ฉันได้ทำความรู้จักกับบทเพลงพระราชนิพนธ์จริงๆจังๆครั้งตอนอายุ 11 ปีซึ่งตอนนั้นก็น่าจะอยู่ชั้นป.5 สมัยนั้นเครื่องดนตรีที่ทุกคนจะได้เรียนในวิชาดนตรีคือขลุ่ย recorder (ที่เป่าไปนานๆ น้ำลายก็จะไหลยืดออกมา ฮ่าๆ) เพลงที่ทุกคนเล่นได้คือหนูมาลี, ABC, Twinkle twinkle little star และเพลงที่ลองแกะเองบ้าง เป่ามั่วบ้าง ส่วนเพลงที่ยากที่สุดคือเพลงพรปีใหม่ ซึ่งถ้ายังจำไม่ผิดตอนนั้นใช้เพลงพรปีใหม่เป็นเพลงสอบด้วย ซึ่งก็เป็นบทเพลงที่คนคงคุ้นเคยกันดีอยู่แล้ว สิ่งที่พาฉันเข้าไปรู้สึกกับบทเพลงอื่นๆของพระราชาคือสมุดเล่มจิ๋วเล่มหนึ่งที่คุณแม่ได้ซื้อมาเป็นที่ระลึก ตอนนั้นมีคนบอกว่าหนังเล่มนั้นมีขนาดเล็กที่สุดในโลก! เพราะเป็นหนังสือบทเพลงพระราชนิพนธ์ที่มีขนาดเพียงแค่ 10*18 ม.มเท่านั้น    

แต่ที่น่าสนใจยิ่งกว่าคือหนังสือเล่มที่ใหญ่กว่า ที่ได้ถูกแนบมาด้วยกัน เนื้อหาภายในหนังสือใหญ่และหนังสือจิ๋วเหมือนกันทุกประการ นั่นคือมีโน๊ตเพลงพร้อมเนื้อร้องบทเพลงพระราชนิพนธ์ทุกเพลง ด้วยความทีี่อยากลองเป่าเพลงใหม่ๆดูบ้าง ฉันจึงลองแกะโน๊ตและไปฟังเพลง(ตอนนี้นึกไม่ออกจริงๆว่าไปฟังมาจากที่ไหน น่าจะเป็นซีดีเพลงรวมเพลงพระราชนิพนธ์) เมื่อมีทั้งเนื้อร้องและทำนองฉันจึงรู้สึกเหมือนได้เชื่อมต่อกับเพลงเหล่านั้นโดยสมบูรณ์ หรืออาจจะเป็นเพราะเคยได้ยินผ่านหูมาบ้าง จึงรู้สึกคุ้นเคยกับทำนองอย่างรวดเร็ว ทั้งเพลงใกล้รุ่ง เพลงยามเย็น เพลงสายฝน และที่ทำให้ฉันแปลกใจมากที่สุดคือเพลงชะตาชีวิต บทเพลงที่เศร้าที่สุดกลับเป็นเพลงที่ฉันชอบมากที่สุด