เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
ชื่อของผมที่ร่วงหล่นลงมาจากริมฝีปากของคุณsunnyside1909
23. Muddy
  • ความตั้งใจของผมที่จะกลับไปหาคุณให้ทันเวลาด้วยเนื้อตัวที่สะอาดเอี่ยมอ่องนั่นกลายเป็นความฝันลมๆแล้งๆโง่ๆงมๆของผม (แน่นอน คำนี้ก็จำมาจากโทรทัศน์)

    ขนสีเทาอ่อนของผมกลายเป็นสีขี้โคลนอันที่จริงมันไม่ใช่สีขี้โคลน มันคือขี้โคลน ผมมีโคลนและดินก้อนใหญ่ติดอยู่ที่ก้นหางแล้วก็หลัง

    ให้ตายเถอะ! ผมสะอาดและมีคุณอาบน้ำให้มาตลอดหลายปีโคลนก้อนเล็กกว่านี้ยังไม่เคยมาติดตัวผมเลย

    และสภาพแบบนี้ทำให้ผมนึกถึงวันแรกที่เราพบกัน

    เทวดาองค์น้อยๆผมสีน้ำตาลของคุณ ดวงตาสีน้ำตาลที่เคี่ยวจนไหม้ของคุณ สีหน้าลังเลของคุณและหัวใจที่ห่อเหี่ยวเหมือนลูกเกดโง่ๆของผม

    วันนั้นฝนตกหนักเชียวล่ะหนักมากๆ กล่องที่ใส่ผมปลิวไปตามแรงลมจนชนเข้ากับกำแพงอิฐเก่าๆเหม็นๆผมตัวสั่นอยู่ในกล่อง กลัวจนไม่กล้าออกไป

    ฝนเป็นเหมือนลูกกระสุนที่ถูกปาใส่ตัวผม

    (หรือให้ถูกอาจจะต้องเรียกว่าก้อนหินเพราะว่าลูกกระสุนเขาไม่ใช้คำว่าปากันนี่ จริงไหม)

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in