แต่มันก็ใช้เวลาไม่นาน เธอก็คุ้ยเคยกับคนที่นี่ได้เป็นอย่างดี 

ด้วยนิสัยอ่อนหวาน นอบน้อม และ ยิ้มง่าย ของเธอ
แต่ที่อยากที่สุด ก็คงเป็นการ 'พยายามเข้าใจ' คน ๆ นึง

เป็นคุณหมอที่หน้าตาดีมาก ๆ คนนึง 

เธอได้ยินเสียงเลื่องลือมานานแล้วล่ะ ก่อนที่จะย้ายมาซะอีก 
แต่พอได้เจอตัวเป็น ๆ ครั้งแรก สีหน้ากลับไม่มีอารมณ์ใดใดเลย 

เธอเดาใจไม่ถูกทั้ง ๆ ที่เธอมั่นใจแม้แต่การเดาใจ อารมณ์ ไปจนถึงเดาอาการเธอพบผู้คนเป็นร้อย ๆ คนต่อวัน แต่คน ๆ นี้กลับเหมือนความว่างเปล่า

มันยากจนเธอเริ่มคิดทำอะไรซักอย่าง

" คุณหมอเขาชอบดื่มอะไรหรอคะ ? " เธอตั้งคำถามกับพยาบาลรุ่นพี่ 

" ฉันไม่รู้สิ ..น่าจะเป็นชานะ .. อืม.."​ คำตอบทำเธอแปลกใจน้อย ๆ แต่นั่นก็เข้าทางเธอเลยล่ะ 

" ขอบคุณนะคะ "​

เมื่อออกเวร เธอตั้งใจไปที่ ๆ นึง 

เวิร์คชอปปั้นที่เธอมักไปใช้เวลาว่างที่นั่น เธอเข้าไปขอผลงานของเธอที่ปั้นไว้

มันคือชุดน้ำชาเคลือบ ที่เธอทำตั้งแต่ปั้นไปจนถึงเพ้นท์ด้วยมือของเธอเอง

เมื่อถึงเวลาเข้างาน

เธอจัดเตรียมชุดน้ำชาพวกนั้นใส่กล่องกระดาษสีน้ำตาล 

มีโบสีม่วงเข้มผูกง่าย ๆ พร้อมแนบการ์ดที่เขียนด้วยลายมือของเธอวางไว้ที่โต๊ะของคุณหมอชาร์ล

'ฉันได้ยินมาว่าคุณชอบดื่มชา หวังว่าคุณจะชอบมันนะคะ'

'เรเชล'

----