ความจริงแล้วเราสามารถนั่งรถบัสจากเมืองเราไปที่นั่นได้เลย
แต่เช้าวันนั้นเราออกจากบ้านกันเลทนิดหน่อย
เลยต้องวิ่งหน้าตั้งไปที่สถานีรถไฟ
ผลคือเราช้าไปหลายวินาที
รถไฟกระชากตัวออกจากชานชาลา
เป็นการเริ่มต้นที่ผิดแผน ซึ่งเราแอบโมโห
(ไม่แอบหรอก ก็โวยวายใส่เธอไปหนึ่งยก)
ก่อนที่เราจะนั่งรถไปลงที่สถานี Union ในแอลเอ และนั่งรถไฟจากตรงนั้น
จำได้ว่าเราหิว เลยไปซื้อเพรสเซลที่ใหญ่เท่าหน้ามาแบ่งกับเธอ
อร่อยดี ตอนนี้ก็ยังอยากกินอีก
เราไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเมืองนี้เลย
เรียกได้ว่าไปตายเอาดาบหน้าโดยแท้
อาศัยถามคนในโฮสเทลเอา
จิ๊กแผนที่ แล้วค่อยมาคิดอีกทีว่าอยากไปที่ไหน
เอาจริงๆตอนแรกเราคิดว่าเมืองนี้จะแอบหน้ากลัวนิดนึง
ก็มันอยู่ใกล้เม็กซิโกนี่นา ต้องมีแก๊งใส่บลิ๊งๆเดินไปมาแน่ๆ
แต่ผิดคาดแหะ
เมืองสวย สะอาด สงบ เหมาะแก่การพักผ่อนมากๆ
นี่มันเมืองตากอากาศของคนรวยนี่หว่า!
นึกถึงร้านสเต็กยังไงก็ไม่รู้สิ...
เราพักในโฮสเทลที่โคตรคูล อยู่ตรงใจกลางถนนเส้นหลัก
ชอบการตกแต่งภายในมากถึงมากที่สุด
แต่ที่ชอบที่สุดคือความใจดีของเจ้าของ
เพราะถ้าไม่มีเงินมาพักก็ไม่เป็นไร
มาทำงานเป็นลูกจ้างแลกเตียงนอนก็ได้
เก๋เชี่ยๆ
พอไปถึงแล้วเราก็ออกไปเดินเล่นใกล้ๆนิดหน่อย
แวะดูบอลที่ร้าน The Whisky Girls ที่มีสาวนมตู้มคอยเสิร์ฟเบียร์
บรรยกาศคึกคักสนุกสนานดีแหละ
แม้ว่าฟุตบอล(หรือซอกเกอร์) จะไม่ค่อยเป็นที่นิยมนัก
แต่ก็มีนักท่องเที่ยวอย่างพวกเรานี่แหละที่โคตรอิน
บรรยากาศในบาร์เลยคึกคักมาก
พอกลับมาก็เจอรูมเมทหนุ่มชาวเกาหลีที่ชวนเราออกไปกินอะไรข้างนอก
แต่พวกเราเหนื่อย เลยขอนอน
หลับ
ยาว
ได้สติอีกรอบก็ฟ้าเริ่มมืด
กะว่าจะไปเดินดูพระอาทิตย์ตกก็สายเกินไป
เลยไปหาของกิน
วน
วน
วน
และก็วน จนผ่านเขตถนนเส้นหลัก
โห...เชี่ยเอ๊ย เงียบสัสๆ เงียบจนน่ากลัว
เลยแวะร้านสะดวกซื้อ ได้มาม่าเกาหลีมานั่งโซ้ยกันที่ห้องครัวของโฮสเทล
จิบเบียร์ ไปอาบน้ำ และกลับมานอน
นี่ตกลงว่ามาเที่ยวหรือมาเปลี่ยนที่นอนกันว้า
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in