'ความเอยความรัก            เริ่มสมัครชั้นต้น ณ หนไหน

เริ่มเพาะเหมาะกลางหว่างหัวใจ     หรือเริ่มในสมองตรองจงดี
แรกจะเกิดเป็นไฉนใครรู้บ้าง        อย่าอำพรางตอบสำนวนให้ควรที่

ใครถนอมกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงรตี     ผู้ใดมีคำตอบขอบใจเอย'

"วันนี้มีเรียนคาบอังกฤษนี่อนุสิทธิ"

"เห็นว่าอาจารย์ไม่มานะขอรับท่านชาย น่าจะให้ครูอาเธอร์มาสอนแทน"

แค่ได้ยินชื่อนั้นก็ทำเอาคนที่กำลังหยิบหนังสือเตรียมเรียนเป็นอันต้องหน้าบูดบึ้ง อาจารย์อาเธอร์ อาจารย์ชาวต่างชาติที่เข้ามาสอนที่โรงเรียนไทยให้พวกเขา เห็นว่าเด็กนักเรียนคนอื่นติดแกนักหนา เอาแต่เรียกหาครูอาเธอร์อยู่ได้ทั้งๆที่ตัวของ.'ท่านชายธนาภพ' นั้นรำคาญอาจารย์คนนี้เป็นไหนๆ ชอบแกล้งสั่งการบ้านให้ยากกว่าเพื่อนในห้องไปเสียหมดแถมยังชอบสัพยอกราวกับเขาเป็นเด็กๆอย่างนั้นแหละ

"โห ดีเลยแต่เราว่าเราชอบเรียนกับอาจารย์ธฤษณุมากกว่านะ"

"แหม ใครจะไปติดอาจารย์แกแจเหมือนตัวหล่ะพัสกร"

ทำเอาเพื่อนในห้องคิดเห็นเป็นเสียงเดียวกันให้กับเด็กน้อยประจำห้องอย่างพัสกร ยังไม่ทันที่จะได้คุยอะไรต่อกันเลย ร่างสูงของคนที่ถูกพูดถึงก่อนหน้าก็เดินเข้ามาในห้องพร้อมกับหนังสือเล่มหนาเสียแล้ว สร้างความปวดหัวให้กับเด็กๆในห้องที่ต้องมาเรียนวันนี้พอสมควร

"Stand up please!"

"Good Morning Teacher"

เมื่อหัวหน้าห้องอย่างอนุสิทธิได้กล่าวทำความเคารพเสร็จเรียบร้อยแล้วก็ควรค่าที่จะถึงเวลาเรียนเสียที แต่มาแปลกที่หนังสือเล่มหนาเล่มนั้นไม่ใช่หนังเสือเรียนอย่างที่คาดเอาไว้แต่เป็นหนังสือวรรณกรรมของนักเขียนผู้มีชื่อเสียงอย่างเชคเสปียร์ผู้เขียนเรื่องโรมิโอและจูเลียตแต่วันนี้เป็นอีกเรื่องที่น่าสนใจไม่แพ้เรื่องราวความรักของโรมิโอและจูเลียตแน่นอน

"วันนี้ก็ชิลๆกันนะครับ ครูจะมาอ่านหนังสือเล่มนี้ให้ฟังกันแล้วให้การบ้านไปหาฉบับภาษาไทยของบทนี้นะ"

ดูเป็นอะไรที่ไม่ได้หนักหนาอะไรสำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่6อย่างพวกเขา แต่กลับกัน ตอนนี้ท่านชายธนาภพกลับมีลางสังหรแปลกๆว่าอาจารย์อาเธอร์คนนี้จะแกล้งอะไรเขาอีกรึเปล่านะ เพราะตั้งแต่วันแรกที่เราเจอกันก็ดันไปแกล้งสอนภาษาไทยผิดๆให้อาจารย์ต้องขายหน้าไปเสียทั่วโรงเรียนคงไม่แปลกถ้าจะเป็นไม้เบื่อไม้เมากันมาตลอด

"Tell me where is fancy bred,
Or in the heart, or in the head?
How begot, how nourished?
Reply, reply.
It is engender'd in the eyes,
With gazing fed; and fancy dies
In the cradle where it lies.
Let us all ring fancy's knell

I'll begin it,--Ding, dong, bell"

จู่ๆกิตติคุณเพื่อนในห้องคนหนึ่งก็หลุดยิ้มปนหัวเราะออกมาเพราะตลอดเวลาที่อาจารย์อาเธอร์อ่านก็เอาแต่มองหน้าท่านชายไปด้วย แถมยังยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ที่เห็นท่านชายธนาภพพยายามตั้งใจฟัง ดูเหมือนว่าคนในห้องจะไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ยกเว้นแค่ท่านชายอละกิตติคุณ กล่าวจนจบก็ให้การบ้านทุกๆคนเหมือนที่เคยทำแต่คราวนี้กลับหยิบกระดาษอีกแผ่นยื่นให้ท่านชายเป็นการบ้านเฉพาะแค่ท่านชายพระองค์เดียว

"ตั้งใจทำการบ้านนะครับทุกคน"

หลังจากที่อาจารย์ออกไปแล้วเพื่อนๆในห้องก็เดินมาที่โต๊ะของท่านชาย กิตติคุณที่ขอกระดาษแผ่นที่อาจารย์อาเธอร์ให้กับท่านชายมาอ่าน แต่เพราะไม่ใช่ภาษาอังกฤษจึงแปลไม่ออก โดยมีโน๊ตตัวเล็กๆเขียนกำกับไว้อีกว่า

'ผมได้ยินมาว่าท่านพี่ทรงให้ท่านชายเรียนภาษาฝรั่งเศสด้วย คงแปลออกนะขอรับ"

"มันแปลว่าอะไรหน่ะกิตติคุณ"

สรวิศที่เอาแต่ซักไซร้ถามแต่ก็ได้แค่คำตอบว่าไม่รู้มา ฝั่งท่านชายเมื่อเห็นว่าเพื่อนๆหลายคนดูสนใจจึงหยิบกระดาษแผ่นนั้นมาอ่านบ้าง

' Mon amour pour toi assez?

ความรักที่ผมให้คุณไปมันมากพอรึยังนะ?'

เมื่อเห็นประโยคนั้นแล้วก็เผลอยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัวและใบหน้าก็ขึ้นสีแดงระเรื่อพาให้คนในห้องยิ่งสงสัยกันเข้าไปใหญ่ ยกเว้นก็แต่กิตติคุณที่พอจะจับได้ว่ามันต้องเกี่ยวกับกลอนบทเมื่อครู่แน่ๆ

"แปลว่าอะไรหรือขอรับท่านชาย"

"ละ เลิกถามแล้วไปเรียนเถอะ!"

.
.
.
.
.

'อาจารย์บ้า'

.
.
.
.
.

โง้ยยย นี่พยายามจะพีเรียตสุดๆแล้วได้แค่นี้ง่า หวังว่าจะชอบกันนะค้า ผิดพลาดประการใดต้องขออภัยมาด้วยเน้อ