี๋

            “พี่พูดเล่นปะเนี่ย?”จองฮันถึงกับหลุดขำ ที่เห็นใบหน้าเหวอ ๆ ของจีซู

            “ของแบบนี้พูดเล่นได้หรอ..เขินหรือไงเรา?” จองฮันลูบแก้มจีซู ที่ตอนนี้แดงก่ำลามไปถึงคอแล้ว

            “ไม่ได้เขิน!”จีซูปัดมือของจองฮันออก “ทำไมต้องเขินด้วย!”

            “ไม่เขินก็ดี..บ้านพี่ห้องน้อย ..ตอนไปก็นอนด้วยกันนะ” ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์

            “พี่จองฮัน!!!”

            “นอนเฉยๆ ไง ..คิดอะไรน่ะเรา? หื้อ?” ประกายตาสีเข้มไหวระริกอย่างสุดจะกลั้นขำ จองฮันมองคนรักด้วยความเอ็นดู “ลามกนะเนี่ย”

            “พี่สิลามก! ไปไกล ๆ เลยไปจะไปอาบน้ำไปทำอะไรก็ไป!” ตอนนี้จีซูหน้าร้อนจนแทบระเบิดผลักหลังจองฮันให้ไปเข้าห้องน้ำ หรือไปไหนก็ได้ ให้พ้นสายตาเขาหากกลายเป็นว่าจองฮันฉวยข้อมือเล็กไว้ รั้งตัวจีซูขึ้นมาหาแนบริมฝีปากของตนลงบนริมฝีปากนิ่มอย่างรวดเร็ว

“อื้อ!” คนถูกฉวยโอกาสโดยไม่ทันตั้งตัว เบิกตากว้าง สมองขาวโพลนลืมเรื่องเดินป่าไปเสียสิ้น จีซูถูกบังคับให้สนใจรสจูบอ่อนหวานที่อีกฝ่ายมอบให้ สัมผัสอุ่นร้อนและแผ่วหวานนั้นชวนให้ก้อนเนื้อในอกเต้นแรงจองฮันมักนุ่มนวลกับจีซูเสมอ ทว่ากว่าชายหนุ่มจะพึงพอใจกลีบปากนิ่มก็เจ็บระบบไปหมด

จองฮันเกลี่ยนิ้วที่ริมฝีปากของคนรัก กระซิบด้วยน้ำเสียงแสนเสียดาย

          “เมื่อไหร่จะอายุ20 สักทีนะเรา..พี่จะทนไม่ไหวแล้วนะ”

            “พี่จองฮัน!!! อยากตายใช่ไหม!!”

            จองฮันรีบชิ่งหนีก่อนที่จะโดนคนรักตะกุยหน้าเข้าให้ชายหนุ่มเดินยิ้มร่าไปอาบน้ำอย่างอารมณ์ดี

            ปล่อยให้จีซูยืนหน้าร้อนตัวร้อนอยู่คนเดียว

            .

            .

            ดูเหมือนว่ารายการแนะนำสถานที่ท่องเที่ยวจะถูกลืมโดยสมบูรณ์แบบ..