[3]
เฉินเล่อตามจีบมาร์คทันทีหลังจากคืนแห่งปาฎิหาริย์นั้น
เริ่มที่แอดเฟรนด์ในเฟซบุ๊ค กดติดตามอินสตราแกรม ค้นดูข้อมูลคร่าวๆว่าอีกฝ่ายเรียนที่ไหน มีไลฟ์สไตล์ยังไง ค้นไปค้นมา รู้ตัวอีกทีก็ฟ้าสว่าง
สิ่งที่ได้มาในคืนนั้นคือรูปของมาร์คที่เพิ่มเข้ามาในเครื่องกว่าร้อยรูป
ในหัวก็มีแต่คำว่า คนน่ารัก
หลังจากนั้นก็ตามไปคะยั้นคะยอขอพี่ชายสุดที่รักตามไปผับด้วย
เมื่อได้ยินคำขอสุดแปลกประหลาดเช่นนั้น แจมินถึงกับเด้งตัวลุกออกจากเตียงด้วยสภาพซอมบี้แฮงค์เหล้า "เมื่อกี้.. พี่ไม่ได้ฟังผิดใช่มั้ยเล่อเล่อ"
"อื้อ คืนนี้พาน้องไปผับเมื่อคืนหน่อยดิ"
ชายผมชมพูอ้าปากกว้างเหมือนต้องการจะกรีดร้อง แต่เพราะยังไม่หายแฮงค์ การร้องแหกปากจึงทำให้หัวสีชมพูนั้นแทบแตกเป็นเสี่ยง-- เฉินเล่อตัดสินใจลงไปชงน้ำขิงมาให้และปล่อยอีกฝ่ายพักผ่อน ก่อนจะกลับมานั่งคิด(ละเมอเพ้อพก)ถึงแผนการพบกันกับมาร์คอีครั้งต่อไป
หน้าเหมือนลูกสิงโต
คิ้วโก่งเรียวสวย
แก้มเนียน ดูแล้วท่าจะนุ่ม
ปากฉ่ำที่เคลือบด้วยลิปบาล์ม
สัมผัสจากฝ่ามือนั้น-- อ่อนโยนมาก
และสิ่งที่อ่อนโยนที่สุด คือทั้งหมดที่มาร์คทำเมื่อวาน
เป็นห่วงเด็กที่ไม่เคยเห็นพบกันมาก่อน ถึงขนาดพากลับมาส่งถึงบ้าน หนำซ้ำก่อนจะลากลับยังโบกมือให้อย่างเป็นมิตร
เฉินเล่อกลั้นเสียงโลมากรีดร้องแทบไม่ไหว
น่ารักน่ารักน่ารัก น่ารักไปหมดเลยอ่า มาร์คอ่า
เด็กหนุ่มสูดลมหายใจเข้าลึกสุดปอดก่อนจะค่อยๆบรรจงพิมพ์ข้อความลงไปในช่องแชทที่ยังไร้ประวัติสนทนา
LeLe : พี่มาร์คใช่มั้ยฮะๆๆๆๆ
LeLe : นี่เล่อเองนะฮะะะะ
LeLe : คือออออออ
LeLe : เล่อคิดว่าเล่อทำของหล่นไว้บนรถพี่มาร์คอ่ะฮะ
LeLe : คืนนี้ขอเข้าไปเอาที่ผับได้มั้ยฮะ
ด้วยมารยาร้อยเล่มเกวียนที่ฝึกเอาไว้ขออั่งเปาทุกปี ครั้งนี้ก็ได้งัดมาใช้ให้เป็นประโยชน์
ของที่
บังเอิญ ทำหล่นเอาไว้ในรถคันนั้นก็คือ บัตรสมาชิกห้องเช่าสตูดิโอซ้อมดนตรีประจำของเขากับเพื่อนนั่นเอง
ด้วยความ บังเอิ๊ญบังเอิญ ที่บัตรใบนั้นถูกใส่อย่างหมิ่นเหม่ไว้ในกระเป๋าเสื้อโค้ท และเพราะเฉินเล่อนั่งพิสดารอย่างไรก็ไม่ทราบ บัตรใบนั้นถึงหล่นจากกระเป๋าออกไปได้-- คิดให้ดีโลกนี้ช่างประหลาด
เข้ามาที่ผับจะดีเหรอน้อง : MARK
พี่เอาไปให้เราที่บ้านก็ได้ : MARK
LeLe : เยยยยย้ พี่มาร์คตอบด้วยยยยยย
LeLe : พี่ไม่ต้องลำบากมาหาผมที่บ้านหรอกก ยังไงพี่แจมก็จะออกอยู่แล้วคืนนี้ ผมก็จะติดไปด้วยยยย
ไม่ดีมั้ง ที่มันไม่เหมาะกับเยาวชนน่ะ : MARK
LeLe : งั้นนนนน
LeLe : นัดเจอกันที่อื่นที่ไม่ใช่ผับแทนดีม้าาาา
แน่นอนว่าแผนการร้อยเล่มเกวียนของจงเฉินเล่อ ประสบความสำเร็จอยู่ร่ำไป
การพบกันครั้งที่สองเกิดขึ้นที่ร้านคาเฟ่ข้างโรงเรียนของเฉินเล่อ
มาร์คในชุดไปรเวทนั่งรอเขาอยู่ก่อนแล้วเพราะมีเวลาว่างก่อนเวลาเลิกเรียนเด็กมัธยม-- นอกจากชุดไปรเวทจะแอคแทคมากแล้ว
วันนี้มาร์คอีก็ยังจะ ใส่แว่น
น่ารักน่ารักน่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกก
ทั้งที่อายุเยอะกว่าแท้ๆ แต่กลับน่ารักซะขนาดนี้
ดวงตากลมโตสีดำขลับใต้เลนส์แว่นเหลือบมองพบเฉินเล่อยืนอยู่ที่หน้าประตูร้าน มาร์คไม่รอช้ารีบโบกมือเรียก โดยหารู้ไม่ว่าเฉินเล่อนั้นมองเห็นเขานานแล้วแต่ที่ยังไม่เดินเข้าไปหาก็เพราะมัวแต่ยืนเขินอยู่
"เฉินเล่อ"
เสียงทุ้มเรียกชื่อเขาด้วยน้ำเสียงที่เจือความเอ็นดูและความสดใส
ขณะเดียวกันนั้น ก็ส่งยิ้มเหมือนเด็กน้อยตรงมายังเขา
ป๊า ม๊า พี่แจมิน
เล่ออยากได้คนนี้แหละเป็นแม่ของลูก
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in