ฉันเป็นมนุษย์

หนึ่งจมูกสองรู

มีสองตาและหนึ่งปาก

ฉันมีใบหูสองข้าง

มีแขนและขาเป็นคู่

ฉันมีความรู้สึก

ฉันมีหัวสมอง

ฉันกิน นอน และขี้ออกเป็นก้อน

แต่บางครั้งเป็นของเหลวเพราะกินของไม่ดี

ฉันมีอิสระ ฉันรักเป็นและรู้จักให้อภัย

ฉันพูดขอโทษเมื่อรู้สึกผิด

ฉันปฏิเสธถ้าหากว่านั่นเป็นสิ่งที่ฉันไม่ชอบใจ

เขาหาว่าฉันเป็นบ้า

ชอบทำตัวประหลาด

และฉันไม่เหมือนใคร

สิ่งเดียวที่ฉันภูมิใจ

คือการได้ลืมตาตื่นขึ้นมา

แล้วมองเห็นสิ่งรอบข้างในทุกๆ วัน

พวกเขาบอกฉันมันประหลาด

ฉันขาดสติ และเป็นคนไม่ดี

ฉันทำอะไรผิด

ผู้คนชอบตีตัวออกห่าง

บางคนวิ่งหนี

เมื่อเห็นฉันเดินเข้าไปใกล้

เขาบอกกันว่าฉันตัวเหม็น

สกปรก เพราะไม่ชอบอาบน้ำ

ฉันเป็นแบบนั้นมานานหลายปีแล้ว

ฉันใส่เสื้อผ้าตัวเดิม

ฉันเดินลากขา ใส่รองเท้าแตะ

ผมฉันยุ่งและยาวเพราะไม่มีหวี

เด็กๆ หัวเราะชอบใจ

พวกผู้ใหญ่ทำท่าทีรังเกียจใส่

ฉันไม่ดีตรงไหน

ฉันมีสะพานลอยเป็นบ้าน

มีท้องฟ้าเป็นโลก

และมีความคิดเป็นเพื่อน

ฉันมีหมอนใบโปรดเป็นกองขยะ

มีความว่างเปล่าเป็นเพื่อนบ้าน

เศษอาหารและน้ำแดง

พวกเขาบอกฉันไม่ปกติ

ฉันร้องไห้

เพราะฉันเริ่มเป็นที่สนใจ

ฉันยิ้มเมื่อนึกถึงอดีต

หัวเราะออกมาเมื่อรู้ว่าฉันเป็นอะไร

ฉันบ้าคลั่ง เท่าที่รู้

ฉันไม่สนใจใคร

ไม่คิดอะไรมากมาย

ฉันปกติดี

ครั้งหน้า ถ้าเราเจอกัน

ไม่ต้องวิ่งหนี

ไม่ต้องทำท่าทีรังเกียจใส่

ไม่ต้องพยายามเข้าใจ

แค่ทำเป็นว่ามองไม่เห็นฉันก็พอแล้ว

ฉันนั่งทำอะไรอยู่

ตรงที่ว่างริมระเบียง