พิมพ์คิดถึงป่านจัง ป่านคิดถึงพิมพ์ไหม

        วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่พิมพ์จะเขียนถึงป่านแล้วนะ ป่านอย่านึกสงสัยเลยว่าทำไม พิมพ์ไม่มีคำตอบ ไม่รู้เหมือนกัน รู้แค่ไม่อยากเขียนอีกแล้ว มันเศร้าเหลือเกินป่าน ทุกครั้งหลังเขียนจบ พิมพ์จะไปหาป่านที่วัด ไปเปลี่ยนดอกไม้ในแจกันให้ป่าน ป่านชอบดอกกล้วยไม้ พิมพ์ชอบดอกมะลิ วางด้วยกันทั้งสวยทั้งหอมเลยป่าน มะลินี่พิมพ์เก็บเอง เก็บเอาจากหน้าบ้านนี่หละ แต่กล้วยไม้ต้องเดินไปซื้อท้ายตลาด ร้านป้านวลไงป่าน ป้านวลไม่เคยคิดเงินเลยนะ แกบอกว่าให้ป่าน ป่านนี่มีคนรักเยอะเลย ทุกคนรักป่าน พอกลับจากวัด พิมพ์ก็เข้าครัวตระเตรียมอาหาร ทำเหมือนอย่างเคย น้ำพริกกะปิกับผักต้มอย่างป่านชอบนั่นแหละ ผักแกล้มนี่ก็เก็บจากสวนของเราไงป่าน ดินบ้านเราดี ปลูกอะไรก็ขึ้น ปลอดภัยไม่ฉีดยาเหมือนอย่างผักในตลาดที่เขารับมา บางวันพิมพ์ก็ตักแบ่งใส่ถุงไปฝากป้านวลด้วยนะ แลกกันกับกล้วยไม้ ป้าแกว่าอร่อย อยากให้พิมพ์ทำขาย ป่านว่าดีไหม ขายถูกๆ นี่หละ แถวนี้ก็คนกันเองทั้งนั้น ถ้าป่านอยู่ พิมพ์จะให้ป่านขาย ป่านพูดเก่ง ทำเสียงเล็กเสียงน้อยนิดหน่อย ฟ้าไม่ทันมืดก็คงขายหมดแล้วหละ นี่ไงป่าน พิมพ์ชั่งใจอยู่นี่ว่าจะขายดี ไม่ขายดี เพราะป่านไม่อยู่ ตอนเช้าพิมพ์ต้องเข้าไปสอนเด็กๆ ที่โรงเรียนอีก ถ้าจะทำจริง พิมพ์ต้องตื่นแต่เช้ามืด นั่นแหละป่าน คงต้องเก็บไปคิดอีกสักทีสองที 

        วันนี้พิมพ์ไปรับยาให้แม่ หมอเขาถามว่าแม่ยังร้องเรียกหาป่านอยู่ไหม หมอคนนี้ดี ป่านไม่ต้องห่วงนะ เขาใส่ใจคนไข้ไม่เหมือนอย่างคนเก่า พิมพ์ไม่ชอบ ได้หมอคนนี้มาค่อยอุ่นใจ หมอแกเก่ง นี่พี่ตาลที่อยู่ข้างบ้านเราเขาก็ไปรักษากับแก ตอนนี้หายแล้ว พี่ตาลบอกว่าแม่ก็ต้องหายอย่างเขา ให้มีกำลังใจไว้ ห้ามถอดใจเด็ดขาดเลยนะ อยากให้ป่านอยู่ตรงนี้ ทุกครั้งที่พิมพ์ถอดใจเรื่องแม่ ป่านจะจับมือพิมพ์ไว้แน่น ยิ้มให้พิมพ์ คอยพูดว่าไม่เป็นไร ไม่เป็นไร อยู่ข้างๆ พิมพ์ เศร้าเหลือเกินป่าน ตั้งแต่ป่านไม่อยู่ บ้านเราเงียบมาก ได้ยินก็แต่เสียงไม้ในสวนมันไหวลู่ลมนี่แหละ บ้านเราโปร่ง ลมโกรกตลอดวันป่านก็รู้ คิดถึงเสียงของป่าน บางวันแม่เขาก็หยิบเอาเทปที่ป่านร้องเพลงมาเปิดฟัง นั่งฟังตรงม้านั่งข้างครัว ที่ประจำแก แม่แกไม่ค่อยได้ยินแล้วป่าน ต้องเปิดดังหน่อย พิมพ์ตรวจงานเด็กๆ อยู่ในห้องเลยพลอยได้ฟังไปด้วย ดีเหมือนกัน พิมพ์ชอบฟังป่านร้องเพลง

        ป่านคิดถึงพิมพ์ไหม ตั้งแต่ป่านไม่อยู่ พิมพ์ไม่กลัวความตายอีกเลยแต่พิมพ์ไม่ชอบ มันพรากคนที่รักไปจากพิมพ์ ป่านไง ป่านคือคนที่พิมพ์รัก รักมาตลอดเลยป่าน ความตายมันว่างเปล่า ว่างเปล่าทั้งคนจาก คนอยู่ มันหวิวๆ ในใจเนอะป่าน วันก่อนยังอยู่ด้วยกันอยู่เลย วันแรกที่ป่านไป ทุกคนเศร้ามากเลยนะ แม่ร้องไห้ตั้งแต่เช้ายันค่ำ แต่พิมพ์ร้องไม่ได้ พิมพ์ต้องเข้มแข็ง เข้มแข็งทั้งๆ ที่ข้างในมีแต่น้ำตาเนี่ย มันยากนะป่าน พิมพ์ต้องอยู่เป็นเพื่อนแม่ อยู่จนแม่หยุดร้องแล้วเข้านอนแหละป่าน พิมพ์ถึงมาแอบร้องในห้องได้ วันนั้นพิมพ์นอนกอดรูปป่านไว้ทั้งคืน ด่าทอความตายที่พรากป่านไป เศร้าเหลือเกินป่าน

        ป่านไม่โกรธพิมพ์นะ เรื่องที่พิมพ์จะหยุดเขียน เดี๋ยวจะเอาที่เขียนนี่ไปให้พี่ตาลพิมพ์ออกมา บ้านแกมีเครื่อง ว่าจะเอากระดาษใช้แล้วจากโรงเรียนมาให้แก ไม่เปลืองกระดาษเพราะแกไม่เอาเงิน แกอยากให้ป่านได้อ่าน พิมพ์ก็อยากให้ป่านได้อ่าน ไว้พิมพ์จะเอาไปวางไว้ให้ใกล้ๆ แจกันนะ 

รักและคิดถึงป่านมาก

จาก..พิมพ์